ΑΠΟΨΕΙΣ

Πρόωρες εκλογές λοιπόν;

Όσο και αν θέλεις να κρατάς μικρό καλάθι, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα λέει ότι δεν θα τις αποφύγουμε διότι δημιουργήθηκε το «κατάλληλο κλίμα». Ποιο είναι όμως το «κατάλληλο κλίμα»; Είναι τα μεγάλα «συστημικά» ή «επιδραστικά» αν θέλετε, ΜΜΕ; Είναι τα social media; Είναι των «πες πες, κάτι θα μείνει» των παραπολιτικών στηλών;

Στην θερινή παρέα παρά θιν’ αλός όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, υπήρξε διαίρεση σε δύο στρατόπεδα. Ένα κύριο άρθρο της «Καθημερινής» που συζητήθηκε πολύ, εξελήφθη ως καταφανής προτροπή για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες: «Αυτή η περίοδος δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Έχουμε μπροστά μας τη βόμβα της απλής αναλογικής που άφησε πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τεράστιες προκλήσεις και κινδύνους. Όπως διαμορφώθηκαν τα πράγματα, όσο πιο γρήγορα ξεκαθαρίσει η επόμενη μέρα τόσο το καλύτερο για τη χώρα».

«Είναι θετικό, πρόσθετε, «πως ο πρωθυπουργός και μερικοί υπουργοί επιμένουν στην ολοκλήρωση μεταρρυθμίσεων. Άλλοι όμως ασχολούνται -και είναι λογικό- με την επανεκλογή τους και μόνο. Ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός έχει άλλωστε μακρά παράδοση, πέφτει σε χειμερία νάρκη μόλις «μυριστεί» εκλογές». Ψέματα;

Τώρα για το αν είναι και πολιτικά correct να φτιάχνουν πρώτα κάποιοι εντέχνως αυτό το κλίμα για να φωνάζουν μετά πως «δεν γίνεται η χώρα να βρίσκεται σε παρατεταμένη εκλογική περίοδο», δεν μπορώ να πάρω θέση μετά βεβαιότητος.

Στα δημοσιογραφία πλανάται και η αίσθηση πως παρατεταμένη εκλογολογία ξεκίνησε από στελέχη της ΝΔ -κυρίως- αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και του ΠΑΣΟΚ που θέλει να στηθούν κάλπες για να ενδυναμωθεί (αφού οι δημοσκοπήσεις του δίνουν ένα 13-14% που είναι πολύ μεγαλύτερο από το 8% της εποχής της Φώφης Γεννηματά).

Όταν όμως οι υπουργοί κατεβάζουν τα μολύβια και πιάνουν το τηλέφωνο, το πράγμα φωνάζει.

Στην παρέα πάντως υπήρξε ισχυρός αντίλογος. «Η διενέργεια πρόωρων εκλογών δεν πρόκειται να ωφελήσει τη χώρα» έλεγε φίλος και μας υπενθύμιζε -όχι πως θα χρειάζονταν κόπος- την ενεργειακή κρίση, τα δεινά που έφερε ο πόλεμος, την ακρίβεια και το κύμα αισχροκέρδειας στην αγορά, την επανάκαμψη του κορονοϊού και τα Ελληνοτουρκικά.

«Βάλτα όλα αυτά στο μπλέντερ με την απλή αναλογική που καθιστά το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης όνειρο θερινής νυχτός για να έχεις την πλήρη εικόνα», έλεγε.

Βέβαια τα τελευταία είκοσι χρόνια οι μονοκομματικές κυβερνήσεις κάθε άλλο παρά διαφήμισαν τον «μύθο» που τις θέλει ισχυρές και προτιμητέες. Ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση μας έβαλε στα μνημόνια και έφερε το ΔΝΤ.

