Η «συνοικία τ’ όνειρο» χρεοκόπησε πολιτικά
Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ξέρω πού ακριβώς είναι το Πέραμα. Αν χρειαζόταν ποτέ να πάω, θα έβαζα GPS στο κινητό για να με καθοδηγήσει και θα αισθανόμουν ανακούφιση όταν θα είχα ακούσει τη φωνή της google να λέει «ο προορισμός σας βρίσκεται στα δεξιά σας». Είτε «στα δεξιά σας», είτε «στ’ αριστερά σας» έλεγε, για μένα ανακούφιση θα ήταν και δεν θα το ανέλυα πολιτικά.
Διότι είναι γελοίο να αναλύεται η γεωγραφία με πολιτικούς όρους.
Για παράδειγμα, όταν ο πρώην πρωθυπουργός εγκαινίαζε στον Εύοσμο -αν δεν κάνω λάθος- μία μονάδα υγείας, θύμισε ότι η πολιτεία χρωστά να κάνει πολλά στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Χωρίς βέβαια να πει γιατί δεν τα έκανε αυτός. Στερεότυπα της πλάκας που διατηρήθηκαν αλώβητα στον χρόνο.
Προφανώς αν κάτι η πολιτεία χρωστά και στον Εύοσμο και στο Πέραμα και στο Σουφλί είναι καινούριες ερμηνείες των στερεοτύπων, τα οποία συνήθως καλλιεργούν ιδιοτελώς τα πολιτικά στελέχη. Για καμία ψήφο.
Το στερεότυπο είναι ότι στο Πέραμα και τον Εύοσμο κατοικούν λαϊκοί άνθρωποι, ξεχασμένοι από την εξουσία, περίπου σαν τη «Συνοικία τα’ όνειρο» που είχε γυρίσει ο Αλεξανδράκης το 1962. Ωραία ταινία, αλλά χρεοκόπησε τον παραγωγό, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή που χρειάστηκε να κάνει τον γλύπτη πλούσιων μοντέλων, στα οποία απαθανάτιζε την Αλίκη και τον εραστή της Χρονοπούλου για να ξεχρεώσει.
Και πάλι τυχερός ήταν. Στη δεκαετία του 1960 πολλοί θα έκαναν τζάμπα τον εραστή της Χρονοπούλου, στην Εκάλη και το Πανόραμα.
Ο τρόπος που ένα μέρος της κοινωνίας νοιάστηκε για το Πέραμα τις τελευταίες ημέρες είναι προσβλητικός για το ίδιο το Πέραμα. Οι άνθρωποι εκεί, όπως π.χ. και στη Μενεμένη, δεν έχουν ανάγκη οίκτου ή φιλανθρωπίας.
Όποιος θέλει να γίνει φιλάνθρωπος, δείχνοντας πόσο νοιάζεται για τις απόμακρες -πολιτισμικά αδιάφορες στην καλύτερη περίπτωση- περιοχές, θα είναι καλύτερα να αναρωτηθεί, γιατί τα παιδιά που συνοδεύουν τους γονείς τους στην πώληση μαναβικής στο datsun δεν είναι στο σχολείο.
Οι Αμερικάνοι στα μέσα της δεκαετίας του 2000 είχαν την βεβαιότητα ότι στον αραβικό κόσμο περίεργοι δικτάτορες στερούσαν από τους λαούς τους τη δημοκρατία.
Όταν έφυγαν από τη μέση οι δικτάτορες, κατάλαβαν ότι στη Λιβύη και το Ιράκ δεν πρόσλαμβαν τη δημοκρατία, όπως στο Κάτω Νευροκόπι.
Εμείς Ευρώπη, εσείς στο Νευροκόπι, που έλεγε ένα αθλητικό σύνθημα της δεκαετίας του 1980.
Ας αφήσουμε τους ανθρώπους στο Πέραμα, να θάψουν τους δικούς τους νεκρούς με τη δική τους αξιοπρέπεια.
Πιθανόν να είναι προτιμότερο να ψάχνουμε στο facebook ερμηνείες για καρκίνους, από το να διαβαζουμε γιατί «... στην Δραπετσώνααα πια δεν έχουμε ζωηηηηηηη».
Απαντήσεις στο πρώτο δε θα βρούμε, απαντήσεις στο δεύτερο θα είναι στερεότυπες ανοησίες…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 31 Οκτωβρίου 2021