ΑΠΟΨΕΙΣ

Προφανώς είναι δικαίωμα του καθενός να προσφεύγει στα δικαστήρια. Ακόμη κι αν οι πρόσφυγες του είναι αβάσιμες και απορρίπτονται. Γι’ αυτό ήταν πραγματικά εύλογη η προσφυγή των 304 κατοίκων της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων που ισχυρίζονται ότι προσβάλλεται η προσωπικότητά τους επειδή αποσπώνται οι αρχαιότητες από τον σταθμό Βενιζέλου.

Κανένα πρόβλημα. Το 1980, όταν ο πρόεδρος του Ηρακλή είχε καταληφθεί να αποπειράται δωροδοκία, οι οπαδοί της ομάδας ζήτησαν από τον τότε πρωθυπουργό Γ. Ράλλη να μην υποβιβαστεί η ομάδα, όχι επειδή δεν είχε γίνει η απόπειρα, αλλά επειδή η ομάδα ήταν ιστορική.

Το πρόβλημα με τους 304 δεν είναι η προσβολή της προσωπικότητας τους. Είναι ότι όταν τον Αύγουστο ζήτησαν να διακοπούν οι εργασίες της απόσπασης με μία αίτηση ασφαλιστικών μέτρων η οποία προσδιορίστηκε να εξεταστεί τον Ιανουάριο, δεν ζητήσουν να σταματήσουν οι εργασίες μέχρι την εκδίκαση.

Διότι αν στο μεταξύ τελειώσει η απόσπαση, τι να την κάνεις τη δικαίωση; Το έκαναν ένα μήνα αργότερα αφού η απόσπαση προχωρούσε.

Βεβαίως και οι Αχαιοί τον Δούρειο Ίππο όταν τους βόλευε τον άφησαν έξω από την Τροία. Αν τον είχαν αφήσει νωρίτερα μπορεί ο Αχιλλέας να μην μάλωνε με τον Αγαμέμνονα για την Βρισηίδα και να μην γραφτεί ποτέ η Ιλιάδα.

Δύο είναι οι πιθανές ερμηνείες για την καθυστέρηση στο αίτημα για προσωρινή διακοπή της απόσπασης μέχρι την εκδίκαση.

Ή οι 304 δεν είχαν μάθει ότι η απόσπαση προχωρά ή κράτησαν το αίτημα για προσωρινή διαταγή για να το υποβάλλουν όταν θα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχουν την διακοπή των εργασιών.

Αυτό με στρατιωτικούς όρους δημιουργεί έναν κλεφτοπόλεμο, στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να καρπωθεί τα οφέλη από την φθορά που διάφορες ομάδες ατάκτων επιχειρούν να προκαλέσουν στην κυβέρνηση.

Όμως στις μετρήσεις ούτε προκύπτει φθορά ούτε διακρίνεται πια ευκρινώς η παρακαταθήκη από τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την κυβερνητική θητεία.

Η επιλογή για το λιμάνι δεν δημιούργησε προστιθέμενη πολιτική αξία ή συμμάχους στο επιχειρείν, η λογική στον ΟΑΣΘ δεν απεδείχθη λειτουργική, η ΕΛΒΟ που κάποιοι βουλευτές του έβλεπαν ως εκλογικό μαγειρείο τους, ιδιωτικοποιήθηκε χωρίς να ανοίξει μύτη, 1-2 βουλευτές είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν είναι το ίδιο, κάποιοι άλλοι μπήκαν στη λογική του επαγγελματία πολιτικού πιο γρήγορα απ’ ό,τι έμπαιναν οι νεοεκλεγέντες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τη δεκαετία του ’80, στους δήμους σχεδόν κανείς δεν θυμάται ποιον στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ και κάποια στελέχη αυτογελοιοποιούνται για δύο like στα social media.

Σε αυτήν την κατάσταση, ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί ότι είναι εναντίον του Μητσοτάκη, προσδοκώντας ότι θα καρπωθεί την ευκαιριακή διαμαρτυρία. Από την κατάληψη της πρυτανείας, μέχρι τα αρχαία στο μετρό. Όμως η άθροιση τους, η ποσοτική συσσώρευση της διαμαρτυρίας δεν μπορεί να επιφέρει ποιοτική αλλαγή στην αριθμητική σχέση του κόμματος με τη ΝΔ.

Από την αναταραχή για τη Θεσσαλονίκη - Μπέργκαμο, το μετρό, τις καταλήψεις, δεν κέρδισε τίποτε. Κι αν καρπώνεται τη διαμαρτυρία, δεν καρπώνεται τους διαμαρτυρόμενους καθώς σέρνεται πίσω τους. Η πολιτική επιρροή του υποχωρεί.

Μπορεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ατζέντα για την κομματική του ανάπτυξη στη Θεσσαλονίκη; Αυτήν την απάντηση πρέπει να δώσει ο πρόεδρος του.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 19-19 Σεπτεμβρίου 2021