Η «βιομηχανία της νύχτας»
Η πρόσφατη προαναγγελία του Υπουργού Υγείας Βασίλη Κικίλια για την ενίσχυση των ελέγχων εφαρμογής του νόμου για την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους και τους περιορισμούς σε ανοιχτούς, αποτελεί ένα τεράστιο στοίχημα για το ελληνικό κράτος.
Διότι διακυβεύεται ο ίδιος ο ορισμός του κράτους ως κατασταλτικού μηχανισμού.
Αυτό ήταν κάτι που δεν το είχαμε δει να δουλεύει όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται η βούλησή του να εφαρμόσει τον νόμο .
Η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι εύκολη. Κανείς δεν ψάχνει air condition για να καπνίσει.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ό,τι μέχρι τώρα έγινε στο πλαίσιο της εφαρμογής του αντικαπνιστικού νόμου, να είναι απλώς ενδεικτικό. Κάτι σαν τον αγώνα των τσικό που παιζόταν παλιά μέχρι να έλθει η ώρα να αρχίσει ο αγώνας των ενηλίκων.
Τώρα αρχίζει το ματς.
Και σε αυτό το ματς η σύγκρουση θα είναι εξαιρετικά σκληρή.
Διότι οι βασικοί θιγόμενοι από την απαγόρευση του τσιγάρου σε κλειστούς χώρους είναι τα νυχτερινά μαγαζιά διασκέδασης και ψυχαγωγίας, οι ιδιοκτήτες των οποίων έχουν τη βεβαιότητα ότι τα έσοδα συναρτώνται με το τσιγάρο και την κατανάλωση αλκοόλ.
Όμως, η αστυνομία δεν έχει αναλάβει μόνο την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου. Τον τελευταίο καιρό έχει αναλάβει και μία μεγάλη εκστρατεία κατά της οδήγησης μετά από χρήση αλκοόλ.
Όλα τα τελευταία δραματικά τροχαία -όπως αυτά στο Αίγιο και τον Καραβόμυλο- αποδόθηκαν στη χρήση αλκοόλ.
Είναι προφανές ότι η αυστηρή τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου και οι εξίσου αυστηροί έλεγχοι στο αλκοόλ θίγουν άμεσα τη «βιομηχανία της νύχτας». Διότι οδηγούν σε «νύχτα» χωρίς τσιγάρο και αλκοόλ.
Ειδικά αν συνδυαστούν και με τους φορολογικούς ελέγχους για το παράνομο αλκοόλ, το οποίο αποτελεί βασική πηγή πλουτισμού για τα μαγαζιά που προτιμούν το αφορολόγητα -και συνήθως νοθευμένα και εξαιρετικά επικίνδυνα- αλκοολούχα ποτά.
Αν εφαρμοστούν αυτοί οι τρεις πυλώνες των ελέγχων, η «βιομηχανία της νύχτας» θα βρεθεί μπροστά σε ένα καινούργιο επιχειρηματικό τοπίο με λιγότερους πελάτες και πολύ λιγότερα κέρδη.
Εκεί θα αρχίσει η κανονική σύγκρουση, στην οποία το κράτος δε θα χρειαστεί να αποδείξει ότι θέλει την εφαρμογή των νόμων, αλλά και ότι μπορεί να τους εφαρμόσει.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29 Σεπτεμβρίου 2019