Ένα ακόμα περίεργο πράγμα είναι το πως μία κυβέρνηση, που της έτυχαν αλλεπάλληλες και μεγάλες κρίσεις και διλήμματα και κράτησε χαμηλά τους τόνους θέλει να κάνει εκλογές το φθινόπωρο. ενόψει ενός δραματικά δύσκολου χειμώνα και με ανοιχτό το πρόβλημα της πολιτικής αβεβαιότητας. Το σκηνικό της θερινής πολιτικολογίας έχει στηθεί απ ότι βλέπετε.

Θυμηθήκαμε ένα μοναδικό τραγούδι του Διονύση Σαββοπούλου (από τον δίσκο «Ρεζέρβα», 1980), που έχει τίτλο «Εκλογές μαντινάδα», στο οποίο ο δημιουργός μεταφέρει το προεκλογικό κλίμα των πρόωρων εκλογών του Νοεμβρίου του 1977.

Αυτό επέλεξε ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής επικαλούμενος δύο κύριους λόγους προκειμένου να θεμελιώσει την απόφασή του: αφενός την πορεία του Κυπριακού, τρία χρόνια μετά την εισβολή και κατοχή από τους Τούρκους στο νησί και γενικότερα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και αφετέρου την προοπτική ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ.

Το τραγούδι αρχίζει ως εξής:

«Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα

μπορεί και οι φροϊδιστές να ’ρθουν στην εξουσία».

Παρακάτω βρίσκεις εικόνες από την Αθήνα των εκλογών του ’77:

«Λοιπόν, μεγάφωνα παντού, όλο χαρτιά η Μπενάκη

μα δεν υπήρχε ούτε ψυχή και φύσηξε αεράκι

κι άρχισαν όλα να γυρνούν σαν στοιχειωμένο τσίρκο

ανοίγει μια καταπακτή και πέφτω πλάι στον Κύρκο.

Κοιτούσε σάμπως για ταξί του λέω καλησπέρα

αλλά εμείς και μόνο εμείς ξεμείναμε εδώ πέρα.

Αμέσως έγινε καπνός σαν μια δεκαετία

το σκάει νομίζοντας κι αυτός πως ήμουν Συμμαχία».

(Η Συμμαχία των Αριστερών και Προοδευτικών Δυνάμεων υπό τον Ηλία Ηλιού ήταν ένα σχήμα που είχαν φτιάξει το ΚΚΕ (εσωτερικού), η ΕΔΑ, η Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία, η Σοσιαλιστική Πορεία και η Χριστιανική Δημοκρατία, το ποιο ατύχησε στις εκλογές εκείνες παίρνοντας μόλις 2,8%.

Το φθινόπωρο του 1977 συμπληρώνονταν τρία χρόνια από τη διεξαγωγή των πρώτων εκλογών μετά την κατάρρευση της δικτατορίας (1974) και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, τις οποίες είχε κερδίσει με το συντριπτικό 54% που πήρε η υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή Νέα Δημοκρατία η οποία εκμεταλλεύθηκε το κλίμα « Καραμανλής ή τανκς».

Το αποτέλεσμα της κάλπης των πρόωρων εκείνων εκλογών του έδωσε τη νίκη με 41,84%, (πολύ μικρότερο από το 54% του 1974) αλλά και ανέδειξε στο ΠΑΣΟΚ σε αξιωματική αντιπολίτευση με 25,34%. Τέλος πάντων, ξεφύγαμε με τα ιστορικά.

Το άλλο θέμα της θερινής συζήτησης ήταν το πως φτάσαμε από τα εμπνευσμένα «πολιτικά» τραγούδια όπως οι «Εκλογές Μαντινάδα» μιας άλλης εποχής, στις «δηθενιές» της κατ’ ευφημισμόν μουσικής «τραπ» και τους -τάχα μου «ρεαλιστικούς» στίχους -για εύκολο χρήμα, σεξισμό, βιασμούς, ναρκωτικά, όπλα και βασανισμούς. Κατάντια το λες, χωρίς πολλά - πολλά.

Η τέχνη που επιλέγουμε να αγαπήσουμε ή και να εξασκήσουμε έχει να κάνει με το ήθος και τις αξίες μας. Τις αντανακλά και τις καλλιεργεί.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 26.06.2022