Μπερεκετλίκια με τα λεφτά των άλλων
Όσο αντέχετε, καλό είναι να παρακολουθείτε τις τηλεοπτικές μεταδόσεις των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Εάν ζείτε στη Θεσσαλονίκη, σας αφορούν άμεσα -εκτός εάν αφήνετε το κόμμα να διαλέγει πριν από σας για σας, οπότε προφανώς δεν έχετε αντίρρηση να διοικήσει έναν οργανισμό με τρεις χιλιάδες υπαλλήλους κάποιος/α που δεν έχει δουλέψει ούτε μέρα στη ζωή του/της.
Εάν πάλι ζείτε αλλού, επίσης σας αφορά, επειδή όσα συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη, συμβαίνουν λίγο πολύ παντού και εξηγούν γιατί στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης συνήθως παράγεται πολλή φασαρία και λίγο έργο. Τουλάχιστον όπου δεν βρίσκονται ένας δήμαρχος με μια στιβαρή δημοτική ομάδα, που να επιμένουν ότι ένα κι ένα κάνουν δύο, ενώ όλοι γύρω τους επιμένουν ότι κάνουν πέντε.
Τις προάλλες, στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης 192 συμβασιούχοι στην καθαριότητα, των οποίων οι ορισμένου χρόνου συμβάσεις έληξαν, απαίτησαν να μην επιμείνει ο δήμος στην έφεση κατά της αποφάσεως του μονομελούς πρωτοδικείου, που τον υποχρέωσε να τους απασχολεί στο εξής με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου (αυτό που στην καθομιλουμένη αποκαλείται «μονιμοποίηση»).
Κάποτε τέτοιες αποφάσεις εκδίδονταν καθημερινά, συμβάλλοντας αναλόγως στη δημοσιονομική εκτροπή, μέχρι που ο Άρειος Πάγος άλλαξε τη νομολογία του και έκρινε ότι υπό το καθεστώς του ισχύοντος συντάγματος είναι ανεπίτρεπτη η μετατροπή συμβάσεων από τα δικαστήρια. Σποραδικά, πρωτοβάθμια δικαστήρια εκδίδουν ακόμη τέτοιες αποφάσεις που, όμως, καταπίπτουν στο εφετείο. Φοβούμενοι αυτό, οι 192 συμβασιούχοι αξιώνουν να παραιτηθεί ο δήμος από την έφεσή του. Κατανοητό! Ούτε οι πρώτοι είναι ούτε οι τελευταίοι.
Το ακατανόητο βρίσκεται απέναντι. Σε ένα σώμα 49 συμβούλων δεν βρέθηκε ένας να πει καθαρά και ξάστερα ότι ο δήμος οφείλει να υπερασπίζεται τη νομιμότητα, έστω και όταν πρόκειται για εργαζόμενους, που κάνουν μια δύσκολη δουλειά με μικρή αμοιβή, και δεν έχει αρμοδιότητα να διαλέξει αν θα εργασθούν οι σημερινοί 192 ή οι επόμενοι 192, που θα προκύψουν από παρόμοια προκήρυξη. Συνεπώς, καλώς άσκησε έφεση, καλώς θα την υποστηρίξει και καλώς θα εφαρμόσει ό,τι εντέλει κρίνει η δικαιοσύνη.
Υπό την πίεση των ενδιαφερομένων, άλλοι έστελναν το μπαλάκι στην Οικονομική Επιτροπή, άλλοι ζητούσαν να τους διαβεβαιώσει η Νομική Υπηρεσία ότι δεν θα έχουν ατομικές ευθύνες, άλλοι κρύβονταν πίσω από τον επίτροπο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, άλλοι μιλούσαν ακατάληπτα και οι πιο γενναιόδωροι (με τα λεφτά των άλλων) επέμεναν και οι παλιοί να μείνουν και οι νέοι να έρθουν, ώστε να τα έχουν με όλους καλά. Η νοοτροπία που οδήγησε την Ελλάδα στην πτώχευση -πελατειασμός, παροχή «προστασίας», δειλία, στρογγυλεμένα λόγια, αδιαφορία για τα οικονομικά- κατάγει καθημερινώς θριάμβους.
Καλό είναι επίσης, μια που έρχονται αυτοδιοικητικές εκλογές, οι πολίτες να ρωτήσουν ποια στάση κράτησε κάθε παράταξη στο ζήτημα των δώρων και επιδομάτων των δημοτικών υπαλλήλων, στους δήμους που τους ενδιαφέρουν. Ποιες υποστήριξαν να ασκηθούν εφέσεις κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, που επιδίκασαν αυτά τα ποσά και ποιες όχι, κλείνοντας το μάτι στους υπαλλήλους -παρεμπιπτόντως, ήδη εκδόθηκαν αποφάσεις δευτεροβαθμίων δικαστηρίων, που δικαιώνουν δήμους. Με άλλα λόγια, να μάθουν ποιοι προστάτευσαν το χρήμα των δημοτών και ποιοι το σκόρπισαν. Εκτός αν και εκείνοι πιστεύουν στο λεφτόδενδρο, οπότε το πράγμα αλλάζει και δεν υπάρχει σωτηρία…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 7 Απριλίου 2019
