Να σφάξουμε και το μόσχο το σιτευτό;
Επειδή η ηρωίνη δεν πουλιέται με τιμολόγιο αλλά, πάντως, πουλιέται, ποτέ δεν θα μάθουμε αν πίσω από την απομάκρυνση του Ευάγγελου Βενιζέλου υπάρχει μόνο πολιτικό σκεπτικό ή και επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλουν, μέσω της προσεγγίσεως ΚΙΝΑΛ - ΣΥΡΙΖΑ, να εξασφαλίσουν την πολιτική επιβίωση του Τσίπρα.
Η απροκάλυπτη θέρμη με την οποία επιβλητικές επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας υποδέχθηκαν, υποστήριξαν και προστάτευσαν τον υποτιθέμενο διώκτη των ελίτ, κάνει και το πιο ακραίο ενδεχόμενο να μην περνά στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας, αλλά να παραμένει στο πεδίο του ενδεχομένου. Όποια, όμως, και αν υπήρξαν τα κίνητρα, σημασία έχουν τα γεγονότα.
Η εξέλιξη καθιστά απροσπέλαστο το κενό ανάμεσα στο ΚΙΝΑΛ και τη Νέα Δημοκρατία. Έως το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου θεωρούσαμε περίπου βέβαιο ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου θα προέκυπτε κυβέρνηση. Αν όχι αυτοδύναμη της Νέας Δημοκρατίας, τότε σε συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ.
Μπορεί το ΚΙΝΑΛ να επέμενε φραστικά στην τακτική των ίσων αποστάσεων, όμως εάν τυχόν προκαλούσε νέες εκλογές, θα επέφερε παραγραφή των ποινικών αδικημάτων που το ίδιο υποστηρίζει ότι διέπραξαν κυβερνητικά στελέχη στην παρούσα κοινοβουλευτική περίοδο, με αποκορύφωμα τη σκευωρία Νοβάρτις. Αυτό θα ήταν εξόχως αντιφατικό. Σήμερα, αντιθέτως, το ενδεχόμενο μιας μετεκλογικής συνεργασίας πρέπει να αποκλειστεί.
Η ρήξη Γεννηματά - Βενιζέλου δεν έγινε για ένα γινάτι, επειδή ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν δέχθηκε να τοποθετηθεί τελευταίος στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, δηλαδή να υπογράψει την αποστράτευσή του. Ούτε επειδή το πολιτικό και επιστημονικό βάρος του κάνει κάποιες παλιές καραβάνες του ΠΑΣΟΚ να ασφυκτιούν.
Η ρήξη έγινε επειδή η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ θέλησε να πει, με τρόπο πανηγυρικό, ότι απορρίπτει την περίοδο 2012 - 2014, συμπεριφερόμενη μειωτικά στον άνθρωπο που τη συμβολίζει.
Και έτσι έφερε την κατάσταση στα ίσα. Όσο αντιφατικό θα ήταν να προκαλέσει το ΚΙΝΑΛ παραγραφή των ποινικών αδικημάτων που καταγγέλλει, αρνούμενο να συμπράξει στο σχηματισμό κυβέρνησης, άλλο τόσο αντιφατικό είναι να επαναλάβει τη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία, ξαναγράφοντας το κεφάλαιο που αποκηρύσσει.
Η Γεννηματά θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, λένε οι παρατηρητές. Λογικό, αρκεί να ξεκαθαρίσουμε από τώρα τι εννοούμε ως «αποτέλεσμα». Την εκλογική λογιστική, εισροές - εκροές;
Αν το 7,7% γίνει 9,7% θα είναι η απόφαση σωστή, ενώ αν γίνει 5,7% θα είναι λάθος; Όχι! Έχουμε ήδη το αποτέλεσμα. Το ΚΙΝΑΛ μίκρυνε. Επειδή πετάει στα σκυλιά μία περίοδο της ιστορίας του, η οποία αποτέλεσε απόδειξη της υπευθυνότητάς του προς την πατρίδα και για την οποία πρέπει να είναι υπερήφανο.
Επειδή η κ. Γεννηματά επέδειξε ασέβεια προς τον Κώστα Σημίτη, την κυβερνητική περίοδο του οποίου έπρεπε να έχει στο εικονοστάσι. Κυρίως, όμως, μίκρυνε επειδή η πρόεδρός του γύρισε την πλάτη στους ψηφοφόρους που έμειναν στο ΠΑΣΟΚ όταν έπεφταν οι σφαίρες σαν το χαλάζι, δηλαδή τους κεντρώους, μεταρρυθμιστές, εκσυγχρονιστές, και κολακεύει ως «προοδευτικούς» εκείνους που έφευγαν σαν τα ποντίκια προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κατανοητό, για να γίνει το ΚΙΝΑΛ κοινοβουλευτικά υπολογίσιμο, πρέπει να επιστρέψουν κάποιοι από εκείνους τους ψηφοφόρους. Αλλά αυτό έχει νόημα μόνο εάν επιστρέψουν έχοντας αντιληφθεί ποιον δικαίωσε η πραγματικότητα και ποιον όχι. Τότε μάλιστα! Να σφάξουμε και τον μόσχο τον σιτευτό!
Αν είναι να επιστρέψουν με τα μυαλά του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια ρεπλίκα του ΣΥΡΙΖΑ που μάλιστα τους κάνει και ρεβεράντζες, ε, αυτό είναι λίγο πιο κάτω από το όριο του εξευτελισμού! Και τα σοβαρά κόμματα, εκτός από νούμερα, έχουν και αξιοπρέπεια.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9 Ιουνίου 2019
