Με το λαό ή με τον Μινώταυρο;
«Δεν είπαν την αλήθεια στο λαό», μούγκριζαν οι αγανακτισμένοι στην πάνω πλατεία των μαύρων Χρυσαυγιτών και την κάτω των κόκκινων Χρυσαυγιτών. Αυτό ήθελε να ακούσει ο «λαός», σύμπας, από τα συνοικιακά καφενεία μέχρι το φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής, αυτό ήταν το άλλοθί του, γι’ αυτό ήθελε να κρεμάσει τον Πάγκαλο, που με το «μαζί τα φάγαμε» του έτριψε την υποκρισία στα μούτρα. Ο «λαός» είναι πάντα αθώος και πάντα προδομένος, κανένας δεν επιτρέπεται να του λέει ότι έχει ευθύνες.
Ωραία, λοιπόν! Ας πούμε ότι ο «λαός» δεν ήξερε πρόσθεση και αφαίρεση, δεν καταλάβαινε ότι δεν στέκεται ασφαλιστικό σύστημα όταν πληρώνεις εισφορές για δεκαπέντε χρόνια και παίρνεις σύνταξη για σαράντα, ότι ήταν παράλογο ο ΟΣΕ, με ζημίες δύο εκατομμύρια τη μέρα, να πληρώνει μισθούς πέντε χιλιάδων ή ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν υπέγραφες τρεις οκτάμηνες συμβάσεις, σταλμένος από τον αντιδήμαρχο, και εξασφάλιζες μονιμοποίηση, αφήνοντας τον ΑΣΕΠ για τα κορόιδα.
Τι έκανε, όμως, ο «λαός» με όσους του είπαν την αλήθεια; Ο Μάνος διαγράφηκε από τη Νέα Δημοκρατία και όταν κατέβηκε στις εκλογές με τους Φιλελεύθερους πήρε 1,62%. Ο Γιαννίτσης αναγκάστηκε να αποσύρει το νομοσχέδιό του για το ασφαλιστικό, έχοντας απέναντι και το ίδιο του το κόμμα. Στη Βουλή μπήκε ο Καμμένος, θα μπει ο Βελόπουλος, αλλά πιο πολλές πιθανότητες έχει να κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ η Μπάτε Μπορίσοφ παρά να περάσει το 3% ένα κόμμα, στο οποίο θα μετέχουν ο Φλωρίδης, η Διαμαντοπούλου και ο Αλέκος Παπαδόπουλος.
Δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που δόθηκε η ευκαιρία και στους οικονομικά αναλφάβητους να μάθουν ότι στο τέλος πάντα κάποιος πληρώνει το λογαριασμό, όμως τα κριτήρια έμειναν στάσιμα.
Ο «λαός» δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον Στουρνάρα, που αθόρυβα έσωσε τις καταθέσεις των Ελλήνων στις κυπριακές τράπεζες και χωρίς τον οποίο θα κάναμε συναλλαγές με μαρούλια. Δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον Παπαδήμο, που πέτυχε την μεγαλύτερη μείωση χρέους στην ιστορία του κρατικού δανεισμού. Δεν οργίστηκε για τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του ούτε ενοχλήθηκε που ο Τσίπρας δεν έκανε τον κόπο να τον επισκεφθεί στο νοσοκομείο.
Αυτός ο ίδιος κόσμος, όμως, ταυτίσθηκε ενθουσιωδώς με μια παρέα ανθρώπων που πέρασαν τη ζωή τους «βαδίζοντας σε δρόμους ανατροπής» και σε ρακομελάδικα, και εντέλει χρέωσαν με εκατό δισεκατομμύρια παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.
Ο καθαρός πολιτικός λόγος τελεί υπό διωγμό. Στο όνομα της «κοινωνικής ευαισθησίας», ένα αδιανόητα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος ζητά να τον αντιμετωπίζεις σαν νήπιο που ποτέ δεν ευθύνεται για τις πράξεις του.
Μορφωμένοι άνθρωποι πηγαίνουν στα δικαστήρια και λένε ότι, όταν έπαιρναν δάνειο με ρήτρα ελβετικού φράγκου, δεν καταλάβαιναν ότι μπορεί και να βγουν χαμένοι από την ισοτιμία. Με το νέο σχέδιο για τις τράπεζες, οι φορολογούμενοι θα πληρώνουν για λογαριασμό εκείνων που πήραν στεγαστικό, έφυγαν από το ενοίκιο, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τις μειωμένες δόσεις του «νόμου Κατσέλη» -μέσα και τα επιχειρηματικά δάνεια.
Οι «καλοί άνθρωποι» μοιράζουν το χρήμα των άλλων, τα πλήθη ζητωκραυγάζουν στις κερκίδες και όποιος μιλήσει για «ηθικό κίνδυνο» και δημαγωγία είναι με τον Μινώταυρο του φιλελευθερισμού. Οπότε, δεν ανήκει μόνο στην αρμοδιότητα της Θεανώς, αλλά και του Παυλόπουλου αυτοπροσώπως…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 3 Μαρτίου 2019
