ΑΠΟΨΕΙΣ

Πυκνώνουν τα ρεπορτάζ για το τι θα περιλαμβάνει το «πακέτο Μητσοτάκη» στη ΔΕΘ στο οποίο θα στηριχθεί το επόμενο κυβερνητικό αφήγημα μέχρι τις εκλογές οι οποίες μετά τις ηχηρές και αλλεπάλληλες δεσμεύσεις του πρωθυπουργού δεν μπορεί να γίνουν πριν από την άνοιξη του 2023.

Τι θα πει όμως «τελευταίο ήσυχο καλοκαίρι» για μία κυβέρνηση που από την πρώτη μέρα που ανέλαβε βρέθηκε να παλεύει με τα κύματα, μαζί με τα δικά της λάθη και αδυναμίες;

Ας θυμηθούμε: Προσφυγικές ροές, Έβρος, πανδημία, ενεργειακή κρίση, πόλεμος και βέβαια αυτό που πονά περισσότερο στην κάλπη, η ακρίβεια, ο πληθωρισμός και η γενικευμένη κερδοσκοπία που τσακίζει τους αδύνατους.

Μπαίνουμε θα λέγαμε καλύτερα στην τελευταία καλοκαιρινή εβδομάδα, με την όποια σχετική ξεγνοιασιά της, πριν αντιμετωπίσουν όλοι τη στιγμή που τελειώνουν τα παραμύθια -που ακούγονται ούτως ή άλλως πια πολύ ντεμοντέ και άχαρα- ενώ οι καιροί ζητούν από τους πολιτικούς να μας πουν τη σκληρή αλήθεια.

Αυτή η χώρα χρειάζεται ειλικρίνεια και σοβαρότητα από τους πολιτικούς της οι οποίοι όμως έχουν τη συνήθεια να «ψάχνουν για αφήγημα» για να πάρουν προβάδισμα εντυπώσεων έναντι του αντιπάλου.

Πάντως ένα νέο όμορφο παραμύθι πως θα λυθούν ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα με ένα νόμο και ένα άρθρο, δεν θα το «αγοράσει» ο κυρίαρχος λαός.

Φυσικά ο πρωθυπουργός ελπίζει να κυνηγήσει με καλές πιθανότητες την αυτοδυναμία σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση αφού η απλή αναλογική δεν επιτρέπει άλλα όνειρα, πλην ίσως μίας σύμπραξης με το ΠΑΣΟΚ η οποία όμως πιθανότατα θα οδηγούσε το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη σε τροχιά ραγδαίας φθοράς.

Φανταστείτε τι λαμπρό πεδίο αντιπολιτευτικής δόξης να βρει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις πρώτες δυσκολίες (ενδοκυβερνητικές τριβές, οικονομική κρίση, ακρίβεια, εθνικά θέματα, δημόσια τάξη, ασφάλεια στα ΑΕΙ κ.λπ.) που θα αντιμετωπίσουν οι «νεοι σαμαροβενιζέλοι».

Για το ΠΑΣΟΚ φαίνεται πιο συμφέρουσα η λύση να παραμείνει στην αντιπολίτευση διατηρώντας ένα καλό ποσοστό -στην ιδανική περίπτωση πάνω από 13%-14%-από το να αφήσει όλο το γήπεδο στον Αλέξη Τσίπρα για να λέει ότι δικαιώθηκαν όσοι μετακινήθηκαν σ’ αυτόν από το 2012 και μετά από το ΠΑΣΟΚ.

Μέγα τμήμα των τελευταίων ψήφισε αρκετές φορές ΣΥΡΙΖΑ (δύο φορές το 2015 αλλά στις εθνικές και στις ευρωεκλογές του 2019) και η κίνησή τους αυτή έχει πλέον περισσότερο μόνιμα χαρακτηριστικά παρά συγκυριακά. Ειδικά όταν μιλάμε για το κομμάτι εκείνο με τα πιο ισχυρά αντιδεξιά αντανακλαστικά που έχει ακόμα ζωντανές μνήμες από τον Ανδρέα να μάχεται πολιτικά με σφοδρότητα κατά του Μητσοτάκη πατρός, αλλά και επωφελήθηκε από τον αλήστου μνήμης λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ.

