ΑΠΟΨΕΙΣ

Ολόκληρες συζητήσεις γίνονται πολύ συχνά στα δημοτικά συμβούλια όλης της χώρας για τη δυνατότητα καλλιτεχνικής έκφρασης στον δημόσιο χώρο. Πρακτικά, δηλαδή, αν μπορεί κάποιος συμπολίτης μας, ο οποίος έχει ή νομίζει ή ότι έχει κάποιες αρτιστικές ικανότητες να δίνει μία μικρή παράσταση στο δρόμο και να επιζητά την επιβράβευση των ακούσιων θεατών του με την καταβολή του οβολού τους και το κατά πόσο αυτό χρειάζεται άδεια και παράβολο.

Παμπάλαια συνήθεια! Πολύ παλαιότερη από τότε που ο Φωτόπουλος και ο Αυλωνίτης συναντούσαν στα τραπεζάκια έξω τον βιολιστή ανταγωνιστή της λατέρνας και του άφηναν την προτεραιότητα στην τέρψη των θαμώνων που έτρωγαν τα σουβλάκια τους.

Στη Θεσσαλονίκη η διαφορά ανάμεσα στον βιολιστή στην ταβέρνα ή τον Τσιβιλίκα που τραγουδούσε στη Βουγιουκλάκη και στον Βουλγαρίδη το «ασ’ τα τα μαλλάκια σου» είναι ότι η σύγχρονη εκδοχή της αναζήτησης του ακούσιου ακροατηρίου προτιμά να επιβάλλεται σε αυτό.

Σε κάθε γωνιά υπάρχει κάποιος φιλόδοξος καλλιτέχνης, ο οποίος έρχεται στους δρόμους της πόλης από κάποια ξεχασμένα νυχτερινά μαγαζιά με το ηχείο του στον ώμο.

Στις αψίδες της Αριστοτέλους θα μπορούσαν να κάνουν μία ορχήστρα αυτοί που προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μας. Στο πιο κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης, γωνία Τσιμισκή και Αγίας Σοφίας, ένας καλλιτέχνης με κιθάρα τραγουδά περίπου επί 24ώρου βάσεως με τον ενισχυτή του σε διαρκή λειτουργία.

Στον Λευκό Πύργο ένας επίδοξος Καζαντζίδης τραγουδά καθιστός, όπως ο αείμνηστος, και η φωνή του αναπαράγεται από ένα ηχείο ύψους ενός μέτρου που ακούγεται στα 100 μέτρα.

Στο ύψος του Μακεδονία Παλλάς στην νέα παραλία, ένα ζευγάρι βιολιστών γεμίζει με νότες τον αέρα των περιπατητών. Όμως, στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις δεν πρόκειται πλέον για μία αναζήτηση ακροατηρίου. Δεν είναι μία περιστασιακή παρουσία. Πρόκειται για βιοπορισμό. Δεν είναι κακό.

Δεν μπορούν να έχουν όλοι την ευκαιρία να τραγουδήσουν στο Μέγαρο.

Όμως έχουν όλοι το δικαίωμα να μην υφίστανται τον θόρυβο των άλλων. Αυτό δε σημαίνει ότι θέλουμε μία πόλη με νεκρική σιγή, αλλά οι εργαζόμενοι στα παρακείμενα καταστήματα ή γραφεία ερωτήθηκαν ποτέ; Οι περαστικοί ρωτήθηκαν;

Ας τραγουδά, όποιος θέλει να τραγουδά, αλλά η μικροφωνική είναι για να προστατεύει την φωνή του καλλιτέχνη από την κόπωση. Τα αυτιά και την ηρεμία των παρακείμενων εργαζομένων στα παρακείμενα μαγαζιά και γραφεία, ποιος θα τα προστατεύει;