ΑΠΟΨΕΙΣ

Το «θα ψηφίζει ο Γκας Πορτοκάλος» δεν ήταν καλή ιδέα για τον ΣΥΡΙΖΑ, την κομματική δημοσιογραφία και τους λογαριασμούς του στα social media που την αναπαρήγαγαν περισσότερες φορές και από το δακρύβρεχτο «καληνύχτα Κεμάλ» το βράδυ των εκλογών. Ακόμη χειρότερη ιδέα ήταν το «θα ψηφίζει ο Γκας Πορτοκάλος και δεν θα ψηφίζει ο μετανάστης που δουλεύει στην Ελλάδα». Ο Μητσοτάκης μπορεί να έβαλε τα γέλια ακούγοντας με ποιο επιχείρημα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επέλεξε να αντιπαρατεθεί στην κυβερνητική πρόταση να διευκολυνθεί η ψήφος των αποδήμων. Ο Γκας Πορτοκάλος είναι ο χαρακτήρας που μπορείς μόνο να συμπαθήσεις. Έλληνας μέχρι το κόκκαλο, υπερήφανος για την καταγωγή του μέχρις γραφικότητος,, όχι μόνο δεν θέλει να παραιτηθεί από τα πιο ελληνικά στοιχεία του χαρακτήρα του αλλά προσπαθεί να τα μεταδώσει και στους γύρω του - στο τέλος κάνει κάτι εξόχως ελληνικό, αγοράζει για την κόρη του ένα σπίτι ακριβώς δίπλα στο δικό του. Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να ανεβεί στο βήμα της Βουλής και να πει στους αρνητές της πρότασής του ότι ναι, ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός του νομοσχεδίου: Να ψηφίζουν όλοι οι Γκας Πορτοκάλος.

Δεν έχει νόημα να παραθέσουμε τα επιχειρήματα υπέρ της διευκόλυνσης της ψήφου των Ελλήνων της διασποράς. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! Ούτε χρειάζεται η διευκρίνιση ότι δεν πρόκειται για νέους ψηφοφόρους αλλά για Έλληνες πολίτες οι οποίοι είναι ήδη εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, συνεπώς καθόλου δεν αλλοιώνεται το εκλογικό σώμα, όπως φοβούνται ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, ο Βελόπουλος και οι Σπαρτιάτες, δηλαδή τα κόμματα του ανορθολογισμού που για άλλη μία φορά ομονόησαν μπροστά στον κοινό σκοπό: Να κρατήσουν μακριά από την κάλπη ανθρώπους οι οποίοι ζουν, σχεδόν στο σύνολό τους, στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι κάποιους τους έχει βαρέσει η ευημερία στο κεφάλι και παίρνουν στα σοβαρά τον Βαρουφάκη - υπό την προϋπόθεση ότι βρίσκονται μακριά του. Οι πολύ περισσότεροι, όμως, έχουν ως μέτρο σύγκρισης την Ευρώπη, την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία. Με αυτές τις χώρες θέλουν να μοιάσει η Ελλάδα. Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν πέρασαν από το «Λημέρι» του Τζαβέλα, δεν πήγαν στο «Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή» και δεν πίστεψαν απατεώνες που τους υπόσχονταν «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» - κάτι που αν πεις σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου ή σε παίρνουν με τις πέτρες ή σου φοράνε επί τόπου ζουρλομανδύα. Οπότε, πιο εύκολα βρίσκεις παγάκια στο Τιμπουκτού παρά Έλληνα της Αμερικής που κυκλοφορεί με μπλουζάκι με τον Τσε Γκεβάρα ή ονειρεύεται να προσκυνήσει στην σπηλιά του Ζαχαριάδη.

Βεβαίως, πάντα θα υπάρχει ένα κοινό που θα πιστεύει ότι συνιστά «αλλοίωση του εκλογικού σώματος» το να ψηφίζουν άνθρωποι που ήδη είχαν δικαίωμα να ψηφίζουν. Θαύματα δεν γίνονται - πολύ περισσότερο δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε δέκα χρόνια δεν πέρασαν από τότε που δύο στους τρεις Έλληνες ψήφισαν να φύγουμε από το δεύτερο ισχυρότερο νόμισμα του κόσμου και να κόψουμε δικό μας πατσαβούρι και μετά χόρευαν τσάμικα στο Σύνταγμα. Οι υπόλοιποι, όμως, που δεν συμφωνούν ότι για να έχεις δικαίωμα ψήφου προϋποτίθεται ότι κάνεις δήλωση Ε9, αισθάνονται ότι με μεγάλη καθυστέρηση αποκαταστάθηκαν η συνταγματική επιταγή της ισότητας (Σ4) αλλά και η εντολή προς την Ελληνική Δημοκρατία να μεριμνά για να διατηρήσει ο απόδημος Ελληνισμός τους δεσμούς με την πατρίδα (Σ108). Έκαναν τους δικούς τους εκλογικούς υπολογισμούς η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, η Πλεύση και η Νίκη, τα κόμματα που ψήφισαν «ναι» στο νομοσχέδιο; Πιθανώς ναι! Σίγουρα, όμως, βρέθηκαν στην σωστή πλευρά της Δημοκρατίας.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 30.07.2023