ΑΠΟΨΕΙΣ

Σήμερα, εκτός μίας μικρής έκπληξης -διότι δημοσκόποι και σοβαροί αναλυτές δεν την έχουν ξεγραμμένη την Έφη Αχτσιόγλου, αλλά ούτε και φαβορί- ο Στέφανος Κασσελάκης εκλέγεται ως νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Μερικοί κάνουν ορισμένες λεπτές παρατηρήσεις που αξίζει να τις δούμε και να τις συζητήσουμε:

1. Αν εκλεγεί ο ορμητικά νεοεισελθών στα πολιτικά μας πράγματα, δεν θα έχει πια την άνεση να κάνει τις δηλώσεις του με τις ευκολίες της νέας τεχνολογίας, του μοντάζ, των κατασκευασμένων μικρών φιλμ, του τικ τοκ και των συμβούλων.

Θα χρειαστεί να έχει ρεφλέξ για να απαντήσει στους πολιτικούς αλλά και στους εσωκομματικούς του αντιπάλους όταν -όπως λέμε στο ποδόσφαιρο- «η μπάλα θα καίει». Και εύλογα δεν θα έχει την ευκολία της άρνησης να τοποθετηθεί, όπως τώρα που δεν πήγε σε debate.

Τα φώτα θα είναι στραμμένα πάνω του, όπως όταν συζητά με τη γιαγιά, πάει στο γυμναστήριο, κάνει βόλτα με το σκύλο του και μαγειρεύει. Μόνο που όταν περάσει ο μήνας του μέλιτος και η γοητεία του καινούριου, του άφθαρτου, του νέου και του όμορφου, οι προσδοκίες από αυτόν θα είναι αυξημένες. Είναι σίγουρος τόσο αυτός όσο και αυτοί που έσπευσαν -η Βασίλω πρώτη- να τον πλαισιώσουν ως μεσσία, ότι θα ανταποκριθεί ή θα περάσει κάτω από τον πήχη;

Μετά τον ενθουσιασμό της εκλογής, κάθε φορά που θα κάνει δηλώσεις ο Στέφανος Κασσελάκης, ο κόσμος θα ζυγίζει το ηγετικό ειδικό του βάρος. Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι πολύ βαρύς, με την ακρίβεια να σαρώνει, με τις συνέπειες των πυρκαγιών στον Έβρο και της θεομηνίας με τις πλημμύρες στη Θεσσαλία να πληγώνουν κόσμο και κοσμάκη, με τα Ελληνοτουρκικά να θέλουν επιδέξιους χειρισμούς και τόσα άλλα.

Δεν θέλει και πολύ να δικαιωθεί ο συγκλονιστικός στίχος του Διονύση Σαββοπούλου στον «Μπάλλο»:

«Κι αφού με καλωσόρισαν κι αφού με βαρεθήκαν/

κατάλαβαν τη φάρσα μου και μ’ αρνηθήκαν»

Θυμάστε; Ντιλεντέμ Λε Ντιλέμ!

2. Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι δα και το φάντασμα που πλανάται πάνω από την Ελλάδα, όπως και ο κομμουνισμός δεν ήταν το φάντασμα που επλανάτο πάνω από τη βόρεια και δυτική Ευρώπη (όπως διαβάζαμε στο Μανιφέστο) και γι’ αυτό δεν υπήρξε ποτέ… λαϊκή δημοκρατία της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Βρετανίας. Οι 148.000 που πήγαν και ψήφισαν την περασμένη Κυριακή δεν είναι και καμιά κοσμογονία. Για τον Ανδρουλάκη το 2021 είχαν πάει 270.000 μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ. Για ένα κόμμα που η Φώφη το είχε φτάσει μέχρι 8,5%… Μπορεί η εκλογική διαδικασία να ταρακούνησε σε επίπεδο πρόσκαιρων εντυπώσεων το πολιτικό σκηνικό, αλλά ό,τι και να βγάλει η κάλπη σήμερα η κανονικότητα θα συνεχιστεί. Ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ να συνέλθει δημοσκοπικά και να μπει σε τροχιά εδραίωσής του στη θέση όχι μόνο της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και του διεκδικητή της εξουσίας σε τέσσερα χρόνια, αλλά δεν θα κινδυνεύσει η δημοκρατία από την μετά-πολιτική και τους «κατασκευασμένους ηγέτες» εξ Αμερικής.

3. Αυτό που θα ταρακουνηθεί είναι το εσωτερικό του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ καθώς πολλοί έχουν γίνει έξω φρενών από τις αμερικανιές και τα καμώματα όπως λένε, που δεν έχουν σχέση με τις παραδόσεις και την ιστορία της Αριστεράς. Κάτι μου λέει όμως ότι περισσότερο και από τα φαντασμαγορικά δημαγωγικά τρυκ του Κασσελάκη, το «ιερατείο» έχει εξοργιστεί με την «προσαρμοστικότητα» κάποιων που έτρεξαν «να τους δείξει η κάμερα» δίπλα στον πιθανότατα νέο αρχηγό. Γι’ αυτό και τα καθιερωμένα συντροφικά μαχαιρώματα, όπως και τα βαριά λόγια δίνουν και παίρνουν αυτές τις μέρες και μάλιστα θα συνεχιστούν μέχρι και μια διόλου απίθανη διάσπαση. Η Έφη Αχτσιόγλου δείχνει ειλικρινής λέγοντας ότι θα μιλάει πάντα πολιτικά, με επιχειρήματα, αλλά όχι με θολές θέσεις και ευκολίες της εικόνας. Δεν την κατάπιε το φαινόμενο Κασσελάκη, ούτε οι «καιροί που τρελάθηκαν». Σήμερα θα κατακτήσει ανεξαρτήτως έκβασης ένα μεγάλο ποσοστό και σίγουρα θα είναι παρούσα στο επόμενο σκηνικό.

Τι ζητά την επόμενη μέρα και ο τελευταίος ρομαντικός οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ;

Ιδεολογική καθαρότητα και συνέπεια; Πολιτική αδιαπραγμάτευτων αρχών και εντιμότητας στόχων; «Πώς φαντάζεται τον χαμένο αγώνα που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν»;

Κινδυνεύοντας να το παρακάνουμε σήμερα με τις παραπομπές σε όμορφους και διδακτικούς στίχους στους οποίους μας έστειλε το θέμα μας, θα έλεγα πως ο κόσμος μετά από όλη αυτή την επικοινωνιακή φρενίτιδα του τελευταίου μήνα, τελικά θα ζητήσει αυτό που έγραψε ο στιχουργός Κώστας Τριπολίτης στο υπέροχο «Δεν λες κουβέντα» του Δήμου Μούτση που τραγούδησε συγκλονιστικά η Σωτηρία Μπέλλου:

«Ζητώντας κάτι που να μη γίνεται ουρλιαχτό κι οφθαλμαπάτη».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 24.09.2023