Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ
Ο Τσίπρας αποκάλυψε ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα υποστηρίξει για την προεδρία της Επιτροπής τον ολλανδό σοσιαλδημοκράτη Φρανκ Τίμερμανς.
Είναι προφανές ότι αυτό έχει τόση σημασία όση είχε και η κατηγορηματική -μέχρι πρότινος- τοποθέτησή του κατά του Μάνφρεντ Βέμπερ. Πρόκειται περί του χριστιανοδημοκράτη πολιτικού, τον οποίο ο... αντιρατσιστής Τσίπρας χαρακτήρισε «ανθέλληνα», για να χαϊδέψει κάτι αυτιά που νόμιζε ότι θα τον ψηφίσουν.
Το ενδεχόμενο να αλλάξει η τοποθέτηση του αυτή τον ρου των γεγονότων, όπως έλεγε και ο Μίμης Φωτόπουλος στη γνωστή ελληνική ταινία «Ο Θόδωρος και το δίκαννο», δεν δείχνει ιδιαίτερα πιθανό. Τίποτε από την παραδοσιακή ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις ευρωεκλογές δεν πρόκειται να αλλάξει τον ρου των γεγονότων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει τον ρου μόνο των δικών του γεγονότων. Αλλά αυτό δεν θέλει απλώς αυτοκριτική, δηλαδή αυτομαστίγωμα στην παλαιοκομμουνιστική προσέγγιση της μετάνοιας. Θέλει τα στελέχη του να κοιτάξουν τον καθρέφτη και να δουν το πρόσωπό τους μετά την εξουσία. Αλλά αυτό δεν δείχνουν ικανοί να το κάνουν, γιατί απαιτεί γενναιότητα παραδοχών που δεν τις έκαναν ποτέ.
Πρέπει να μπουν στο καθαρτήριο, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι κολυμβήθρα του Σιλωάμ δεν υπάρχει. Έπαιξαν κι έχασαν. Έχασαν την εκτίμηση της κοινωνίας, έχασαν τους φίλους τους.
Πολλοί έχασαν και την αυτοεκτίμησή τους. Οι περισσότεροι από αυτούς κατανοούν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ της 8ης Ιουλίου δεν θα έχουν κανέναν ρόλο. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ της νέας γενιάς των στελεχών του κόμματος, στην οποία οι αριστεροί συμβολισμοί δεν έχουν καμία αξία.
Ας κληροδοτήσουν στους νέους την απουσία τους. Είναι προτιμότερη από την καθοδήγησή τους. Μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια της Αχτσιόγλου και της Νοτοπούλου; αναρωτήθηκαν πολλοί. Ασφαλώς και μπορεί! Εδώ υπήρξε στα χέρια των προηγουμένων, οι οποίοι τσαλαπάτησαν κάθε πιθανή ηθική αξία που υποτίθεται ότι κουβαλούσαν μαζί τους από γενιά σε γενιά.
Τουλάχιστον η γενιά της Αχτσιόγλου και της Νοτοπούλου κουβαλάει μαζί της την επιδίωξη για εξουσία και έχει μάθει ότι στη δημοκρατία οι κυβερνήσεις αλλάζουν μετά τις εκλογές. Ενώ για τους άλλους, τους παλιούς, η εξουσία ήταν λάφυρο... Και απέτυχαν, επειδή νόμιζαν ότι θα την πάρουν σπίτι τους...
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 1-2 Ιουνίου 2019
