ΑΠΟΨΕΙΣ

Λεζάντα Ιούνιος 1988, στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Ο Γιώργος Κατσαρός ή Θεολογίτης, ο μακροβιότερος ρεμπέτης, φτάνει από τις ΗΠΑ με την αχώριστη σύντροφο, την κιθάρα του, για μία συναυλία στο θέατρο Δάσους. Εδώ μας κάνει μία δήλωση για την εφημερίδα «Θεσσαλονίκη».

Με τον πληθωρισμό του Ιουνίου στο 12,1% και την τιμή της βενζίνης στα επίπεδα του ιλιγγιώδους 2,3-2,4 ευρώ που θα έκανε ακόμα και τους πιο πλούσιους από μας Γερμανούς και Γάλλους πολίτες να… εξεγερθούν, αν ίσχυε και στη χώρα τους, η Ελλάδα φλερτάρει επικίνδυνα με την προοπτική της διαρκούς ύφεσης. Δεν είμαστε όμως μόνοι μας.

O κίνδυνος να εμφανιστεί ύφεση σε όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης αυξάνεται, καθώς οι πιθανότητες να παρουσιαστούν ελλείψεις στις προμήθειες φυσικού αερίου ενισχύονται διαρκώς.

Αλλά μήπως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τα πράγματα είναι καλύτερα;

Σχεδόν ανεξέλεγκτος μοιάζει να είναι ο πληθωρισμός και εκεί. Τον Ιούνιο εκτοξεύθηκε στο 9,1% φτάνοντας το υψηλότερο επίπεδο από το 1981. Λεπτομέρεια: Οι προβλέψεις για αυξήσεις τιμών έλεγαν 8,8%. Η εκτόξευση της τιμής του φυσικού αερίου, η επίσης φρενήρης άνοδος των ενοικίων και η εξίσου ραγδαία άνοδος των τιμών των τροφίμων έχουν κάνει πολύ ακριβή τη ζωή των αμερικανικών νοικοκυριών.

Το επόμενο τρίμηνο είναι κρίσιμο και ο κλονισμός της κοινωνικής συνοχής και η πολιτική αβεβαιότητα θα είναι οι πρώτες συνέπειες. Ο χειμώνας μάλιστα θα είναι απλώς ακόμα πιο δύσκολος.

Κοιτώντας προς τον πόλεμο στην Ουκρανία και σκεφτόμενος μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Πούτιν με τα « τρικ» και τον κυνισμό του, κυρίως με την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη, είναι σαν να ψάχνεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο για μία μαύρη γάτα που δεν είναι εκεί.

Όποτε το μόνο κρίσιμο ερώτημα που απομένει είναι πόσο θα αντέξουν η Γηραιά Ήπειρος και η Αμέρικα. Η κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση είναι το ισχυρότερο ενδεχόμενο και μάλιστα αναμένεται να έλθουν μέσα στον προσεχή χειμώνα συνοδευόμενες από τυφλή οργή και έντονα φαινόμενα λαϊκισμού.

Ήδη από τη Γαλλία είχαμε τις πρώτες ενδείξεις «ρευστοποίησης» της κοινωνίας ενώ υποψηφιότητα για δραματική επιδείνωση της οικονομικής κρίσης θέτει και η Ιταλία από τη μείωση ή και τη διακοπή στη ροή αερίου. Η παραίτηση Ντράγκι είναι λιγότερο η άρνηση του μεθοδικού τεχνοκράτη να υποκύψει στον λαϊκισμό και πιο πολύ συνέπεια της αδυναμίας να δει προοπτική. Αντίστοιχα αδιέξοδα αντιμετωπίζει και ο Μακρόν.

Ίσως περισσότερες, αλλά όχι πολλές, πιθανότητες συγκεντρώνει πάνω κάτω το σενάριο η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο με τη Ρωσία, αλλά και πάλι , ποια αλυσίδα γεγονότων θα προκύψει και πως άραγε θα επισπευστεί πρακτικά η επιστροφή της Ευρώπης σε μία οικονομική κανονικότητα;

Μετά το παραπάνω ερώτημα έρχονται σαν τρέιλερ και τα εξής:

*Πόσοι περίμεναν πως η Ρωσία θα πραγματοποιήσει τις απειλές της αρχίζοντας τον πόλεμο ;

*Πόσοι θα μπορούσαν να προβλέψουν πως ο Πούτιν θα απειλήσει επανειλημμένα ότι θα το πάει «μέχρι τέλους» με τα πυρηνικά;

*Πόσοι απέμειναν πια να πιστεύουν πως ο πόλεμος θα τελειώσει πριν τα τέλη του 2023 όταν ίσως η Γηραιά Ήπειρος- που παρά τις προσπάθειες δείχνει ανίκανη να αντιδράσει αποτελεσματικά-θα έχει υποστεί μη αναστρέψιμα πλήγματα;

Δεν ξέρω αν μπορεί να μας κάνει αισιόδοξους το φαινόμενο κάποιοι πολιτικοί ηγέτες χωρών της ΕΕ να χρησιμοποιούν λογοτεχνικό οίστρο ή «χιτσκοκικά» σενάρια για να ξορκίσουν το κακό με τον πληθωρισμό όπως λ.χ. στην Αυστρία με τη δήλωση του καγκελάριου Καρλ Νεχάμερ:

«Αν συνεχίσουμε έτσι, υπάρχουν μόνο δύο επιλογές μετά: αλκοόλ ή ψυχοφάρμακα. Και λέω το αλκοόλ είναι οκ βασικά, αφού όταν κάνεις πρόποση νιώθεις καλά»!.

Ο θρυλικός Γιώργος Κατσαρός, αξέχαστος ρεμπέτης Αμερικής που πέθανε το 1997 σε ηλικία 104 ετών, φίλος του Αντρέα Σεγκόβια, συνδαιτυμόνας του Κλάρκ Γκέιμπλ, στα χρόνια του 1930 είχε γράψει ένα συγκλονιστικό τραγούδι για τη φτώχεια και την ακρίβεια. Ουσιαστικά περιγράφει την δραματική αλλαγή της ζωής που ήρθε στις ΗΠΑ μετά το «Κραχ». Το τραγούδι έχει τίτλο «Με τις τσέπες αδειανές». Οι αναλογίες, με το σήμερα εκπλήσσουν.

Ιδού κάποιοι στίχοι:

«Πως θυμάμαι τις ημέρες πού ’χαμε τα τάληρα

που ετρώγαμε μπριζόλες μα τώρα τρώμε λάχανα,

Που πηγαίναμε στο θέατρο και φωνάζαμε ταξί

τώρα πάμε με τα πόδια έξω εις την εξοχή,

Με τα μούτρα κρεμασμένα με τις τσέπες αδειανές

περπατούμε μες στους δρόμους μα με σκέψεις, συλλογές.

- Χούβερ τι μας έκανες!».

(Τα «τάληρα» είναι τα δολάρια και ο Χούβερ είναι βέβαια ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χέρμπερτ Χούβερ που ήταν στη πράγματα το 1929).

Αν το αλλάξεις σε «Πούτιν, τι μας έκανες» δε χρειάζεται άλλη επέμβαση για να μείνει επίκαιρο το τραγούδι….

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17.07.2022