Ο πόλεμος και οι εκλογές
Φτάσαμε αισίως στα μέσα Μαρτίου και όπως πάμε «όποια ημέρα περνά δεν ξαναγυρνά». Η φράση ειπώθηκε πρόσφατα από στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σε συζήτηση για το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Ιούλιος του 2019 έγιναν οι τελευταίες και όντως σιγά σιγά κάθε μέρα που φεύγει δεν επιστρέφει. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις εκλογές.
Υποστηρίζω εδώ και χρόνια ότι οι εκλογές στην Ελλάδα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους, δηλαδή στο τελευταίο εξάμηνο κάθε κοινοβουλευτικής τετραετίας. Θεωρώ μάλιστα ότι αυτό πρέπει να θεσπιστεί και μέσα στο Σύνταγμα. Η κίνηση αυτή θα αναβάθμιζε την πολιτική ζωή του τόπου. Θα έδινε στην κυβέρνηση την άνεση να κάνει τον προγραμματισμό της για 3,5 χρόνια θητείας και στην αντιπολίτευση να έχει τον ίδιο προσανατολισμό και όχι να ζητά εκλογές κάθε λίγο και λιγάκι. Θα έδινε σε όλα τα κόμμα τη δυνατότητα να είναι προσηλωμένα στη δουλειά τους και την ευκαιρία να ασχολούνται με τα σημαντικά και τα ουσιαστικά. Δηλαδή με το που πηγαίνει ο τόπος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτής της λογικής. Το έχει επαναλάβει πολλές φορές ενώ μέχρι τώρα είχε και αρκετές δικαιολογίες. Η κοινοβουλευτική του πλειοψηφία παραμένει άνετη και η ενότητά της ΚΟ της ΝΔ αν εξαιρέσει κανείς την περίπτωση του Κωνσταντίνου Μπογδάνου απόλυτα αρραγής. Ταυτόχρονα τα προβλήματα δεν τού άφησαν το παραμικρό περιθώριο για να σκεφτεί κάποια στιγμή τη λύση της κάλπης. Πότε το μεταναστευτικό και πότε κυρίως η πανδημία δεν δημιούργησαν συνθήκες για πρόωρες εκλογές.
Μήπως τα πράγματα αλλάζουν με τον πόλεμο; Ακούω και διαβάζω ακόμη και ημερομηνίες για τις πρόωρες. Άλλος λέει για 22 Μαΐου, άλλος για 29 Μαΐου. Έχω μάλιστα την αίσθηση ότι συχνά αυτά τα σενάρια προέρχονται από την αντιπολίτευση που θέλει και αυτήν με τον τρόπο της να πιέσει.
Το ενδεχόμενο για πρόωρες εκλογές πριν το καλοκαίρι είναι όντως αυτή τη στιγμή ισχυρό. Και είναι η πρώτη φορά που δε θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά για το αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επιμείνει στη θεσμική του θέση για εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Μόνο που το τάιμινγκ της κάλπης δεν εξαρτάται από αυτόν, αλλά από την πορεία του πολέμου. Και στη συνέχεια από τις αποφάσεις της Ευρώπης σε ό,τι αφορά στο Ενεργειακό Ταμείο. Αν οι καπνοί πάνω από τον ουρανό της Ουκρανίας σταματήσουν τις επόμενες 2 με 3 εβδομάδες και οι ευρωπαϊκές αποφάσεις ληφθούν στην Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου το σενάριο για εκλογές τον Μάιο είναι ισχυρό. Όσο για τη δικαιολογία είναι εμφανής: Οι συνθήκες έχουν αλλάξει άρδην με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι επιπτώσεις του πολέμου και στην ελληνική οικονομία είναι πολλές, άρα η κυβέρνηση χρειάζεται μια ανανέωση της λαϊκής εντολής. Εξάλλου αυτό δε ζητούν (δημόσια τουλάχιστον) και όλα τα υπόλοιπα κόμματα;
Αλλιώς η κυβέρνηση συνεχίζει το έργο της για περίπου άλλους 12 μήνες σε ένα περιβάλλον που μόνο βεβαιότητες δεν προσφέρει. Θα έχει και πάλι την άνεση να κάνει πράγματα στην τελική ευθεία, όπως οι δράσεις του Ταμείου Ανάκαμψης αλλά και άλλα δρομολογημένα πράγματα, αλλά θα υποστεί σίγουρα την πίεση που προκαλεί σε όλα τα νοικοκυριά η ενεργειακή ακρίβεια και θα έχει να αντιμετωπίσει και την κλασσική ελληνική παθογένεια ότι όταν φτάνουμε ένα χρόνο πριν τις εκλογές τα μολύβια (υπουργικά και κρατικά) κατεβαίνουν.
Οι εξελίξεις στα ανατολικά θα κρίνουν και τα δικά μας…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13.03.2022
