ΑΠΟΨΕΙΣ

Αναρωτιέμαι πόσο υποκριτική είναι η στάση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στις διαπιστώσεις του εισαγγελικού πορίσματος για την τραγωδία στο Μάτι.

Πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες, front pages στις ιστοσελίδες και φαρμακερές ατάκες στα social media για την έλλειψη συντονισμού και την ανικανότητα, που οδήγησε στην εκατόμβη των νεκρών. Και φυσικά οργή και θυμός για την απρέπεια με την οποία οι τηλεφωνητές απαντούσαν στις κλήσεις ανθρώπων, που λίγη ώρα αργότερα θα έχαναν τη ζωή τους.

Αλήθεια ποιο είναι το στοιχείο με το οποίο ερχόμαστε ξαφνικά σε επαφή και μας σοκάρει; Πιστεύει κανείς ότι ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί όπως πρέπει; Πιστεύει κανείς ότι φορείς, υπηρεσίες, επικεφαλής και στελέχη αποτελούν μια καλοκουρδισμένη μηχανή, που αποδίδουν τα μέγιστα, λειτουργώντας σε συνθήκες αγαστής συνεργασίας;

Πιστεύει κανείς ότι οι δημόσιοι λειτουργοί επιλέγονται ανάλογα με την ανθρωπιά τους και την αίσθηση της αλληλεγγύης και του καθήκοντος που έχουν αναπτύξει;

Πιστεύει κανείς ότι στην ιεραρχία κάθε δημόσιου φορέα οι άνθρωποι ανεβαίνουν στα υψηλότερα κλιμάκια ανάλογα με τις ικανότητές τους;

Όλοι ξέρουμε τι γίνεται. Από τη μία η σκόπιμη διατήρηση όλων των παθογενειών που εξασφαλίζουν τη διατήρηση του μπάχαλου, προκειμένου ποτέ να μην προσωποποιούνται οι ευθύνες. Και από την άλλη οι δημόσιες σχέσεις και οι κομματικές πλάτες που σφραγίζουν το διαβατήριο που εξασφαλίζει θέσεις και καριέρες.

Και καλά, όταν η αναποτελεσματικότητα μεταφράζεται σε οικονομική ζημιά, καθώς δεν υπάρχει ούτε πρωτόκολλο ούτε μέθοδος, ούτε διάθεση για να εντοπιστούν οι υπαίτιοι και να αποδοθούν ευθύνες, το φαινόμενο αντιμετωπίζεται χαλαρά. Έτσι κι αλλιώς λεφτά υπάρχουν.

Τι γίνεται όμως όταν η ζημιά μετριέται σε ανθρώπινες ζωές; Τότε εμφανίζεται ξαφνικά στο προσκήνιο η ανάγκη όλης της κοινωνίας για κάθαρση. Να αποδοθούν ευθύνες, να πέσουν κεφάλια, να πληρώσουν οι ένοχοι.

Πιστεύετε στα αλήθεια ότι η αντικατάσταση της ηγεσίας των φορέων που διαχειρίστηκαν τη συγκεκριμένη κρίση θα αλλάξει κάτι;

Πιστεύετε στα αλήθεια ότι αν απομακρυνθεί από τη θέση του ο ανόητος που είπε «Τώρα να καούν, για να βάλουν μυαλό, ρε φίλε» θα αλλάξει κάτι; Δεν προτείνω να μην τιμωρηθεί κανείς για το έγκλημα στο Μάτι. Ζητώ να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών, μετατρέποντας την τραγωδία σε αφορμή, για να σοβαρευτούμε. Να αλλάξουμε δομές, τρόπο λειτουργίας και ό,τι άλλο χρειάζεται, έτσι ώστε η κρατική μηχανή να δουλεύει αποτελεσματικά για το καλό των πολιτών.

Η οικονομική κρίση, όπως όλα δείχνουν, δεν κατάφερε να μας αλλάξει μυαλά.

Η θυσία τουλάχιστον 100 συνανθρώπων μας θα τα καταφέρει;

Ας το ελπίσουμε, γιατί διαφορετικά το μόνο που μας χωρίζει από τις επόμενες καταστροφές είναι ο χρόνος…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9/10 Μαρτίου 2019