ΑΠΟΨΕΙΣ

Η αντιπολίτευση στη δημοκρατία είναι σαν την άμυνα στο μπάσκετ. Μπορεί να υπάρχει η αίσθηση ότι όποιος έχει την μπάλα βάζει και καλάθι και όποιος είναι στην κυβέρνηση κάνει ό,τι θέλει, στην πραγματικότητα όμως τόσο η άμυνα όσο και η αντιπολίτευση καθορίζουν πολλές φορές τις εξελίξεις.

Και μπορεί στο μπάσκετ να κρίνεται ένα παιχνίδι, στην πολιτική όμως κρίνεται το μέλλον της χώρας.

Γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά σοβαρό το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βρει σύντομα το βηματισμό του και να μπορέσει να αρθρώσει σοβαρό πολιτικό λόγο - αντίβαρο απέναντι στις επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, οι οποίες, και στατιστικά να το δει κανείς, δεν μπορεί στο σύνολό τους να είναι σωστές.

Τα περί αστυνομοκρατίας και οι πορείες για το Πολυτεχνείο που διακόπηκαν πριν να φτάσουν στην αμερικανική πρεσβεία είναι δείγματα αμηχανίας που επιχειρούν να κρύψουν το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα που υπάρχει στις τάξεις του κόμματος, το οποίο στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου απέσπασε το 31,53% των ψήφων.

Είναι απολύτως σαφές ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει να καταλάβει το χώρο της κεντροαριστεράς και να καταστεί ο απόλυτος εκφραστής της λεγόμενης «προοδευτικής παράταξης». Σε αυτήν την πορεία όμως δεν έχει απέναντί του μόνο τη Φώφη και το ΚΙΝΑΛ που διατηρούν τα… πνευματικά δικαιώματα του χώρου, αλλά και όσους μέσα στο κόμμα του δεν είναι διατεθειμένοι να συναινέσουν στη μετάλλαξή του. Ακόμη και αν αυτή αποτελεί το διαβατήριο για την επιστροφή στην εξουσία.

Το θέμα είναι ότι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνεται, η κυβέρνηση δεν έχει απέναντί της αντιπολίτευση.

Σε μια ανάγνωση με κομματικούς όρους, η κυριαρχία Μητσοτάκη που καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις είναι λογικό να φέρνει χαμόγελα στη ΝΔ.

Σε μια ανάγνωση με πολιτικούς όρους όμως, και διακύβευμα την αποτελεσματική λειτουργία του κοινοβουλευτικού συστήματος, η εξέλιξη αυτή θα πρέπει να προκαλεί ανησυχία.

Η δημοκρατία έχει ανάγκη τη σοβαρή κριτική, την εναλλακτική πρόταση, τη διαφωνία και την αναζήτηση της συναίνεσης, δηλαδή όλα τα στοιχεία και τους ρόλους που αναθέτει με τις εκλογές στα εκτός κυβέρνησης κόμματα.

Στο πλαίσιο αυτό είναι άμεση ανάγκη τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσουν αν θα επιμείνουν σε επιλογές που φλερτάρουν με το ιδεολογικό αδιέξοδο ή αν θα επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στον πολιτικό χάρτη με τρόπο που θα αναγνωρίζει τα λάθη του παρελθόντος και θα βάζει σοβαρή υποθήκη για το μέλλον.

Το σεντόνι της αμηχανίας δεν μπορεί να σκεπάζει για πολύ καιρό ακόμη το ζήτημα της ταυτότητας της «Προοδευτικής Συμμαχίας».

Το ξέρει αυτό ο Αλέξης Τσίπρας, όπως ξέρει και ότι σίκουέλ του «πρώτη φορά αριστερά» είναι σχεδόν απίθανο να υπάρξει. Τουλάχιστον όχι με τον ίδιο τίτλο. Φυσικά οι ρυθμοί με τους οποίους κινείται είναι στρατηγικές επιλογές και έχουν στόχο να του εξασφαλίσουν το αποτέλεσμα που επιθυμεί. Στο μεσοδιάστημα όμως οι απόψεις και τα επιχειρήματα που ακούμε από την αντιπολίτευση λειτουργούν μάλλον υπέρ της κυβέρνησης…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 24 Νοεμβρίου 2019