ΑΠΟΨΕΙΣ

Ποιος αποφασίζει εάν ένα, δέκα, εκατό δέντρα είναι άρρωστα ή επικίνδυνα και πρέπει να κοπούν; Προφανώς κάποιος που αυτό έχει σπουδάσει. Γίνεται να αποφασίζουν δικηγόροι, φοροτεχνικοί, βρεφονηπιοκόμοι ή μηδέποτε εργασθέντες; Στον δήμο Θεσσαλονίκης, γίνεται! Και έτσι, μία υπόθεση που έπρεπε να διεκπεραιωθεί με την εισήγηση μίας υπηρεσίας και την υπογραφή του δημάρχου, πάει και έρχεται στο δημοτικό συμβούλιο. Όπου 49 άνθρωποι, εξίσου άσχετοι, προσπαθούν να πείσουν οι μεν τους δε ότι κάποια δέντρα πρέπει ή δεν πρέπει να κλαδευτούν και κάποια άλλα να κοπούν. Στο σκηνικό περιλαμβάνονται οι συνήθεις «κινήσεις πολιτών» που κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν αλλά κάνουν μπούγιο, μεγάλος στόμφος και θεαματικά καλλιστεία οικολογικής ευαισθησίας. Ποτέ κανείς δεν έχασε στην πολιτική -ακόμη περισσότερο στην τοπική πολιτική- παριστάνοντας τον πατερούλη του πρασίνου. Ενώ όποιος προσπαθεί να πει ότι τα δέντρα και κόβονται και κλαδεύονται όταν χρειάζεται, δεν προλαβαίνει να σταυρώσει λέξη. Τον έχουν περιλάβει τα ΜΜΕ.

Βεβαίως, όταν μιλάμε για Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, μιλάμε για ένα χαλαρό σχήμα -κατά διπλωματική έκφραση- ανθρώπων όπου η ημερήσια διάταξη ουδένα αφορά και όποιος θέλει παίρνει το λόγο για να πει ό,τι τραβά η ψυχή του. Από την εξωτερική πολιτική μέχρι την πατριαρχία. Ενδιάμεσα, προκύπτουν ψηφίσματα, εκτός ημερησίας διατάξεως, τα οποία, κατά την συνήθη μοίρα των ψηφισμάτων, δεν διαβάζει κανένας, οι συνεδριάσεις τραβάνε μέχρι τις ώρες που βγαίνουν οι φίρμες στα μπουζούκια και στο τέλος μένουν όσοι υποφέρουν από αϋπνίες. Αν δεν έχετε τίποτε καλύτερο να κάνετε, παρακολουθήστε ένα βράδι Δευτέρας τις ζωντανές μεταδόσεις των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου από την δημοτική τηλεόραση. Είναι διδακτικές γιατί δίνουν μία ιδέα, πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις που καθορίζουν την ποιότητα ζωής στην πόλη.

Η διοίκηση Ζέρβα μπορεί να είναι καλή ή κακή. Αλλά κριτήριο δεν μπορεί να αποτελέσει το πόσα δέντρα κλαδεύονται και πόσα κόβονται. Και η αντιπολίτευση σ’ αυτό το θέμα, όταν δεν είναι υστερόβουλη, είναι εμμονική. Ούτε ποσοστώσεις προβλέπονται. Θα κοπούν και θα κλαδευτούν ριζικά όσα δένδρα πρέπει, πάντα με υποδείξεις των ειδικών. Οι λόγοι δεν είναι μόνο αισθητικοί -ότι δεν έχουν αξία μία δενδροστοιχία που δεν κρατά φύλλα ούτε το καλοκαίρι ή ένα πάρκο με άρρωστα δένδρα. Ακόμη περισσότερο, είναι λόγοι ασφαλείας. Η ανθρώπινη μοίρα είναι απρόβλεπτη αλλά ας μην την προκαλούμε.

Είναι φανερό ότι οι φυτεύσεις δένδρων στην πόλη δεν υπήρξαν αποτέλεσμα ενός συγκροτημένου σχεδίου. Προέκυψαν από διαδοχικές και ασύνδετες μεταξύ τους εμπνεύσεις. Κάποιες υπαγορεύθηκαν από μόδες που πέρασαν, άλλες από την επιθυμία για γρήγορο αποτέλεσμα που αγνόησε τον βασικό κανόνα ότι στη φύση ό,τι μεγαλώνει γρήγορα, γερνάει γρήγορα. Ένα πλατάνι θέλει πολλά χρόνια μέχρι να φτουρήσει, οι λεύκες παίρνουν μπόι σε τέσσερα - πέντε χρόνια. Και έτσι γέμισε η πόλη από λεύκες, μέχρι που διαπιστώθηκε ότι είναι επικίνδυνες γιατί τα κλαδιά τους σπάζουν εύκολα και καθόλου πρακτικές αφού το χνούδι που ρίχνουν άνοιξη και φθινόπωρο λερώνει τα πεζοδρόμια. Το κεντρικό πάρκο της πόλης είναι άρτζι - μπούρτζι και σχεδόν παντού η αναλογία φυλλοβόλων - αειθαλών ασύμμετρη. Σε κάποιες περιπτώσεις, αυτά έγιναν με υπογραφές ειδικών που είτε έκαναν λάθος είτε νομιμοποίησαν ό,τι ζήτησαν οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους. Συμβαίνουν και αυτά! Αλλά δεν σημαίνει ότι η ταυτότητα του πρασίνου στην πόλη θα προκύπτει από «δημοκρατική» διαβούλευση και δη μεταξύ ασχέτων.

Αντί να ανακυκλώνει τη μιζέρια και να προσπαθεί να μπαλώσει ό,τι δεν μπαλώνεται, η Θεσσαλονίκη χρειάζεται ένα τολμηρό και σχεδόν εκ του μηδενός σχέδιο δενδροφυτεύσεων. Δεν θα ανακαλύψει τον τροχό -υπάρχουν εξαιρετικά παραδείγματα στην Ευρώπη. Αν χρειαστεί να ξεριζώσει άλλα τόσα δένδρα, ας τα ξεριζώσει. Γκρίνια έτσι κι αλλιώς θα υπάρχει. Σημασία έχει η επόμενη γενιά να χαρεί το αποτέλεσμα.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 05.02.2023