Πολιτικός ιός στην Ευρώπη…
Ο βαθμός που θα λάβει κάθε κυβέρνηση στον αγώνα για την αντιμετώπιση της πανδημίας θα αποτελέσει τον καθοριστικό πολιτικό παράγοντα που θα κρίνει το μέλλον κάθε κυβέρνησης σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ιδιαίτερα στις χώρες που οι εκλογές θα διεξαχθούν φέτος η επίδραση θα είναι τεράστια. Αυτό επιβεβαιώθηκε και στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ: Ο Τραμπ έχασε από τον Μπάιντεν, επειδή έπαθε πανωλεθρία στον πρώτο γύρο της μάχης κατά της πανδημίας.
Αντίθετα στην Ολλανδία, όπου οι εκλογές έγιναν πριν από μερικές εβδομάδες και με το τρίτο κύμα να είναι ακόμη προς των πυλών της χώρας, ο φιλελεύθερος και σκληρός Μαρκ Ρούτε κέρδισε εκ νέου και κυβερνά για τέταρτη συνεχή θητεία. Κακά τα ψέματα: σήμερα στο επίκεντρο του πολιτικού παιχνιδιού βρίσκεται παντού η πανδημία. Η εκάστοτε κυβέρνηση παίρνει μέτρα, ανοίγει και κλείνει δραστηριότητες, στηρίζει οικονομικά τους πληττόμενους και τελικά κρίνεται πολιτικά από τα αποτελέσματα της μάχης κατά του κορονοϊού. Δηλαδή από τα καθημερινά κρούσματα και τους θανάτους, αλλά πλέον και από τους εμβολιασμούς.
Όμως το πολιτικό παιχνίδι με αντίπαλο έναν αόρατο ιό δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο. Θυμηθείτε τι πίεση δέχτηκε ο Μπόρις Τζόνσον στη διάρκεια του πρώτου και του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Μόλις τον Ιανουάριο που μας πέρασε το 43% των Βρετανών ήταν υπέρ της παραίτησής του, ενώ πολλοί προέβλεπαν ότι ο ιδιόμορφος πολιτικός δε θα αντέξει για πολύ στον πρωθυπουργικό πόστο. Σήμερα και μετά το σπριντ που έκαναν οι βρετανικές αρχές στο ζήτημα των εμβολιασμών η δημοτικότητά του βελτιώνεται συνεχώς, ενώ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως θα είναι τα πράγματα σε 5 χρόνια όταν και λήγει η θητεία του.
Το πιο ενδιαφέρον βέβαια πείραμα θα καταγραφεί φέτος στη Γερμανία, την ατμομηχανή της Ευρώπης. Εκεί οι ομοσπονδιακές εκλογές είναι προσδιορισμένες για τον Σεπτέμβριο και ο προεκλογικός αγώνας ξεκίνησε εν μέσω του τρίτου κύματος, με την Ανγκελα Μέρκελ να προωθεί ένα αντιδημοφιλή νόμο (το περίφημο «χειρόφρενο»), σύμφωνα με το οποίο σε κόκκινες περιοχές θα απαγορεύεται ακόμη και η βραδινή κυκλοφορία, ένα μέτρο που για τη Γερμανία θεωρήθηκε πρωτοφανές.
Ο Μέρκελ δε θα είναι υποψήφια καγκελάριος, ενώ η μάχη θα δοθεί ανάμεσα σε τρεις βασικούς υποψηφίους και σε τρία κόμματα. Τη συντηρητική Συμμαχία CDU-CSU με υποψήφιο τον Αρμιν Λάσετ, το κόμμα των Οικολόγων-Πράσινων με υποψήφια την Αναλένα Μπέρμποκ και τους σοσιαλδημοκράτες της SPD με τον Ολαφ Σολτς. Μάλιστα τα ζόρια της κυβέρνησης, αλλά και οι εσωτερικές αντιπαλότητες στο συντηρητικό στρατόπεδο έχουν φέρει τα πάνω κάτω, με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις να δείχνουν πολύ κοντά τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Πράσινους.
Στην Ελλάδα οι εκλογές είναι να γίνουν το 2023. Και τότε πρέπει να διεξαχθούν. Και γιατί πρέπει κάποτε η ημερομηνία τους να πάψει να είναι καθημερινό πολιτικό παιχνίδι ή θέμα συζήτησης στο καφενείο. Αλλά και γιατί δε χρειαζόμαστε σήμερα στη χώρα άλλες αβεβαιότητες…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25 Απριλίου 2021