ΑΠΟΨΕΙΣ

Αυτός ο Χρόνος! Που δεν αλλάζει με τα πυροτεχνήματα της διαδοχής! Δεν ξεχνά, έχει μια συνέχεια της οποίας τον αλγόριθμο μόνο αυτός γνωρίζει, επωάζει με συνέπεια τις αλλαγές, δεν ξορκίζεται, δεν καλοπιάνεται. Ήρθε το 21, αλλά από τις πρώτες του μέρες, μας θύμισε ότι για να ικανοποιήσει τις ελάχιστες προσδοκίες μας, απαιτεί δουλειά πολλή και υπομονή και σύνεση. Θέλουμε δε θέλουμε, τα γεγονότα στο Καπιτώλιο εισβάλλουν στις σκέψεις μας και αλλάζουν τον προγραμματισμό των σχολίων μας. 

Ήταν, για την Ευρώπη που είναι έξι-επτά ώρες μπροστά, η αλλαγή της νυχτερινής μας ταινίας. Αντί για το Netflix, κολλήσαμε στην οθόνη της απευθείας μετάδοσης. Οι γνωρίζοντες ισχυρίζονται ότι δεν θα επαναληφθούν ανάλογα γεγονότα τις επόμενες ημέρες, αλλά το θέμα δεν έκλεισε. Μάλλον τώρα ανοίγει. Εντυπωσιάζομαι ωστόσο από τη ρηχότητα των εγχώριων αναλύσεων. 

«Τς, τς, τς... Τι πράγματα είναι αυτά; Τι φρούτα είναι αυτοί με τις προβιές και τα όπλα;» Ένας σαμάνος θύμα συνωμοσιολογίας, κάποιοι ένοπλοι ακόλουθοι, δηλαδή μια παράφρων μειοψηφία που ακούει fake news. Τι είναι ο σαμάνος, πώς ορίζεται η συνομοσιολογία, ποια είναι τα fake news; Γιατί αυτή η παράξενη προσωπικότητα που εξελέγη 45^ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, παραλίγο θα είχε επανεκλεγεί; Όσοι είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε την Αμερική στις ακτές της και στο αχανές της εσωτερικό, έχουμε παρακολουθήσει όχι δύο χώρες αλλά δύο κόσμους. Τι σχέση μπορεί να έχει η Καλιφόρνια με τον Μισισιπή; 

Η Μασαχουσέτη με την Αριζόνα; Υπάρχουν ακόμα καουμπόηδες και ινδιάνοι; Τι συνέβη στα εκατομμύρια των αστέγων από την οικονομική κρίση του 2008; Η περιβόητη αντίδραση της διεθνούς κοινότητας ήταν ανάλογη της καταστροφής; Μπήκαν κανόνες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα; Σταματώ εδώ με τα ερωτηματικά και δεν προσθέτω όλα όσα γεννά η τεχνολογία με τις αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων. Δεν επιχειρώ ανάλυση της πολιτικοοικονομικής κατάστασης των ΗΠΑ. Απλά, θέλω να πω ότι, όσο επιμένουμε ο καθένας στη δική του πραγματικότητα, όσο παρακολουθούμε τις ειδήσεις επιλεκτικά, όσο αποτελειώνουμε κάθε παράδοξο (για τα μάτια μας) με έναν χαρακτηρισμό και γυρίζουμε σε άλλο κανάλι, ο Χρόνος θα δουλεύει με το δικό του αμείλικτο σύστημα και θα δημιουργεί ανενόχλητος τις συνθήκες της έκρηξης. Με τη βοήθεια προθύμων που έχουν συμφέρον να τροφοδοτούν τον διχασμό. 

Οι εικόνες ήταν απεχθείς και αυτό που μπορεί να γιγαντώνεται τερατώδες. Ανάλογα γεγονότα συνήθως ποτίζονται από αυτό που λένε λαϊκισμό. Αυτός με τη σειρά του καλλιεργείται από την ανισότητα, την ανασφάλεια και την αμορφωσιά. Έτσι γεννιούνται οι λαϊκιστές. Οι εκ πεποιθήσεως και οι πονηροί συγκυριακοί. 

