Κρύβε λόγια, ακούει το Προοδευτιστάν
Αν η συζήτηση για πρόσφυγες και μετανάστες γίνεται μεταξύ δεκαπεντάχρονων, χαλάλι να περισσεύει το συναίσθημα. Είναι της ηλικίας. Εάν όμως γίνεται μεταξύ ενηλίκων και καταλήγει στο ίδιο σημείο, μην τσιμπάτε. Δεν είναι το συναίσθημα που περισσεύει. Είναι η υποκρισία. Κάποιοι στήνουν πολιτικές καριέρες. Κάποιοι βάζουν λεφτά στην τσέπη.
Κάποιοι ονειρεύονται εξαθλιωμένα «επαναστατικά υποκείμενα». Και άλλοι ικανοποιούν την ανάγκη να ξεχωρίζουν, παριστάνοντας τους πονόψυχους. Ο δημόσιος διάλογος είναι εδώ και χρόνια υπονομευμένος. Όπως συνέβη με δεκάδες άλλα θέματα, που η αλήθεια τους ήταν προφανής αλλά όποιος τολμούσε να την ψελλίσει ήταν «ανάλγητος», από τις πρόωρες συντάξεις μέχρι τη φαρμακευτική δαπάνη και από το πανεπιστημιακό άσυλο μέχρι τα αγροτικά μπλόκα, έτσι και με το προσφυγικό/μεταναστευτικό.
Όποιος πει κάτι διαφορετικό από ό,τι επιτρέπει η αριστερή λογοκρισία, είναι «ρατσιστής» και «ακροδεξιός». Όχι ότι έχουν πρόβλημα με τους ακροδεξιούς. Με τους ΑΝΕΛ αγκαλιά κυβέρνησαν και με τη Χρυσή Αυγή μια χαρά συνεννοήθηκαν, ο Τσίπρας έκανε υπουργό και κάποια κυρία που παρομοίαζε τους μετανάστες με κατσαρίδες, αλλά το έργο κόβει ακόμη εισιτήρια. 31%. Και αν κόβει εισιτήρια, ας είναι και για το «Δελφινάριο».
Χάθηκε η στοιχειώδης λογική.
Πρώτον: Υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει στα σοβαρά ότι όλοι όσοι έρχονται στην Ελλάδα είναι πρόσφυγες; Ακόμη και αν κρατήσουμε τον πιο ευρύ ορισμό, ότι η ιδιότητα του πρόσφυγα δεν χάνεται μόλις αυτός βρεθεί σε ασφαλή για τον ίδιο χώρα, δηλαδή στην Τουρκία, μόνο ένας στους τέσσερις από όσους περνούν τα σύνορα προέρχεται από εμπόλεμη περιοχή. Στο Μπαγκλαντές δεν υπάρχει πόλεμος. Υπάρχει φτώχεια. Στο Πακιστάν το ίδιο.
Στη Νιγηρία επίσης. Στο Μαρόκο ούτε καν φτώχεια. Αλλά όποιος φεύγει από την πατρίδα του για να αποφύγει τη φτώχεια, είναι ακριβώς αυτό που δεν επιτρέπεται να λεχθεί: Οικονομικός μετανάστης. Kαι όποιος περνά τα σύνορα λαθραία λέγεται λαθρομετανάστης, κι ας λέει ό,τι θέλει η ποιητικοφανής στομφολογία ότι «δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι». Λαθραίοι άνθρωποι δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως λαθραίες δραστηριότητες ανθρώπων. Γι’ αυτό υπάρχουν λαθρεπιβάτες, λαθροκυνηγοί, λαθρέμποροι και λαθραναγνώστες.
Δεύτερον: Υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει στα σοβαρά ότι η Ευρώπη μπορεί να υποδέχεται όλον αυτό τον κόσμο, αενάως και απεριορίστως; Ότι αυτό δεν έχει όριο; Ακόμη και αν μία χώρα αντέχει οικονομικά να μοιράζει σπίτια και επιδόματα, δεν αντέχει να αφομοιώσει τόσο πολλούς ανθρώπους που η θρησκεία τους τους καθηλώνει στον Μεσαίωνα και δεν έχουν διάθεση να αφομοιωθούν.
Τρίτον: Υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει στα σοβαρά ότι εάν οι πληθυσμοί των μουσουλμάνων στην Ευρώπη συνεχίζουν να αυξάνονται, δεν θα προβάλλουν όλο και μεγαλύτερες απαιτήσεις, ώστε αρχικά να ζουν με τους κανόνες της θρησκείας τους, με τις μπούρκες, τη σαρία, την κλειτοριδεκτομή, τους γάμους δωδεκάχρονων παιδιών και αργότερα να τους επιβάλουν στους υπόλοιπους; Οι ευρωπαϊκές αξίες κινδυνεύουν, και ας ακούγεται πολύ δραματικό. Είναι!
Τέταρτον: Υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει στα σοβαρά ότι αν η Ελλάδα παραμείνει ξέφραγο αμπέλι, οι χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης δεν θα σφραγίσουν ακόμη πιο ερμητικά τα σύνορά τους; Δεν θα το κάνουν οι ίδιες. Θα βάλουν τους Ούγγρους, τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς να το κάνουν για λογαριασμό τους. Το έκαναν και στο παρελθόν. Και ο κόσμος αυτός θα εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, απελπισμένος, οργισμένος και σε πολλές περιπτώσεις ικανός για όλα.
Πέμπτον: Εντέλει, υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι ο φράχτης στον Έβρο, η επιτάχυνση της διαδικασίας ασύλου, που τώρα είναι κωμωδία, οι επαναπροωθήσεις όσων δεν τυγχάνουν ασύλου, τα κλειστά κέντρα κράτησης, εντέλει η αποθάρρυνση της παράνομης μετανάστευσης δεν είναι στοιχειώδη μέτρα που οφείλει να πάρει μια υπεύθυνη ελληνική κυβέρνηση;
Είπαμε, όμως: Χωρίς υποκρισίες…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6 Οκτωβρίου 2019
