ΑΠΟΨΕΙΣ

Η Raquel Welch, η οποία πέθανε την Τετάρτη στα 82 της, ήταν μία εικόνα ενός συγκεκριμένου είδους, μία σειρήνα της οθόνης της σεξουαλικής επανάστασης. Καλώς ή κακώς, ήταν η σπάνια σταρ που διατήρησε την κατάσταση της σεξοβόμβας μέχρι τα βαθιά της γεράματα!

Και προσέξτε: Το απόλυτο sex symbol των 60’s δεν έκανε ποτέ της γυμνό. Άντεξε όσο και η εποχή της που ακόμα λάμπει σε κύρος.

Ο όρος «σύμβολο του σεξ» έρχεται από μία περασμένη εποχή και έχει το άρωμα ενός «χαμογελαστού σεξισμού» των sixties όταν πολύ συχνά αυτές οι γυναίκες - είδωλα έβγαιναν στο σινεμά με κάποια εξωτική στολή. Η Ursula Andress είχε το λευκό-ιβουάρ μπικίνι της με την ογκώδη αγκράφα της ζώνης στο «Dr No», πρώτη ταινία της σειράς του Μποντ. Η Τζέιν Φόντα είχε το κομψό της ολόσωμο με μαύρες ρίγες και μπότες μέχρι το μήκος του μηρού ως η glam αστροναύτης στο «Barbarella».

Αλλά η πιο εξωφρενική εμφάνιση του σεξουαλικού συμβόλου όλων των εποχών δόθηκε στη Raquel Welch στον ρόλο της ως Loana the Fair One όπου εμφανίστηκε με μπικίνι από δέρμα ελαφιού στη βρετανική ταινία περιπέτειας δεινοσαύρων του 1966 «One Million Years BC».

Η Raquel Welch ήταν μία δυνατή και ισχυρή προσωπικότητα με ένα σπάνιο χάρισμα στην κωμωδία.

Υπήρξε δικαίως κεντρική διασημότητα τη δεκαετία του 1970, της οποίας ο συνδυασμός σωματικής δύναμης και πονηριά, την έκανε υπολογίσιμη δύναμη στη βιομηχανία του σινεμά.

Εδώ, τώρα έρχονται και οι δικές μας αναμνήσεις και η μοιραία αποτίμηση για εκείνα τα χρόνια:

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, τότε που βιαζόμασταν οι δωδεκάχρονοι να μεγαλώσουμε για να πάμε στα πάρτι με βερμούτ, βινύλια και σφιχταγκαλιασμένα μπλουζ, οι μεγαλύτεροι είχαν στα ντοσιέ τους και μέσα στα τετράδια φωτογραφίες της Ούρσουλα Άντρες και της Ράκελ Γουέλτς.

Εγώ ανήκα σ αυτούς που ψήφιζαν με το άγουρο γούστο τους την Raquel!

Και δικαίως πιστεύω ακόμα και σήμερα.

Άλλα χρόνια χωρίς τη λαγνεία του Διαδικτύου, που έσπρωχναν τα νιάτα σε κάτι νεόκτιστα που λες «Τι εποχές τι φτωχές βασανισμένες αγκαλιές». (Σαββόπουλος «Ταγκό Βουβό»).

Ένας που είχε τότε μια φωτογραφία της Ράκελ Γουέλς ή της Ούρσουλα Άντρες ήταν προνομιούχος.

Για την Ούρσουλα και τον Σον Κόνερι είχαν σκαρώσει οι έφηβοι του 1962 μια διασκευή του γνωστού τραγουδιού των κατηχητικών, παρακαλώ:

«Τα Χριστιανόπουλα θα πάνε σινεμά

να δούνε πράκτορα 007

Τα φώτα σβήνουμε και και βγαίνει ο Τζέμης Μποντ

με τη γυναίκα του χωρίς κομπινεζόν»!

Ο Τζεϊμς έγινε… Τζέμης.

Η Γουέλτς ήταν το νέο διεθνές σεξ σύμβολο της δεκαετίας του ’60 που ανέβηκε στον κινηματογραφικό θρόνο, θα ’λεγε κανείς, μόλις βγήκε από τη θάλασσα με το σκόπιμα φθαρμένο, γούνινο προϊστορικό μπικίνι της.

Αμέσως αιχμαλώτισε τις καρδιές και τις λίμπιντο των σύγχρονών της ανδρών (για να μην αναφέρουμε τους έφηβους γιους τους) ενώ παρήγαγε πιο καθοριστική και με τις μεγαλύτερες πωλήσεις pin-up αφίσα εκείνης της εποχής. Μετά από μία μεγάλη περίοδο «ξηρασίας» από το θάνατο της Μέριλιν Μονρόε το 1962, η καστανόξανθη Γουέλτς ανέλαβε αβίαστα τη θέση της Μέριλιν και εξαφάνισε για πάντα την ιδέα ότι οι θεές του σεξ ήρθαν μόνο σε μία μορφή -τις «εμφιαλωμένες» ξανθές…

Η ίδια αποτέλεσε πρωτοπόρο της λατινοαμερικάνικης αλλά και γυναικείας εκπροσώπησης, ενσάρκωσε το απόγειο του sex appeal για πάνω από δύο δεκαετίες.

Γεννημένη στο Σικάγο το 1940 από λατινοαμερικάνους γονείς, η Γουέλς (το πατρικό της όνομα ήταν Τεχάδα) μετακόμισε με την οικογένειά της στην Καλιφόρνια και ερωτεύτηκε από μικρή τη βιομηχανία του θεάματος. Η ομορφιά της αναγνωρίστηκε σε εφηβική ηλικία, με την ίδια να κερδίζει διαγωνισμούς ομορφιάς από τα 14 -ενώ όταν τελείωσε το σχολείο, η Γουέλς ξεκίνησε σπουδές στην υποκριτική και παντρεύτηκε το αγόρι της, Τζέιμς Γουέλς.

Το 2002, είπε στους New York Times ότι ήταν περήφανη που αναγνώρισε τις «Λατίνο» ρίζες της.

«Είμαι στην ευχάριστη θέση να το αναγνωρίσω και έχει καθυστερήσει πολύ και είναι πολύ ευπρόσδεκτο», είπε. «Υπήρχε κάπως άδεια θέση εδώ στην καρδιά μου και επίσης στη δουλειά μου για πολύ, πολύ καιρό».

Ο εξαιρετικός συνάδελφος Γιώργος Χαρωνίτης θυμήθηκε την ταινία Sin, την πρώτη σκηνοθετική κινηματογραφική δουλειά του George Pan Kosmatos, γυρισμένη το 1971 στην Κύπρο με την Raquel Welch, τον Richard Johnson και τον Frank Wolff, με μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου. Ο τίτλος που ξέραμε από τις τότε ελληνικές εφημερίδες ήταν «Η πολυαγαπημένη» και όπως έγραψε σε ανάρτησή του πιστεύει πως δεν παίχτηκε ποτέ στα ελληνικά σινεμά.

«Παραγωγή του τότε συζύγου της Raquel και διάφορων Κυπρίων επιχειρηματιών, αυτή η καζαντζακικών προδιαγραφών ταινία δεν είχε τύχη καθώς η ούτως ή άλλως πανέμορφη Raquel δεν έπειθε ως καταπιεσμένη σεξουαλικά χωριατοπούλα».

Ήθελα να προσθέσω και αυτήν την ελληνική πινελιά.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 19.02.2023