ΑΠΟΨΕΙΣ

Δεν αποδέχομαι τον όρο συνωμοσιολογία γιατί, απλώς, πιστεύω στην ύπαρξη συνωμοσιών. Προστρέχω στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια: «συνωμοσία», λοιπόν, είναι ένα «μυστικό σχέδιο που υλοποιείται στα κρυφά από μια ομάδα ατόμων, συνήθως για κακούς σκοπούς».

Ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας εξελίσσεται παράλληλα ή, ως αποτέλεσμα, συνωμοσιών.

Ας αποδραματοποιήσουμε λοιπόν τις λέξεις.

Σχέδια ομάδων ανθρώπων υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το εάν ο σκοπός είναι κακός, εξαρτάται από ποια γωνία το βλέπεις. Στους πολέμους, για παράδειγμα, άλλοι εξοντώνονται και άλλοι επιχαίρουν για την αύξηση των εδαφών τους. Το ότι ο ιός μπορεί να είναι αποτέλεσμα πειράματος είναι πιθανόν και ερευνάται. Να διεσπάρη εκουσίως φαίνεται δύσκολο αλλά όχι αδύνατον. Το σίγουρο είναι ότι από τις τραγωδίες πάντα κάποιοι κερδίζουν. Και δεν θέλει πολλή ανάλυση για να καταλάβουμε ποιοι είναι αυτοί.

«Κυνήγησε το χρήμα» είναι μια καλή συμβουλή όταν αναζητάμε τις αλήθειες της δημόσιας ζωής. Αν δούμε, λοιπόν, ποιοι πολλαπλασίασαν τις περιουσίες τους μέσα στην πανδημία, θα βγάλουμε εύκολα συμπεράσματα. Φαίνεται, ποιοι κερδίζουν από τον εγκλεισμό.

Αν δούμε ποιοι χάνουν από την καθήλωση του ανθρώπου, θα συνειδητοποιήσουμε το συγκλονιστικό οικονομικό παίγνιο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Μόνο που και οι μεν και οι δε, βρίσκονται σε μιαν άλλη πλευρά από αυτήν που κατέχουν οι πολυάριθμοι αρνητές του ιού. Καπιταλισμός και ο καινούργιος πράσινος και ηλεκτρονικός, καπιταλισμός και ο άλλος των ορυκτών καυσίμων.

Ο κόσμος μετά την πανδημία δεν θα έχει απλώς αλλάξει σελίδα. Θα έχει κλείσει το κεφάλαιο της ανθρώπινης ιστορίας όπως την γνωρίζαμε. Θεός μας θα είναι το δίκτυο. Μυαλό και χέρι μαζί. Τίποτα δεν θα γίνεται χωρίς αυτό. Αυτά από το μέτωπο της πληροφορικής. Και άλλα τόσα θαυματουργά από το πεδίο της βιοτεχνολογίας. Ήδη, στην τηλεόραση προβάλλονται διαφημίσεις φαρμακευτικών εταιρειών που διατείνονται ότι σε λίγο θα θεραπεύονται όλες οι ασθένειες. Χρονικά τυχαίο; Δεν ξέρω.

Γι’ αυτό χρειαζόμαστε βαθύτερους στοχασμούς και εξυπνάδα να ξεφύγουμε από την παγίδα του διχασμού των «πουλημένων εμβολιασμένων» και των «υπανάπτυκτων αντεμβολιαστών». Αυτή είναι, πρώτα απ όλα, μια έκκληση προς όσους εκφράζουν την περιφρόνησή τους σε καθέναν που προτάσσει την αμφιβολία ή και την αγανάκτησή του για τον ιό, τον εγκλεισμό ή το εμβόλιο. Δυστυχώς πολλοί από αυτούς βομβαρδίζουν από τηλεοράσεως τους τηλεθεατές προκαλώντας, κατά τη γνώμη μου, αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν.

Πάμε τώρα στους αντιρρησίες. Εδώ η βεντάλια ανοίγει και συμπεριλαμβάνει από τους απολύτως ανθρώπινους φόβους μέχρι τα πιο ευφάνταστα σενάρια. Για την ομάδα των ανθρώπων που έχουν φόβους περί την ιατρική πράξη και τα αποτελέσματα, η πληροφόρηση είναι πλημμελής και επαφίεται στη συντακτική ομάδα μιας πρωινής εκπομπής. Δεν υπάρχουν επίσημες, τεκμηριωμένες, με στοιχεία, με ευθύνη υπογραφής των λεγομένων, με διαυγείς απαντήσεις για τα ποσοστά νοσούντων εμβολιασμένων, με παρόντες εκπροσώπους αντιρρησιών, από επίσημες κρατικές ή επαγγελματικές οργανώσεις.

Η άλλη ωστόσο κατηγορία των παντογνωστών, αυτών που έχουν σύνδεση με μυστικά δίκτυα πληροφόρησης και χλευάζουν όλους ανεξαιρέτως που ως πρόβατα τσιμπήθηκαν με το εμβόλιο που θα μας τσιπάρει, στην καλύτερη περίπτωση, ή θα οδηγήσει σε τερατογενέσεις, δεν παλεύεται εύκολα. Ούτε στα λόγια ούτε στο θράσος.