Ο Νίκος Ανδρουλακης είναι ο νεαρότερος πολιτικός αρχηγός την ώρα που ο Τσίπρας δεν είναι μεν ο πιο «ηλικιωμένος», αλλά σίγουρα είναι ο πιο παλιός ηγέτης κόμματος που συσσωρεύει επικίνδυνα εκλογικές και δημοσκοπικές ήττες και δεν αντιπροσωπεύει πια το νέο και το άφθαρτο.

Το ριζοσπαστικό, το «ασυμβίβαστο», το δυναμικό ίσως ναι, όχι όμως το αθώο και το φρέσκο.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δείχνει δυνατός στα εσωκομματικά, είναι γνωστής της ευρωπαϊκής πραγματικότητας και της δυναμικής της σοσιαλδημοκρατίας, ξέρει να φτιάχνει αφηγήματα και είναι λόγω ηλικίας αλλά και έλλειψης κυβερνητικού φθαρμένου παρελθόντος ο πιο «κοντινός» στα θέλω της νεολαίας σε σχέση με τους άλλους αρχηγούς.

Παρά τις εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν, όμως, πρόσκαιρα από τη θριαμβευτική εκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Δεκέμβριο, ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε στον ακήρυκτο «εμφύλιο» του «προοδευτικού στρατοπέδου» (αν και η πλειοψηφία της βάσης του ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να ακούσει καν πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προοδευτική δύναμη).

Τίποτα μέχρι στιγμής δεν δείχνει πως ο Αλ. Τσίπρας κινδυνεύει σοβαρά να χάσει τη δεύτερη θέση στις εκλογές.

Σημαντική λεπτομέρεια: Η δυναμική επανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ με νέα, πολλά υποσχόμενη ηγεσία, δημιούργησε ελπίδες στη Νέα Δημοκρατία πως αρκετοί θα γυρίσουν στο κόμμα του πρασίνου ήλιου και του Ανδρέα. Αυτό όμως ουδέποτε συνέβη σε αξιοπρόσεκτο ποσοστό.

Αν γίνονταν σήμερα εκλογές η Νέα Δημοκρατία δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε ποσοστό πάνω από το 35%, ο ΣΥΡΙΖΑ πάνω από 26%-28% και το ΠΑΣΟΚ πάνω από 14% (σύμφωνα με τους μέσους όρους πρόσφατων δημοσκοπήσεων).

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έρχεται στη ΔΕΘ ελπίζοντας να γίνουν πραγματικότητα οι ενδείξεις για ρεκόρ στις επιδόσεις του τουρισμού και να επιτρέπει δημοσιονομικά η κατάσταση για γενναία «μέτρα στήριξης». Κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ και αύξηση στις συντάξεις είναι στη φαρέτρα του, όπως και νέα μέτρα για την ενεργειακή κρίση αλλά και πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.

Ανακούφιση του κόσμου από την «λαίλαπα Μητσοτάκη» αναμένεται να υποσχεθεί ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με την παρουσίαση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Βασική προτεραιότητα φαίνεται να είναι τα άμεσα μέτρα για την ακρίβεια η μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα, το πλαφόν στη χονδρική αλλά και στη λιανική τιμή του ρεύματος, καθώς και η μείωση του ΦΠΑ σε βασικά προϊόντα διατροφής.

Έτσι όπως προδιαγράφεται η πολιτική αντιπαράθεση, έχουμε μπροστά μας έναν απρόβλεπτο μαραθώνιο πολλών μηνών, μία ασυνήθιστα μακρά προεκλογική περίοδο σε αντίθεση με την παράδοση αλά Ελληνικά που θέλει συχνά αιφνιδιαστικές πρόωρες εκλογές (1977, 1985, 1996, 2000, 2007, 2009, 2015, 2019).