Μπορεί για όσους βιάζονται να ανοίξουν την αγορά, ο 76 χρονος Μικ Τζάγκερ και ο συνομίληκός του, Κιθ Ρίτσαρντς να ανήκουν στους ηλικιωμένους που ‘’πρέπει’’ για το καλό τους να περιοριστούν κατ’ οίκον ή σε κανένα απομακρυσμένο χωριό, τούτο όμως δεν εμπόδισε τους θρυλικούς Rolling Stones,να παρουσιάσουν στα εκατοντάδες εκατομμύρια των οπαδών τους σε όλο τον κόσμο ένα ολοκαίνουργο τραγούδι με θέμα τον κορωνοϊό και τις έρημες πόλεις που έφερε η πανδημία. Τίτλος του ‘’ Living in a Ghost Town’’ (Ζώντας σε μια πόλη φάντασμα). Είναι ένα όμορφο τραγούδι που βέβαια σάρωσε αμέσως στο Διαδίκτυο όπου ανέβηκε προχθές.

Το ότι έρχονται, στο εγγύς μέλλον, πολλά τραγούδια για τον κορωνοιό είναι κάτι αναμενόμενο. Ποιος όμως θα περίμενε να είναι οι Rolling Stones που θα άνοιγαν αυτό το χορό;

Νάτοι λοιπόν οι Stones ως μαγικά φαντάσματα , να τραγουδούν ακόμα ζώντας σε έναν πλανήτη φάντασμα και σε μια εποχή που θέλει τον 60χρονο να αποχωρεί από την κοινωνική και επαγγελματική ζωή ‘’για το καλό του’’ ενώ η παγκοσμιοποιημένη οικονομία τον ήθελε να μένει στη δουλειά μέχρι τα 68 μέχρι πριν από 2 μήνες...

«Εμείς , του εξήντα οι ευπαθείς»…είπε κάνοντας μάλλον μπλακ χιούμορ, στην τηλεόραση την Κυριακή του Πάσχα ο Διονύσης Σαββόπουλος, παραφράζοντας το στίχο του υπέροχου τραγουδιού του ‘’Εμείς του Εξήντα οι εκδρομείς’’ όπου υμνεί τη γενιά του.

Και εδώ ήρθε η ώρα να πάρουμε τη «μηχανή του χρόνου»–στα Μίκυ Μάους που διαβάζαμε μαθητούδια πριν πολλά χρόνια, η μηχανή που σε πήγαινε στο παρελθόν ήταν η «Γυριστρούλα» που είχε φτιάξει ο ήρωας της σειράς Κύρος Γρανάζης!-

Θυμηθήκαμε την επεισοδιακή λόγω της ανόητης και αυταρχικής επίδειξης ισχύος αστυνομίας, συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα στις 17 Απριλίου του 1967 λίγες μέρες πριν ξεσπάσει το πραξικόπημα.

Η συναυλία έγινε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Εφτάμισι (!) τραγούδια πρόλαβαν να χαρούν όλα κι όλα οι εκστασιασμένοι 12.000 νέοι και νέες της εποχής σύμφωνα με τις αφηγήσεις φίλων που ήταν εκεί. Η σκηνή πια έχει στοιχειώσει στις μνήμες των τυχερών παρόντων και στα ρεπορτάζ εποχής και τις αφηγήσεις

Ο Mick Jagger, μόλις τελείωσε το Satisfaction δίνει εντολή σε βοηθό της παραγωγής , να πετάξει στο κοινό τα λουλούδια μιας τεράστιας ανθοδέσμης που τους είχε προσφέρει μια δισκογραφική εταιρεία. Μόνο που τα λουλούδια ήταν γαρύφαλλα και μάλιστα κόκκινα γεγονός που …ερέθισε τους… «αστυφύλαξ» της εποχής. Έπεσαν ψιλές, εξοργίστηκαν οι ‘’Πέτρες’’ και έφυγαν από το γήπεδο και σχόλασε ο γάμος. Ο Μικ και η παρέα του γύρισαν πίσω στη χλίδα του Λονδίνου της Κάρναμπι Στριτ και των swinging sixties ενώ οι νέοι της Αθήνας σε τέσσερα 24ωρα στη σκιά του Παττακού και της Εθνοσωτηρίου ‘’επαναστάσεως’’.

Για να το εμπεδώσουμε το μήνυμα, αυτά γίνονται το 1967 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν 48 ετών ενώ σήμερα αν ζούσε θα ήταν 101. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αντίστοιχα ήταν 60 και σήμερα θα ήταν 113 ετών! Οι Rolling Stones έγραψαν τα πρώτα τους παγκόσμιας απήχησης σουξέ το 1963, πριν τη δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντι δηλαδή.

Τότε εννιάχρονοι μαθητές του δημοτικού ζήσαμε κι μείς το δράμα μας.

Πήγαμε στο σχολείο και μας έδιωξαν . Τετάρτη τάξη στο Ά Δημοτικό Νάουσας. «Φύγετε παιδιά, έρχεται και Πάσχα». Δικτατορία, καινούργια ψιθυριστή λέξη μπήκε στη ζωή μας. Σσσστ...

Ένα γειτονόπουλο , 7-8 χρονών που εντυπωσιάστηκε από την καινούργια λέξη και κάποια στιγμή άρχισε να φωνάζει ρυθμικά δι-κτα-το-ρία , έφαγε σφαλιάρα κι ένα «σκάσε» από το μπαμπά του και σταμάτησε...

Στη γειτονιά το βράδι γυρνώντας σπίτι του , συνήθως πιωμένος , ένας μεσόκοπος κύριος, μας σταματούσε τα παιδιά και μας ζητούσε να επαναλάβουμε «Στον σκλάβο λαό Λευτεριά». Στα μουλωχτά...

Απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 7 το βράδι . Δεν μεταδόθηκε ο Λαμπίρης το ραδιοφωνικό σήριαλ που μόλις είχα ανακαλύψει στο παλιό ραδιοφωνάκι του μπαμπά.

Το σπίτι των ανέμων» , ο Λαμπίρης ήταν μία πολύ αγαπημένη ραδιοφωνική αστυνομική σειρά με κεντρικό πρόσωπο τον Ορέστη Λαμπίρη, τον θαρραλέο δικηγόρο που είχε αφιερωθεί στο κυνήγι των παρανόμων και στον θρίαμβο της δικαιοσύνης. Βοηθός του η αιώνια (γιατί, Ορέστη;) αρραβωνιαστικιά του Τζοβάνα Δεπάστα (στο ρόλο η Αφροδίτη Γρηγοριάδου) .

Από κάτι υπονοούμενα κατάλαβα ότι δεν θα ξανακούσουμε τη Μαργαρίτα Μαργαρώ και το Δόξα τω Θεώ, αλλά και κανένα άλλο τραγούδι του Μίκη τον οποίο γνώριζε ο μπαμπάς και ήταν περήφανος γι αυτό., Κάτι άγνωστο ,αλλόκοτο και τρομακτικό έμπαινε στη ζωή μας...

*Το Living in a Ghost Town είναι το καλύτερο τραγούδι που παρουσίασαν οι Jagger and Richards εδώ και 15 χρόνια. H μουσική του διακατέχεται από μια πρόστυχη αλλά ελκυστική λαγνεία ταιριαστή με τον Μικ να γκρινιάζει με τον γνωστό ‘’Τζαγκερικό’’ τρόπο ότι η κοινωνική απόσταση του στερεί σεξουαλικές απολαύσεις (μάλλον ο Μικ αυτοσαρκάζεται για να βγάλει γέλιο από το κλάμα)...

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 26 Απριλίου 2020