Για να μην ξεχνάμε, πριν λίγα χρόνια, για μήνες, η ελληνική Βουλή, που έπρεπε να καεί ως μπουρδ.., πολιορκούνταν από αγανακτισμένους με μπερδεμένα τα σύμβολα και τις κομματικές ταυτότητες, από μαύρα μέχρι ροζ, έτοιμους να κάνουν ακριβώς τα ίδια με αυτά που μας εξέπληξαν με την προσβολή του αμερικανικού ναού της Δημοκρατίας. Αν κάνουμε και μια μικρή αναδρομή, θα δούμε που κατέληξε και η αραβική άνοιξη στους ναούς της Δημοκρατίας της Μεσογείου. Έχουμε δρόμο μακρύ. Ο κόσμος αλλάζει κέντρο βάρους. Η εικόνα προβάλλει την μικρή μύτη του παγόβουνου της καινούργιας εποχής. Γεμάτη θαύματα και παγίδες. Αυτό που έχουμε ευθύνη να διαφυλάξουμε είναι η Δημοκρατία και αυτό που πρέπει να καλλιεργήσουμε είναι η Παιδεία και ο στοχασμός.

Ο Χρόνος θα αλλάξει όταν αλλάξουμε και εμείς.

ΤΟ 59 ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Μετρώ Υπουργεία. Μετρώ γυναίκες. Μετρώ υπουργούς από τον βορρά. Τα συμπεράσματα είναι δύσκολα. Οι γυναίκες με τον ανασχηματισμό, αν υπολόγισα σωστά, έφθασαν το 17%! Πρόοδος θα πει κάποιος! Στην προηγούμενη ήταν μικρότερο. Αλλά στους 59! Και από την Βόρεια Ελλάδα, με την πολύ ευρεία έννοιά της, κάποιοι, δύο, τρείς υπάρχουν. Ευτυχώς το «Μακεδονίας-Θράκης», ανεξάρτητα εάν δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το αντικείμενό του, παραμένει σε χέρια βορειοελλαδίτη. Θα μου πείτε, έτσι μετράς την ποιότητα μιας κυβέρνησης; 

Από την εντοπιότητα βορείων νοτίων; Από τις ποσοστώσεις γυναικών; Και τι νόημα άλλωστε έχουν αυτές οι μετρήσεις για την αόρατη Περιφέρεια ή τη θέση της γυναίκας; Να θυμίσουμε ότι η Γραμματεία Ισότητας Φύλου παραμένει, για ακατανόητους λόγους, στην αρμοδιότητα της Υφυπουργού για το Δημογραφικό! Σαν και εκείνο το ατυχές της πρώτης κυβέρνησης που το μεταναστευτικό ανήκε στο «Προστασίας του Πολίτη». Με χαρά θα δεχόμουν άλλη ανάλυση που θα είχε σχέση με στόχους, προτεραιότητες, απολογισμούς και χρονοδιαγράμματα. Αλλά όταν ορίζεται τόσο μεγάλη κυβέρνηση, τότε, ο καθένας μπορεί να σχολιάζει με τα κριτήρια που ετέθησαν από την κορυφή. Το 59 για την Ελλάδα είναι πολύ μεγάλος αριθμός. 

Σε ένα κράτος του οποίου οι κλασικές υπηρεσίες παραμένουν ανορθολογικά κατανεμημένες και οι νέες υπάγονται στον Πρωθυπουργό, ο αριθμός 59 προκαθορίζει από μόνος του επικάλυψη αρμοδιοτήτων και κατά συνέπεια, αναρμοδιότητα σε ώρα ευθύνης. Εναλλακτικά, απλώς διασφαλίζει ότι πολλοί εκ των υφυπουργών δεν έχουν αντικείμενο. Ας μη σχολιάσω τι σημαίνει για τα ελληνικά έθιμα ένας υπουργικός θώκος. (Δεκάδες σύμβουλοι, παρέες συμβούλων, διαγκωνισμοί για τη διάταξη γραφείων κλπ). Όταν λοιπόν η λογική είναι να ορκιστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι από την κοινοβουλευτική ομάδα, τότε δικαιούμαστε όλοι μας να μετράμε τις κατανομές της Περιφέρειας και του Κέντρου, της βόρειας και της νησιωτικής Ελλάδας, της συμμετοχής γυναικών, αγροτών, δικηγόρων ή γιατρών. Οι δύσκολες μέρες είναι ακόμα μπροστά μας. 

Η κυβέρνηση θα έπρεπε να προδίδει συνοχή, κατανομή δουλειάς επί τη βάσει Σχεδίου, απλού, κατανοητού και συμπαγούς. Και για τους επενδυτές του Ελληνικού και για την ερημωμένη συνοριακή Θράκη. Δεν υποτιμώ τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει εξαιτίας της τριπλής κρίσης. Υγειονομικής, τουρκικής προκλητικότητας, μεταναστευτικού. Αλλά, ακριβώς για αυτούς τους λόγους, ο τρόπος συγκρότησής της, θα έπρεπε να εκπέμπει μήνυμα κρισιμότητας στιγμών και στοχοπροσήλωσης. Για να μην μετράμε και εμείς καταγωγές και φύλα. Για να δούμε!