ΑΠΟΨΕΙΣ

ΠΑΣΟΚ δεν είναι το 43,92% που ψήφισε ΠΑΣΟΚ το 2009. ΠΑΣΟΚ είναι το 4,68% που ψήφισε ΠΑΣΟΚ το 2015. ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο Μπίστης και οι προξενητές που θέλουν να κάνουν το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, πείτε το όπως θέλετε, ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. ΠΑΣΟΚ είναι ο Βενιζέλος, ο Μανιάτης, ο Λοβέρδος, ο Κωνσταντινόπουλος, ο Κεγκέρογλου, όλοι εκείνοι που «έφαγαν ξύλο» την «περίοδο του εκτσογλανισμού». 

Τότε που κάθε πικραμένος έδωσε στον εαυτό του δικαίωμα να βρίζει, να προπηλακίζει και να απειλεί με κρεμάλες εκείνους που, ανεξάρτητα από τις ολιγωρίες του παρελθόντος, έβαλαν την υπογραφή τους, για να κρατήσουν την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Θα πείτε, έχει σημασία ποιος είναι ΠΑΣΟΚ και ποιος όχι; Για το ΠΑΣΟΚ έχει! Εφόσον το ΠΑΣΟΚ δεν κατανοήσει τι πιστεύει ο κόσμος που εξακολουθεί να βρίσκεται δίπλα του, αν συντάσσεται με τον Μαδουρισμό ή με την κοινοβουλευτική δημοκρατία, ποια κίνητρα είχαν όσοι το εγκατέλειψαν, τι αντιπροσωπεύει σήμερα στο πολιτικό σκηνικό και τι καλείται να αποτελέσει στο όνομα του «αντιδεξιού πόλου», θα πελαγοδρομήσει για λίγο ακόμη στη θάλασσα των ίσων αποστάσεων και θα χαθεί κάτω από ένα κύμα. Προφανώς δεν μπορούν όλα να ειπωθούν με πλήρη ειλικρίνεια -η πολιτική έχει τους περιορισμούς της- έχει όμως σημασία να μην υπάρχουν αυταπάτες.

Είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι όσοι ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2009, δεν είχαν ιδέα εάν το ΠΑΣΟΚ είναι προοδευτικό ή συντηρητικό, υπεύθυνο ή δημαγωγικό, έντιμο ή διεφθαρμένο, εντέλει «αριστερό» ή «δεξιό». 

Ακόμη πιο αστείο είναι να πιστεύει κανείς ότι όσοι μετακινήθηκαν, μεγεθύνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% στο 36,34%, έτυχαν αίφνης της θείας επιφοιτήσεως. Απλώς, όταν το ΠΑΣΟΚ έπαψε να μοιράζει πρόωρες συντάξεις με αναπλήρωση υψηλότερη από το μισθό, πολυτελείς μισθούς στις ΔΕΚΟ, προσλήψεις από την πόρτα ή το παράθυρο, έσπευσαν σε εκείνους που υπόσχονταν ότι θα βαρούσαν τα νταούλια, για να χορεύουν οι αγορές.

Και τα στελέχη που διαπίστωσαν ότι άλλος θα ήταν στο εξής ο δεύτερος πόλος του πολιτικού συστήματος, έτρεξαν να πιάσουν στασίδι, ώστε να μη χαθούν. Επειδή δεν μπορούσαν να το πουν έτσι, εφευρέθηκε το παραμύθι του αντιμνημονιακού αγώνα και του «νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ». Αυτό είναι όλο!

Αυτός ο κόσμος δεν θα επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει τις αξίες του: Αντιμεταρρύθμιση και βόλεμα. Μέσα σε μια καταρρέουσα οικονομία; Με ζημία των επόμενων γενεών; Με υπονόμευση του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας; 

Δεν τους ενδιαφέρει. Και αν κάποιοι μπορούν να δουν λίγο καθαρότερα, δεν τολμούν να πουν στον εαυτό τους ότι έκαναν λάθος. Είναι θέμα αυτοεκτίμησης. Πολύ περισσότερο, δεν τολμούν να το πουν στον κύκλο τους. Χύθηκε τόσο δηλητήριο, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα του ’15, ώστε γνωρίζουν ότι όλοι θα τους χλευάσουν.

Αυτό ακριβώς είναι το αδιέξοδο του ΠΑΣΟΚ. Διεκδικεί έναν κόσμο με τον οποίο δεν έχει ούτε επιτρέπεται να έχει πλέον τίποτε κοινό. Χωρίς αυτόν τον κόσμο, απλώς θα υπάρχει. Αλλά αν συνεργαστεί, έστω και σε αυτοδιοικητικές εκλογές, με εκείνους που συκοφαντούν τον Σημίτη, συνωμοτούν κατά του Στουρνάρα και προσπαθούν να στείλουν στη φυλακή τον Βενιζέλο, τον Λοβέρδο και τον Κουτρουμάνη, τότε δεν αξίζει να υπάρχει.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13 Ιανουαρίου 2019