ΑΠΟΨΕΙΣ

Ακόμα δεν «ζεστάθηκε» το ενδιαφέρον -ίσως φταίνε οι καύσωνες και η γνωστή θερινή αδιαφορία για τα πολιτικά- για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήδη έχουν διαμορφωθεί τα πεδία αντιπαράθεσης μεταξύ των υποψηφίων και τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά σημεία του πολιτικού λόγου του καθενός και της καθεμιάς.

Έφη Αχτσιόγλου, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Παππάς και Στέφανος Τζουμάκας «τρέχουν» για την ηγεσία αλλά τα πολιτικά και επικοινωνιακά χαρακτηριστικά των δύο πρώτων είναι αυτά που έδωσαν τον τόνο τις πρώτες εβδομάδες της κούρσας.

Αυτό το πολιτικό κλίμα για το δεύτερο, έστω και αποδυναμωμένο σε ποσοστά, κόμμα της Βουλής που ακόμα δεν έχει αρχηγό (αλλά τον Σεπτέμβρη θα τον αποκτήσει), που δεν έχει ανακοινώσει τους υποψήφιους που θα στηρίξει στις αυτοδιοικητικές εκλογές και που δεν έχει αποσαφηνίσει για τον αν θα στρίψει προς το κέντρο η αριστερότερα το τιμόνι, δεν θα κρατήσει εσαεί βέβαια.

Τον προσεχή χειμώνα θα ξέρουμε πολύ περισσότερα πράγματα για τον καινούριο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προς το παρόν αξίζει να παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά τη σημερινή φωτογραφία του. Μία πρώτη παρατήρηση είναι πως οι εκλογές για την νέα ηγεσία θα απαντήσουν και στο ερώτημα αν το κόμμα θα διεκδικήσει την εξουσία ως μία νέα «δεύτερη φορά αριστερά» ή απλώς μία «δεύτερη φορά» ΣΥΡΙΖΑ.

Θυμάμαι μία λέξη που χρησιμοποιούσαν γύρω στα 2016 στη Βρετανία πολιτικοί αναλυτές όταν επέκριναν τον τότε ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν. Έγραφαν πως είναι ότι είναι «μη εκλέξιμος» (unelectable).

Το ερώτημα που πλανάται για όσους κάνουν φύλλο φτερό την υποψηφιότητα Τσακαλώτου είναι μήπως ο τελευταίος «παραείναι» αριστερός για να πείσει τα πλήθη αυτών που δηλώνουν κεντρώοι να εξετάσουν το ενδεχόμενο να τον στηρίξουν στην επόμενη και ακόμα μακρινή, εκλογική αναμέτρηση.

«Φαντάζεστε τον εαυτό σας πρωθυπουργό;» τον ρώτησε ο καλός συνάδελφος Κώστας Γιαννακίδης. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε: «Ναι. Έχω την εμπειρία που μου προσέφερε η συμμετοχή στο Eurogroup, η διαπραγμάτευση και οι συζητήσεις με ανθρώπους όπως ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε. Έχω ευρωπαϊκό προφίλ και δικτύωση έξω από την Ελλάδα, κάτι που είναι σημαντικό για έναν πρωθυπουργό. Και φυσικά έχω αποδείξει και στη Βουλή ότι μπορώ να αντιμετωπίσω τον κ. Μητσοτάκη με επιχειρήματα» («Βήμα», 30/07/2023).

Βέβαια θα παρατηρούσε κανείς πως το πιο σημαντικό στην πολιτική δεν είναι με πόσες πολιτικές προσωπικότητες αντιπαρατέθηκε ή διαπραγματεύθηκες αλλά το ποια και πόσα πολιτικά αποτελέσματα επωφελή για τον ψηφοφόρο επέτυχες.

Σε μία εποχή κυριαρχίας του πολιτικού ρεαλισμού μετά την κούραση από τις διαψεύσεις προσδοκιών που γέννησαν οι αγανακτισμένες πλατείες και οι αυταπάτες των κυβερνήσεων Τσίπρα, ένα καλό ερώτημα για τον Ε. Τσακαλώτο είναι το πώς η έντονη ιδεολογική του προσκόλληση στην ριζοσπαστική αριστερά θα ταιριάξει με τις απαιτήσεις για πιο «προσγειωμένες» ρεαλιστικές πολιτικές.

Και σε αυτό το ερώτημα δεν είναι σίγουρο ότι θα απαντήσει πειστικά ο κατά τα άλλα γεμάτος «αστική αυτοπεποίθηση», μορφωμένος και κοσμοπολίτης Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Αντίστοιχα άρχισαν να εμφανίζονται και τα -πολιτικά και παραπολιτικά- σχόλια για την Έφη Αχτσιόγλου στην οποία χρεώνουν «επικοινωνιακά τρικ» και «στρογγυλεμένη» πολιτική ρητορική χωρίς τα «παραπονεμένα λόγια» της ριζοσπαστικής αριστεράς της εποχής που μεσουρανούσε στο κόμμα και στην πολιτική σκηνή ο Αλέξη Τσίπρας. Επειδή όμως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, εύκολα παρατηρεί κανείς πως από τις πρώτες ομιλίες της Έφης Αχτσιόγλου ως υποψήφιας για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, απουσιάζουν τα στοιχεία ενός λόγου που οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζαν «τοξικό» και «διχαστικό».

«Το δικό μου σχέδιο είναι να αποχωριστούμε κάθε είδους ταμπέλες. Εγώ θέλω ένα έργο που να απαντά στις αγωνίες των ανθρώπων και θα τους δίνει προοπτική για την επόμενη μέρα», επαναλαμβάνει σταθερά η ίδια και η διαφορά από την εποχή του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» είναι χαώδης.

Ποιος θα είναι τελικά ο «οδικός χάρτης» για το προσεχές διάστημα;

Ελάχιστοι υποστηρίζουν πως η μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών μπορεί να έχει, υπό οιανδήποτε εκδοχή της, νικηφόρα αποτελέσματα για τον ΣΥΡΙΖΑ και ως εκ τούτου δεν αποτελεί και θέμα ζωής και θανάτου για το σημερινό κόμμα, σε αντίθεση με την πορεία ανασυγκρότησής του.

Και ο Αλέξης Τσίπρας; Θα είναι με κάποιον τρόπο «παρών» στην πορεία εκλογής του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ ή θα συνεχίσει την μέχρι στιγμής υποδειγματική διακριτικότητα και απόσταση που κρατά ενόψει μίας αναμενόμενης όξυνσης της αντιπαράθεσης μεταξύ των υποψηφίων και των υποστηρικτών του καθενός;

Το όνομά του πρώην ηγέτη του κόμματος πάντως το επανέφερε ο «μοναχικός» -όπως κάποιοι τον ονομάζουν- υποψήφιος πρόεδρος Στέφανος Τζουμάκας ο οποίος σε συνέντευξή του είπε πως «ο Αλέξης Τσίπρας, κατά τη γνώμη μου, δεν έπρεπε να παραιτηθεί», προσθέτοντας πως «αναγνώρισε την ευθύνη του και έπρεπε να μείνει επικεφαλής της ανασύνταξης του χώρου, και για να λάβουμε μέρος στις αυτοδιοικητικές εκλογές, τις Ευρωεκλογές, και για να διαμορφώσουμε ένα πολιτικό κόμμα».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06.08.2023