ΑΠΟΨΕΙΣ

Παγώνει το αίμα σου παρατηρώντας ότι οι προειδοποιήσεις για χρήση χημικών και βιολογικών όπλων πυκνώνουν ενώ και μόνο η σκέψη ότι ο στριμωγμένος στον τοίχο ή ο παράλογος (διαλέξτε) θα πατήσει το πυρηνικό κουμπί σε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ανθρωπότητα έφτασε στο σημείο μηδέν. Όχι μόνο η αλήθεια, αλλά και η αξία του διαλόγου και των επιχειρημάτων είναι πια τα θύματα αυτού του ωμού πολέμου.

Η Μόσχα κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι χρηματοδοτούν προγράμματα «βιολογικού πολέμου» στην Ουκρανία. Η αμερικανική πλευρά «απαντά» πως κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό για το οποίο την κατηγορούν οι Ρώσοι. Οι Αμερικανοί έρχονται να υπενθυμίσουν επίσης πως το ίδιο το Κρεμλίνο είχε άλλοτε επωφεληθεί από ακριβώς αυτό το αμερικανικό πρόγραμμα το οποίο τώρα συκοφαντεί.

Η αίσθηση στη Δύση είναι πως η Ρωσία δεν αποκλείεται να προσπαθεί να βρει ένα πρόσχημα για να προχωρήσει σε χρήση χημικών όπλων στην Ουκρανία. Ο Πούτιν θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να παραμείνει στο Κρεμλίνο και όσο θα συμβαίνει αυτό η Ευρώπη δεν θα είναι και δεν θα νιώθει ασφαλής.

Αλλά, όπως έλεγε το παλιό καλό τραγούδι του Μανώλη Ρασούλη, «καλές οι ΗΠΑ και η Ρωσία μα έχω το δράμα μου κι εγώ». Το δικό μας δράμα είναι η ακρίβεια, οι χαμηλοί μισθοί, η αδυναμία να μπει φρένο στην παράλογη κούρσα ανόδου των τιμών στη ενέργεια.

Τα πάντα έχουν αλλάξει γρήγορα και δραματικά και κακά τα ψέματα δεν υπάρχει ούτε μια χώρα στον πλανήτη που να μην επηρεάζεται από την κρίση στην Ουκρανία κατά κανόνα αρνητικά κυρίως στην οικονομία.

Κατά 530%, λένε πως αυξήθηκε το κόστος της ενέργειας στην Ελλάδα ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη κατά 340%. Πάλι αρνητικοί πρωταθλητές είμαστε.

* Πως τα καταφέραμε πάλι να πληρώνει μόνο το κράτος και ο πολίτης την αύξηση του κόστους αλλά όχι και οι μεγάλες εταιρείες; Τουλάχιστον αυτό συνέβαινε πριν επέμβει την Τετάρτη ο Κ. Μητσοτάκης βάζοντας επιτέλους χέρι στα υπερκέρδη από την ενέργεια . Όλη η προηγούμενη εβδομάδα πέρασε με κυβερνητικούς αξιωματούχους στα κανάλια να τονίζουν ο ένας μετά τον άλλο ότι «η κυβέρνηση έκανε αυτό που ήταν δημοσιονομικά εφικτό και ότι είμαστε ακόμα μια χώρα υπό επιτήρηση». Την ίδια ώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η μουρμούρα των πολιτών σιγά σιγά γίνεται θυμός.

Τα ερωτήματα παραμένουν:

* Πως τα κατάφεραν η Ιταλία, η Γερμανία, η Κύπρος, το Βέλγιο, η Πορτογαλία να ρίξουν τον ειδικό φόρο κατανάλωσης και τον ΦΠΑ στα καύσιμα;

*Γιατί δεν μπαίνει πλαφόν στη λιανική;

Τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται σιγά σιγά μία νέα κουλτούρα στην Κομισιόν που είναι να μην αφήνονται ασύδοτα τα μεγάλα συμφέροντα όταν προκαλούν. Φάνηκε και από τα πρόστιμα σε κολοσσούς της πληροφορικής. Εδώ ποιος δεν θέλει και δεν αφήνει τη σύγκρουση με τα συμφέροντα;

Η Ευρώπη αργεί, μαστίζεται από αντιφάσεις και κωλυσιεργίες λόγω αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων στο εσωτερικό της αλλά όπως απέδειξε η πανδημία και οι σωτήριες επιλογές που έγιναν στην Οικονομία, έχει ακόμα σφυγμό και καλά ρεφλέξ.

Όπως το πράσινο φως στα κράτη-μέλη για την επιβολή προσωρινής φορολόγησης στα έκτακτα κέρδη ορισμένων ενεργειακών εταιρειών που συνδέονται με την αύξηση των τιμών φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας αναμένεται να δώσει η Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της ΕΕ, σύμφωνα με το προσχέδιο της απόφασης που επικαλείται το Bloomberg (αυτά την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο). Οι ηγέτες της ΕΕ αναμένονταν επίσης να συμφωνήσουν στην κοινή προμήθεια φυσικού αερίου, LNG και υδρογόνου εν όψει του επόμενου χειμώνα.

Η Γερμανία λ.χ. αύξησε τις ΑΠΕ. Όποιος εξετάσει το γερμανικό σύνθετο πρόγραμμα από το 2011 μέχρι το 2021, βλέπει ότι υποχώρησε η πυρηνική ενέργεια, επέμεινε σταθερό το φυσικό αέριο και αυξήθηκε πάρα πολύ η παραγωγή σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Ποιες όμως είναι οι διαφορές και οι ομοιότητες που έχουμε μ αυτούς;

Τι έκαναν αυτοί που δεν κάνουμε εμείς;

Όπως φαίνεται αυτοί δεν επέλεξαν να δώσουν σε λίγες μεγάλες εταιρείες το προνόμιο να κάνουν μόνο φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα. Αντίθετα επέλεξαν να βάλουν στο παιχνίδι σχεδόν όλη την κοινωνία τους με ενεργό τον ρόλο των παραγωγών, των αγροτών , των κτηνοτρόφων των μεταποιητών , των ενεργειακών κοινοτήτων και με σταθερή την κατεύθυνση να παράγουν οι ίδιοι την ενέργεια που καταναλώνουν.

Αν κάτι μπορεί να μας βγει σε καλό, έλεγε ο κυνικός της παρέας, είναι ότι «μπορεί να πέσουν οι τιμές στη Χαλκιδική φέτος το καλοκαίρι καθώς βασικοί πελάτες τους όπως οι Ρώσοι δεν βλέπω να έρχονται φέτος». Το ελληνικό δαιμόνιο δεν χάνεται ακόμα και στις μέρες του σκεπτικισμού και του φόβου.

Και μέσα σ όλα αυτά ξέσπασε και μία σκληρή αντιπαράθεση με αφορμή το τραγούδι που επιστρατεύεται για μια ακόμα φορά κατά του πολέμου. Ας τα βάλουμε σε μια τάξη: Ένας αυταρχικός, ωμός ηγέτης εισβάλει σε ξένο έδαφος, στην Ουκρανία. Πόλεμος! Νεκροί, απίστευτες καταστροφές εκατομμύρια πρόσφυγες.

* «Ειρήνη είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση», γράφει στην αφίσα της συναυλίας που γίνεται για την Ειρήνη με τη συμμετοχή κορυφαίων ονομάτων του έντεχνου Ελληνικού τραγουδιού.

Πως όμως δεν χώρεσε η λέξη «Ουκρανία» στην αφίσα; Η γενικότητα των διατυπώσεων ακούγεται ως προσβολή.