ΑΠΟΨΕΙΣ

Η έλευση του αεροπλανοφόρου Αιζενχάουερ στη Σούδα επιβεβαιώνει την αγαστή συνεργασία Ελλάδος-ΗΠΑ στη γεωπολιτική σκακιέρα. Ήδη η Ελλάδα και επί διακυβέρνησης Τραμπ είχε προχωρήσει σε σημαντικές παραχωρήσεις προς τον Αμερικανικό παράγοντα, που σταδιακά αυξάνονταν με τη δημιουργία νέων βάσεων και θαλάσσιων προσβάσεων. Τα οφέλη από τις κινήσεις αυτές ήσαν ελάχιστα για τη χώρα μας. 

Η ανοχή του προέδρου Τραμπ απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα υπήρξε παροιμιώδης με αντίκτυπο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε τρίτες χώρες. Μάταια ο Πομπέο επιχειρούσε να αμβλύνει τις εντυπώσεις και να αποθαρρύνει τον Ερντογάν από τις υπερφίαλες βλέψεις του. Η Κύπρος και η Ελλάδα εξωθούνταν διαρκώς σε μόνιμη αποτρεπτική επιφυλακή, με την Αμερική να στέκεται απέναντι σε κάθε ενέργεια κατά της Τουρκίας, σε κάθε κύρωση που θα έβλαπτε τον Τούρκο πρόεδρο. 

Η οπτική του Μπάιντεν, τώρα που μετά τους πανηγυρισμούς, ήρθε η ώρα των ρεαλιστικής αντιμετώπισης της πραγματικότητας, δείχνει σαφή μεταστροφή της πολιτικής των ΗΠΑ, μόνο που η αλλαγή αυτή είναι συνολική και σφαιρική, δίχως να στοχεύει αποκλειστικά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Καταρχήν ο Αμερικανός πρόεδρος είναι κατακόρυφα αντίθετος στην προμήθεια από την Τουρκία των S 4OO θέτοντας αμετακίνητα, όπως φαίνεται, κόκκινες γραμμές σε ενέργειες εκτός πλαισίου ή αντίθετες με τη νατοϊκή στρατηγική. Το ίδιο ισχύει και για χώρες που θα συνεργαστούν με τη Ρωσία στη διέλευση του υπεράκτιου αγωγού Νορντ Στριμ. 

Η τακτική αυτή είναι προφανές ότι δε στρέφεται μόνο κατά της Τουρκίας, όσο κι αν πολλοί σπεύδουν να επωφεληθούν από αυτό αλλά είναι σε άμεση σχέση-συνάρτηση με τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Συγχρόνως ο Μπάιντεν αναθερμαίνει την παλιά διένεξη με τη Ρωσία για ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές του 2016, κοντράρεται με την Κίνα ως ανταγωνίστρια δύναμη αλλά και με το Ιράν που συνιστά μόνιμη απειλή για εκείνον, ενώ αναβαπτίζει τα αμερικανικά συμφέροντα στη Μεσόγειο, εκδηλώνοντας τώρα ενεργή στρατιωτική παρουσία. 

Όλα τούτα σημαίνουν επιστροφή σο πατροπαράδοτο δόγμα του ψυχρού πολέμου «Όποιος δε συντάσσεται μαζί μας είναι εχθρός». Αφετηρία ίσως είναι και πάλι η Κριμαία, ένας δυστυχής τόπος ατέρμονων αναμετρήσεων και στρατηγικών συμφερόντων. Θα πληρώσουν και πάλι οι λαοί το αιματηρό τίμημα αυτού του νέου παγκόσμιου ανταγωνισμού; 

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 4 Απριλίου 2021