ΑΠΟΨΕΙΣ

Δε θα έπρεπε να προκαλεί αναταράξεις στη σημερινή ΝΔ η κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να αναθέσει στον Σταύρο Μπένο το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης της Βόρειας Εύβοιας. Ο 74χρονος πρώην πολιτικός και νυν ενεργό μέλος της κοινωνίας των πολιτών, όπου πήγε έγραψε ιστορία. Και μάλιστα με έναν τρόπο που πάντοτε μου άρεσε: αθόρυβα και ουσιαστικά. Όντας δήμαρχος Καλαμάτας κατάφερε να αναστήσει την πόλη μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1986, υλοποιώντας μια οραματική πολεοδομική ανασυγκρότηση, που βραβεύθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πολεοδόμων. Ως μέλος της πρώτης κυβέρνησης Σημίτη, τότε που η κούραση και η αίσθηση της απόλυτης εξουσίας δεν είχε καταβάλει τους Πασόκους, κατάφερε να παραμείνει για 3,5 χρόνια στη νευραλγική θέση του υφυπουργού Εσωτερικών, δημόσιας διοίκησης και αποκέντρωσης, όπου υλοποίησε μια τεράστια για τα χρόνια εκείνα μεταρρύθμιση και θεμελιώνοντας μια ανεκτίμητη τομή στις σχέσεις κράτους-πολίτη: τα ΚΕΠ.

Ως μέλος της κοινωνίας των πολιτών ίδρυσε το «Διάζωμα», ένα σωματείο που «υιοθέτησε» στην πράξη τα αρχαία θέατρα, καλύπτοντας με τις δράσεις του ένα έλλειμμα στην δημόσια ζωή της χώρας.

Ένας μειλίχιος άνθρωπος, με ένα συμπαθέστατο μουστάκι, αποτελεσματικός και συνάμα ουσιαστικός.

Παρόλα αυτά ο ορισμός ενός τέτοιου ανθρώπου σε μια τόσο νευραλγική θέση προκάλεσε μουρμούρες και εντάσεις στη ΝΔ. «Πάλι Πασόκο βάλαμε», «Δεν έχουμε κάποιο δικό μας γι’ αυτή τη θέση;», είναι μερικές από τις εντάσεις που ακούστηκαν παρασκηνιακά. Και συνδυάστηκαν με την κριτική που ασκείται εσχάτως εντός της ΝΔ για τα πεπραγμένα ενός άλλου Πασόκου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

Όσοι αντιδρούν μάλλον δεν έχουν αντιληφτεί το που το πάει ο Μητσοτάκης. Ο πρωθυπουργός θέλει καταρχήν τους καλούς για να του κάνουν τη δουλειά. Δεύτερον, επιδιώκει σε πολιτικό επίπεδο να διευρύνει την απήχηση της ΝΔ, ακολουθώντας μία τακτική διεύρυνσης που και άλλοι πρόεδροι της ΝΔ είχαν επιλέξει στο παρελθόν. Θυμίζω τη στρατηγική του μεσαίου χώρου του Κώστα Καραμανλή και την συγκυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά με το ΠΑΣΟΚ και τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Και ο Καραμανλής έκανε τα ανοίγματά του προς το κέντρο, με τις μεταγραφές του Στέλιου Παπαθεμελή και του Γιώργου Πέτσου, μόνο που ο βασικός στόχος αυτής της στρατηγικής ήταν όχι τόσο τα στελέχη όσο οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Για τον Σαμαρά η συγκυβέρνηση ήταν μάλλον αναγκαστική, αν και πάντοτε οι άνθρωποί του αλλά και ο ίδιος είχε καλές σχέσεις με τον χώρο ΠΑΣΟΚ.

Ο Μητσοτάκης τώρα ανοίγεται προς το κέντρο με τρόπο που μέχρι σήμερα κανείς επικεφαλής κυβέρνησης της ΝΔ δεν είχε κάνει. Πρώτον γιατί το επιλέγει χωρίς να το χρειάζεται. Και δεύτερο γιατί τοποθετεί ανθρώπους εκτός ΝΔ, όπως ο Άκης Σκέρτσος, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, η Λίνα Μενδώνη και τώρα ο Σταύρος Μπένος σε πολύ νευραλγικές θέσεις. Και τρίτο γιατί ακολουθεί σε πολλούς τομείς της κυβερνητικής καθημερινότητας μία ιδιαίτερα προοδευτική πολιτική.

Θέλετε την πρόβλεψή μου; Παρά τις αντιδράσεις έτσι θα πορευτεί και στη συνέχεια…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14-15 Αυγούστου 2021