ΑΠΟΨΕΙΣ

Είναι ακόμη νωρίς για αντιπολίτευση, εκτός εάν έχεις κάτι πολύ σημαντικό να πεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει. Και η κυβέρνηση βρίσκεται ακόμη στο μήνα του μέλιτος με την κοινωνία, όπως συνήθως συμβαίνει μετά από εκλογές που κρίνονται καθαρά. Μην πάτε μακριά!

Τον Φεβρουάριο του 2015, με τα καραγκιοζιλίκια Τσίπρα - Βαρουφάκη που λίγο έλειψε να στείλουν την χώρα στον αγύριστο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε ποσοστό δημοφιλίας πάνω από 80%. Δηλαδή, ακόμη και άνθρωποι που είχαν ψηφίσει Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι πίστευαν ότι ο γάιδαρος μπορεί και να πετάει! Γεγονός που ανάγεται στην αρμοδιότητα ειδικών επιστημόνων και εκφεύγει του παρόντος.

Προς το παρόν, το επιχείρημα είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει ακροδεξιά ατζέντα. Ας πούμε πως έχει αλλά σε ποιους το λέει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ; Αν το λέει σε εκείνους που ψήφισαν Μητσοτάκη, άδικος κόπος. 

Γι’ αυτή την ατζέντα τον ψήφισαν. Αν το λέει στους δικούς του ψηφοφόρους ώστε να τους συσπειρώσει, πιθανώς δεν έχει αντιληφθεί ποιοι είναι σήμερα οι ψηφοφόροι του. 

Το 32% δεν ερμηνεύεται με κριτήρια του 4%. Όχι απλώς δεν έχει ομοιογένεια αλλά αδιαφορεί πλήρως για την θέση του στον άξονα Αριστερά - Δεξιά. Μπορεί να ψηφίσει Ραχήλ Μακρή, Κουντουρά, Παπαχριστόπουλο, Ζουράρι, Κουίκ, Χρυσοβελώνη, χωρίς να συγκινηθεί από στελέχη που προέρχονται από την μήτρα του κόμματος. 

Το είδαμε και στις 7 Ιουλίου. Μπορεί επίσης να ψηφίσει γελοία πρόσωπα που απλώς δηλώνουν «της Αριστεράς και της Προόδου», γιατί ούτε μέτρο έχει για να κρίνει την γελοιότητα ούτε αισθητικές άμυνες έναντι αυτής. Η «αποϊδεολογικοποίηση» ήταν το τίμημα που ο ΣΥΡΙΖΑ ευχαρίστως πλήρωσε για να φτάσει στην εξουσία. Και εντέλει, αποτελεί το ισχυρό εργαλείο του. Γιατί, απαλλασσόμενος από τις δεσμεύσεις μιας ιδεολογίας που ελάχιστους πλέον συγκινεί, απέκτησε την δυνατότητα να συμπεριφέρεται όπως ένα αυθεντικό λαϊκίστικο κόμμα εξουσίας.

Κανένας φόβος για την Δεξιά δεν συσπείρωσε τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Τους συσπείρωσε ο φόβος του εκσυγχρονισμού που εκπροσωπούσαν οι εξαγγελίες του Μητσοτάκη. Φοβήθηκαν ότι θα κοπούν τα επιδόματα, ότι θα προχωρήσει η αξιολόγηση στο δημόσιο, ότι θα ξαναρχίσουν οι έλεγχοι των εισιτηρίων στο μετρό και στα λεωφορεία, ότι θα επιστρέψουν οι έλεγχοι για τα πλαστά πιστοποιητικά χάρις στα οποία ασύλληπτα πολλοί τρύπωσαν στο δημόσιο και τους ΟΤΑ με το ΠΔ 164/2004, ότι θα κλείσουν κρατικές εταιρίες που γράφουν μονίμως ζημίες αλλά πληρώνουν υψηλούς μισθούς εις υγείαν των κορόιδων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόβαλε τον εαυτό του ως εγγυητή εναντίον οιασδήποτε μεταρρύθμισης και συσπείρωσε ένα κόσμο που πάντοτε θα υπάρχει στην Ελλάδα. Έκπληξη δεν ήταν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές. 

Έκπληξη ήταν το ποσοστό του στις Ευρωεκλογές. Και όσοι νόμιζαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επέστρεφε εκεί όπου βρισκόταν όσο θα αποκαλυπτόταν η διαχειριστική του ανεπάρκεια, οι απόψεις του για την δημόσια τάξη, η υπονόμευση της εκπαίδευσης, ο νεποτισμός, τα παιχνίδια με τους ολιγάρχες, η χειραγώγηση των δημόσιων μέσων ενημέρωσης, πολύ δε περισσότερο οι απόψεις του για θέματα δημοκρατίας, ίσως τώρα απέκτησαν καλύτερη σχέση με την πραγματικότητα.

Για να ξέρουμε, λοιπόν, τι λέμε. Η ατζέντα του Μητσοτάκη έχει τόση σχέση με την ακροδεξιά, όσο ο Μπιν Λάντεν με την προς Κορινθίους επιστολή. Αλλά ακόμη και εάν είχε, οι μόνοι που πράγματι θα ενοχλούνταν, θα ήταν οι κεντρώοι που ψήφισαν Μητσοτάκη. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα όχι!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11 Αυγούστου 2019