ΑΠΟΨΕΙΣ

Αν έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τους δημάρχους, κακώς έχουμε. Ακόμη και όταν θέλουν να βελτιώσουν τις υπηρεσίες προς τους πολίτες, δεν διαθέτουν εργαλεία διοίκησης. Σε μία ιδιωτική επιχείρηση ο προσωπάρχης αναδιαρθρώνει τα τμήματα ώστε να τα κάνει πιο αποτελεσματικά, ελέγχει τις ώρες προσέλευσης και αναχώρησης του προσωπικού, στέλνει στο σπίτι του τον αγενή υπάλληλο. Ο δήμαρχος δεν μπορεί! Αυτούς βρίσκει, με αυτούς πορεύεται και αποκλειστικά με τους δικούς τους όρους.

Ας πούμε ότι η υπηρεσία που εκδίδει τις βεβαιώσεις ΤΑΠ -άλλη μία αχρείαστη προϋπόθεση για να υπογραφεί συμβόλαιο μεταβίβασης ακινήτου- διεκπεραιώνει είκοσι αιτήσεις τη μέρα ενώ θα μπορούσε σαράντα. Και πάλι καλά, λέει ο δήμαρχος. Θα μπορούσαν να είναι δέκα. Στο Δημόσιο δεν υπάρχουν αξιολόγηση, μονάδα μέτρησης της εργασίας ούτε καν ωράριο. Όλα επαφίενται στο φιλότιμο. Κάποιοι εργάζονται, κάποιοι κοροϊδεύουν την κοινωνία. Κάποιοι είναι ευγενείς, κάποιοι είναι αγενείς. Κάποιοι δουλεύουν με διάθεση, κάποιοι πετάγονται μέχρι την απέναντι λαϊκή για τα ψώνια της εβδομάδας. Κάποιοι έρχονται στην ώρα τους και κάποιους πλακώνει το πάπλωμα, οπότε την κάρτα χτυπάει άλλος. Κάποιοι μιλούν στους πολίτες στον πληθυντικό, κάποιοι σαν να ήταν μαζί στο στρατό. Και οι μεν και οι δε παίρνουν τον ίδιο μισθό. Εάν ο δήμαρχος πάρει κάποιον από το εδώ γραφείο και τον βάλει στο εκεί γραφείο, θα ανοίξει πόλεμο με την ΠΟΕ-ΟΤΑ. Κάνει, λοιπόν, πως δεν καταλαβαίνει και, αν χρειαστεί, τα φορτώνει όλα στην «έλλειψη προσωπικού».

Η Θεσσαλονίκη δεν θα γίνει καθαρότερη επειδή έφυγε ο Ζέρβας και ήρθε ο Αγγελούδης. Βρώμικη ήταν και με τον Κοσμόπουλο, και με τον Παπαγεωργόπουλο. Αφού δεν τα κατάφερε ο Μπουτάρης που δεν ήταν πολιτικάντης ούτε ενδιαφερόταν να γίνει, δεν θα τα καταφέρει κανένας «συμβατικός» δήμαρχος. Άλλωστε, η καθαριότητα σε μία πόλη δεν εξαρτάται μόνο από τον δήμαρχο και την υπηρεσία αποκομιδής. Εξαρτάται επίσης από τους πολίτες και δεν έχει μικρότερη ευθύνη ο καταστηματάρχης που περιμένει να του καθαρίσει ο δήμος το πεζοδρόμιο ή ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος που πετάει στο πεζοδρόμιο καναπέδες και νιπτήρες, αξιώνοντας το φορτηγό του δήμου να μαρσάρει πίσω από τη γωνία. Η θητεία Ζέρβα απογοήτευσε όχι επειδή η Αριστοτέλους εξακολουθεί να έχει μαύρο χάλι αλλά επειδή ένας δήμαρχος που νομίζαμε για κοσμοπολίτη ξόδεψε το χρόνο του ανακυκλώνοντας κακές πρακτικές του παρελθόντος. Η Δημοτική Αστυνομία δεν υπάρχει πουθενά, κάτι που σε συνδυασμό με την επίσης εξαφανισμένη Τροχαία, έκανε την παράνομη στάθμευση ανεξέλεγκτη. Στα πεζοδρόμια δεν μπορείς να περπατήσεις γιατί έχουν παραχωρηθεί στους ιδιοκτήτες των καφέ. Οι ποδηλατόδρομοι είναι «μπάτε σκύλοι». Η ιδέα για καθορισμένες ώρες φορτοεκφόρτωσης έμενε ιδέα γιατί αντέδρασαν οι έμποροι. Η μετατροπή της Πλατείας Ελευθερίας σε πάρκινγκ, δεν δείχνει σεβασμό στο ιστορικό βάρος της -επιτέλους, υπάρχουν ανώτερες αξίες από την εξυπηρέτηση του ΙΧ. Και ο τρόπος διοίκησης των δημοτικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων υπήρξε εξόχως αλαζονικός και συνιστά θλιβερή οπισθοχώρηση από το «υπόδειγμα Μπουτάρη». Όλα αυτά, υπήρξαν επιλογές της δημοτικής αρχής. Όχι κακή λειτουργία των υπηρεσιών.

Στο τέλος, έμειναν ως ενθύμιο τα μαύρα ίχνη από τα λάστιχα των αυτοκινήτων που έκαναν προσφάτως επιδείξεις στην παραλία, σε ένα ιδιωτικής πρωτοβουλίας event -ορισμό της κακογουστιάς. Μία «κανγκουριά», όπως λέει η αργκό της νεολαίας, ανάλογη με τον «γύρο του θανάτου» που αποτελούσε ατραξιόν στα λούνα παρκ της δεκαετίας του ’60. Τότε ήταν οι μοτοσυκλέτες που περιστρέφονταν μέσα στο ξύλινο βαρέλι, τώρα ήταν δύο αυτοκίνητα που περιστρέφονταν φρενάροντας και ένα αποστρατευμένο όχημα της F1 που κλήθηκε να κάνει επίδειξη σε πεντακόσια μέτρα. Το γεγονός ότι αυτή η φτήνια ενθουσίασε τόσο πολύ κόσμο, απλώς σημαίνει αυτό που σημαίνει.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22.10.2023