ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο Τσίπρας λέει ότι σκέφτεται να δώσει ονόματα και διευθύνσεις για όσα έγιναν το καλοκαίρι του 2015. Με το καλό! Audietur et altera pars, ας ακουστεί και η άλλη πλευρά, όπως έλεγαν οι Λατίνοι. Μέχρι τότε, όμως, θα κρίνουμε με όσα γνωρίζουμε. Και αυτά που γνωρίζουμε είναι πλέον πολλά, συντριπτικά και διασταυρωμένα. Δεν τα λέει ένας. Τα λένε ο Ολάντ, ο Πούτιν, ο Γιουγκέρ, ο Τρισέ, ο Βίζερ, ο Τόμσεν, ο Στουρνάρας. Και μέχρι στιγμής δεν τους έχει διαψεύσει ο Παπαδημούλης. Ούτε καν η «Αυγή».

Το καλοκαίρι του 2015 η Ελλάδα έφτασε μισό βήμα πριν από την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή μισό βήμα πριν από τον γκρεμό. Το αφηγούνται έξοχα οι συγγραφείς του βιβλίου «Η τελευταία μπλόφα» -για όσους άντεξαν να το διαβάσουν μέχρι το τέλος και δεν το παράτησαν με το στομάχι κόμπο. Εάν γινόταν εκείνο που ψήφισε το 62% του σοφού λαού, γενικώς οι χορευτές του συντάγματος, σήμερα η Ελλάδα θα ήταν αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδίαζε. 

Η Βενεζουέλα της Μεσογείου. Γλιτώσαμε επειδή ο Πούτιν έκρινε ότι δεν άξιζε να χαλάσει για την Ελλάδα τις σχέσεις του με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επειδή κάποιοι ευρωπαίοι ηγέτες αισθάνθηκαν ότι δεν έπρεπε να εξοντώσουν έναν λαό για την ανοησία του. 

Κυρίως όμως επειδή ο Τσίπρας αντιλήφθηκε αυτό που δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ο Λαφαζάνης και η Ζωή. Ότι ο κόσμος που τους είχε στείλει από το τρία στο 37% δεν είχε γίνει ξαφνικά αριστερός. Ιδέα δεν είχε για τον Αλτουσέρ, τον Πουλατζά, τον Ελεφάντη και τους άλλους ήρωες του δομικού μαρξισμού. Καμιά όρεξη δεν είχε να υποστεί θυσίες por el socialismo. Κακομοίρης και τυχοδιώκτης ήταν. Κακομαθημένοι Πασόκοι, που ήθελαν να συνεχίσουν να παίρνουν τέσσερα χιλιάρικα από τη ΔΕΗ. 

Βουτηγμένοι στα χρέη δανειολήπτες που προσδοκούσαν ότι αν πτώχευε η χώρα, θα σβήνονταν τα δάνεια. Λαϊκοδεξιοί συνταξιούχοι που δεν συγχωρούσαν τον Σαμαρά που τους έκοψε τις συντάξεις και νόμιζαν ότι ο Τσίπρας θα τους τις δώσει πίσω. Ψηφοφόροι του Λουράντου που αγανάκτησαν με τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. ΠΟΕ-ΟΤΑτζήδες, που μονιμοποιήθηκαν με πλαστά πιστοποιητικά και έτρεμαν τους ελέγχους. Και πολλοί φθονεροί που ήθελαν να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα («οι ψηφοφόροι μας δεν έχουν καταθέσεις στις τράπεζες», όπως είπε ο Τσίπρας στον Θεοδωράκη). Γενικώς τέτοιας ποιότητος «ιδεολόγοι».

Αυτός ο κόσμος δεν θα πολυστεναχωριόταν, που στο σύστημα ΣΥΡΙΖΑ θα είχε να διαλέξει ανάμεσα στην «Κόντρα Nιουζ» και την «Εφημερίδα των Συντακτών». Ούτε θα ενδιαφερόταν αν θα σερνόταν στα δικαστήρια ο Πικραμμένος, κατηγορούμενος ότι σαράντα μέρες υπηρεσιακός πρωθυπουργός, ως πρόεδρος του ΣτΕ, πρόλαβε να δωροδοκηθεί από τη «Νοβάρτις», όπως ήθελε η καθεστωτική αλήθεια. Και με τον Παττακό μια χαρά είχε βολευτεί αυτός ο κόσμος -μην ακούτε που όλοι βγήκαν αντιστασιακοί όταν έπεσε η δικτατορία. Όταν, όμως, θα τον έκοβε η πείνα, όταν θα αναγκαζόταν να τρώει από τα συσσίτια του Σόιμπλε, τότε ο Τσίπρας και όποιος προλάβαινε μαζί του θα έφευγαν από τη χώρα με ελικόπτερο. Αυτό έσωσε τότε την Ελλάδα. Ο φόβος του ελικοπτέρου.

Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν στη φιλελεύθερη δημοκρατία, οφείλουν να θυμούνται και να θυμίζουν. Ούτε εξεταστικές για το καλοκαίρι του 2015 ούτε τίποτε. Μόνο να θυμούνται και να θυμίζουν. Τη χυδαιότητα, την ανικανότητα, τον τυχοδιωκτισμό, τη θρασύτητα με την οποία χτίστηκε το «φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ». Περασμένα ξεχασμένα και άλλα αγαπησιάρικα ταιριάζουν μόνο σε όσους είναι φτιαγμένοι για ήττες.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20 Οκτωβρίου 2019