ΑΠΟΨΕΙΣ

Η είδηση λέει πως τα Σκόπια προτείνουν αλλαγές στα ελληνικά σχολικά εγχειρίδια, διότι ενοχλούνται από το περιεχόμενό τους. Υποτίθεται ότι αυτό θα το έκανε η ελληνική πλευρά για τα σχολικά βιβλία της γειτονικής χώρας, για να περιορίσει τον αλυτρωτισμό τους. Προφανώς θεωρούν πως και τα ελληνικά σχολικά εγχειρίδια περιέχουν αλυτρωτικά στοιχεία και προτείνουν αλλαγές. Στη λογική της αμοιβαιότητας.

Όταν κάθεσαι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς ατζέντα, τότε το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που έχουμε σήμερα με τη συμφωνία των Πρεσπών. Δεν είναι καλή συμφωνία και όσοι, από καλή διάθεση, την υποστήριξαν, θα διαπιστώνουν, προϊόντος του χρόνου, πως μπορεί να έκαναν και λάθος.

Αλλά το θέμα της Ιστορίας στη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση είναι ένα ζήτημα, το οποίο ταλαιπωρείται γενικότερα από την παρούσα «αριστερή» κυβέρνηση.

Δεν υπάρχει η σχετική πολιτική κουλτούρα στην Ελλάδα αλλά, υποτίθεται, πως ο κρατικός μηχανισμός και οι πολιτικοί ταγοί διδάσκονται από τα λάθη του παρελθόντος.

Μετά την, υποτίθεται, νίκη της Ελλάδας στην κρίση του 1987, ο Ανδρέας Παπανδρέου σύρθηκε στο Νταβός για να συζητήσει με τον Οζάλ, για πρώτη φορά, τις ελληνοτουρκικές «διαφορές». Επέστρεψε με εκείνο το mea culpa, αλλά οι διαφορές καταγράφηκαν.

Το ίδιο και ο Σημίτης στη Μαδρίτη. Τα Ίμια, δε, αποτελούν χαρακτηριστικό case study.

Αυτήν την οδυνηρή πείρα την αξιοποιεί η Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενώ είναι παρούσα, αποφεύγει την πρόκληση θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, το οποίο επιδιώκει, διακαώς, η Άγκυρα, για να γκριζάρει περιοχές.

Αλλά ας μην είμαστε σίγουροι πως θα μπορούσε να αποφευχθεί η ένταση ή η δημιουργία δυσάρεστων καταστάσεων αν δεν είχαν δρομολογηθεί οι τριμερείς συνεργασίες με την Κύπρο και το Ισραήλ από τη μια, και με την Κύπρο και την Αίγυπτο από την άλλη. Και, κυρίως, αν τις συνεργασίες αυτές δεν τις ενθάρρυνε και δεν τις υποστήριζε η Ουάσιγκτον.

Το ερώτημα είναι αν οι ΗΠΑ στηρίζουν τις συνεργασίες ευκαιριακά ή έχουν προσδώσει σ’ αυτές στρατηγικά χαρακτηριστικά.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα εγκαταλείψουν, επ’ ουδενί, την Τουρκία στη Ρωσία, εκτός και αν το επιδιώξει με τρόπο απόλυτο η Άγκυρα. Αλλά ούτε αυτό θα συμβεί.

Η Τουρκία θα επανέλθει στο τουρκικό μαντρί με όρους και προϋποθέσεις, που προς το παρόν δεν διακρίνονται. Θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ενδεχόμενο από την ελληνική πλευρά και να ετοιμάζονται σενάρια πολιτικής διαχείρισης των επιπτώσεων που θα επιφέρει. Χωρίς αμφισβήτηση των συνεργασιών στις οποίες η χώρα έχει δεσμευθεί και οι οποίες αποδίδουν. Αλλά με επανόρθωση στο μέγιστο δυνατό, των σχέσεων με τη Ρωσία.

Η επικείμενη επίσκεψη Τσίπρα στη Μόσχα παρέχει αυτήν την ευκαιρία. Όπως και ο επικείμενος στρατηγικός διάλογος Ελλάδας - ΗΠΑ.

Ελπίζουμε ότι η Αθήνα γνωρίζει τι θέλει και πως στις συναντήσεις αυτές, που αποτελούν όχι συχνές ευκαιρίες, θα το πετύχει με τις αναγκαίες ισορροπίες για τα εθνικά συμφέροντα.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25 Νοεμβρίου 2018