Στις ελάχιστες ταξιδιωτικές μετακινήσεις μου μέχρι σήμερα και στις ακόμα λιγότερες φροντίδες συντήρησης του σπιτιού μου, κράτησα πολύ γερά τα νεύρα και τη γλώσσα μου για να μην εκραγώ. Και ανεμβολίαστοι και χωρίς μάσκα (υποτίθεται επαγγελματίες) και χωρίς απόδειξη εργασιών και «τι κάνει το κράτος για μας» και με διάθεση να πιάσουν συζήτηση μόνο και μόνο για να χλευάσουν στο τέλος τη στάση σου – γιατί δεν ακούν, δεν διαλέγονται- πάει πολύ. Καθώς, ωστόσο, το δικαίωμα της άρνησης έχουμε δημοκρατικό καθήκον να το υπερασπιστούμε όλοι μας, ας επιλέξουμε, οι μεν, την εξάντληση της πειθούς μήπως και, εμβολιαζόμενοι, πετύχουμε το τείχος ανοσίας και οι δε, τουλάχιστον, μια απλή μάσκα μπροστά από το ακαταμάχητο χαμόγελό τους. Γιατί και η υπομονή δεν είναι ανεξάντλητη.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ;

Με τρείς ανακεφαλαιοποιήσεις, το μεγαλύτερο μέρος αυτών με δημόσιο χρήμα, με αλλαγές ιδιοκτησίας που μόνον επαγγελματίες μπορούν να παρακολουθήσουν, οι Τράπεζες παραμένουν ένα μεγάλο ερωτηματικό για τη σημασία τους στην ανάπτυξη.

Μη βιαστείτε να παραδώσετε μαθήματα Οικονομίας.

Πέραν των κλασικών θεωριών, οι περισσότερες των οποίων έχουν άλλωστε καταρρεύσει, υπάρχει και η κοινή λογική. Και το προφανές δημόσιο συμφέρον. Όχι αυτό το αόριστο, που επικαλείται όποιος δεν γνωρίζει ή θέλει να κρύψει αλήθειες, αλλά το συμφέρον των ανθρώπων που κοπιάζουν και εμπιστεύονται τα χρήματά τους.

Περίπτωση πρώτη: άρνηση της ελάχιστης χρηματοδότησης σε έναν από τους πιο πετυχημένους επιχειρηματίες του αγροδιατροφικού τομέα που γνωρίζω. Και δεν είναι ο μόνος.

Περίπτωση δεύτερη (ήμουν παρούσα στα εξαντλητικά τηλεφωνήματα που κράτησαν πέντε ώρες): φίλη χάνει σε ταξίδι τη χρεωστική κάρτα, συνδεδεμένη με τη μισθοδοσία της. Και μπαίνει σε μια τηλεφωνική περιπέτεια, που, αν δεν ήταν τόσο εκνευριστική, θα την έλεγες και βγαλμένη από κωμωδία της Φίνος. Τα ρομπότ της εξυπηρέτησης την παρέπεμπαν σε ανθρώπους στην Αθήνα, η Αθήνα σε κατάστημα της Θεσσαλονίκης, το κατάστημα της έδινε ραντεβού εξυπηρέτησης για την έκδοση νέας κάρτας στις 4 Αυγούστου (ήταν 7 Ιουλίου), το κέντρο παραπόνων της Αθήνας της έδινε το τηλέφωνο της διευθύντριας, η διευθύντρια της είπε ότι επειδή η κάρτα εκδόθηκε από υποκατάστημα που συγχωνεύτηκε (αλλά εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι η Τράπεζα δεν κατάφερε να το συγχωνεύσει) εξυπηρετεί μια κυρία τάδε, το τηλέφωνο της κυρίας τάδε, που προφανώς χτυπούσε δίπλα σε αυτό της διευθύντριας, δεν το σήκωνε κανείς… να μην συνεχίσω… αυτά για μία κάρτα που κανονικά μπαίνεις στο κατάστημα και την παίρνεις και που, χωρίς αυτήν, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Περίπτωση τρίτη: οι ενοχλήσεις των εταιρειών που «έχουν εντολή» από την Τράπεζα. Μέχρι σήμερα, εκ μέρους της Εθνικής, μου έχουν τηλεφωνήσει τουλάχιστον τέσσερις εταιρείες και δεκάδες εργαζόμενοι όλων των χαρακτήρων, με τρόπο παράνομο σε ό,τι αφορά, τουλάχιστον, στις ώρες κοινής ησυχίας και στον αριθμό των τηλεφωνημάτων.

Κάθε τόσο, κάποια καινούργια εταιρεία παίρνει, χωρίς καμία προειδοποίηση του πελάτη, τα προσωπικά στοιχεία, τα παραδίδει σε, συχνά ανεκπαίδευτους εργαζομένους, και ενοχλεί πρωί και μεσημέρι με τον ίδιο τρόπο, είτε χρωστάς τις δόσεις εξαμήνου ή, πιθανόν, και ετών, είτε έχεις καθυστερήσει τρείς μέρες την τρέχουσα υποχρέωση. Μου έχει τύχει να μου τηλεφωνήσουν δύο εταιρείες με διαφορά πενταλέπτου. Προχθές, εμφανίστηκε μια άλλη, που δεν την είσαι ξανακούσει. Ρώτησα, εσείς πάλι ποιοι είστε; Μου απάντησαν, με κάτι ανάμεσα σε έκπληξη και δυσφορία, «δεν μας ξέρετε; Πρώην Μέλον;» (δεν ξέρω αν γράφεται με ένα ή δύο λ). Έμεινα με την απορία γιατί θα έπρεπε να ξέρω την «πρώην Μέλον», η οποία, εξ όσων θυμάμαι, δεν ήταν και από αυτές που μου έκαναν συντροφιά. Ακούει κανείς στην Εθνική;

Ας μας απαντήσουν με πόσες εταιρείες συνεργάζονται και σε πόσους δίνουν τα περιβόητα «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα» μας.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 18.07.2021