Κείμενο Νίκος Οικονόμου

Φωτογραφίες Προσωπικό αρχείο Βασίλη Γάκη

Θεσσαλονικιώτικος και αυτοδιοικητικός ο σημερινός πρωινός καφές. Λογικόν, αν αναλογισθεί κανείς ότι βρισκόμαστε 9 μήνες πριν τις εκλογές για την αυτοδιοίκηση και οι υποψηφιότητες για τον δήμο Θεσσαλονίκης… πέφτουν σαν το χαλάζι. 

Σήμερα ήπιαμε καφέ με τον Βασίλη Γάκη. Οικονομολόγος, φαν του πολιτισμού, διαμερισματικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης από το 1990 και δημοτικός σύμβουλος που πρωτοεκλέχτηκε το 1998. Μέχρι πρότινος πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, από όπου παραιτήθηκε για να ασχοληθεί με τα αυτοδιοικητικά που έρχονται. Άλλος ένα υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης; 

«Διδάχτηκα, ωρίμασα μέσα από τις εμπειρίες και αισθάνομαι πιο έτοιμος», τονίζει. Δε λέει ακόμη Ναι σε μια δική του δημαρχιακή υποψηφιότητα, αλλά προσθέτει με νόημα: «Οι φιλοδοξίες είναι κατανοητές. Πρέπει όμως όλοι μας να καταλάβουμε ότι οι συμπολίτες μας αναζητούν λύσεις και όχι μόνο πρόσωπα».

Μιλά για τα παιδικά του χρόνια στην περιοχή της Ροτόντας, όπου γεννήθηκε και θυμάται τον φύλακα του χώρου που αποκαλούσε την παρέα του «Οι ιππότες της Ροτόντα». 

Δεν ήταν εύκολο παιδί, γιατί -όπως λέει- «είχε πολλά γιατί και απαιτήσεις για απαντήσεις», ενώ διετέλεσε θαμώνας του «Στρατή», του «Τόττη», του «Μπελέρ», της «Πιέρο», της «Λάβαλμπον» και τα καλοκαίρια της «Αμνέσια» καθώς και πολλών άλλων μαγαζιών της πόλης.

Για την Θεσσαλονίκη πιστεύει ότι «δεν είναι μόνο τα μνημεία και οι ιστορικοί τόποι της αλλά και η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία από νέους ανθρώπους».

Όσο για τη διοίκηση του Κωνσταντίνου Ζέρβα απαντά: «Ρωτώ αυτούς που μας διαβάζουν: τι θα θυμούνται από τη διοίκηση Ζέρβα; Σαφώς και όλα δεν λύνονται μονομιάς. Θέτουμε όμως προτεραιότητες. Αυτό όμως που με ενοχλεί είναι ότι αντί να ασχοληθεί με όλα τα προβλήματα της πόλης εμφανίζει με ανακοινώσεις του ως δικά του έργα που δεν τα κάνει ο δήμος».

Πίνετε πρωινό καφέ;

Φυσικά.

-Πότε και τι είδους είναι;

(Γελάει). Κουπάτο ελληνικό σκέτο. Ξυπνάω πολύ πιο νωρίς απ’ ότι ορίζουν οι υποχρεώσεις μου, για να απολαύσω τη στιγμή. Έχω δίπλα μου ένα μπλοκάκι και σημειώνω τις εκκρεμότητες της ημέρας. Είναι η ώρα που βάζω σε τάξη τις σκέψεις και το πρόγραμμα μου. Από κει και πέρα κατά τη διάρκεια της ημέρας ακολουθούν εσπρεσάκια lungo σκέτα.

-Πάμε πολλά χρόνια πίσω: Πού γεννηθήκατε;

Γεννημένος 4η Ιουλίου. Γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός. Αγίου Δημητρίου, κοντά στη Ροτόντα. Συνεχίζω και μένω στο σπίτι που γεννήθηκα, μαζί με τους λίγους- υπερήλικες πια- παλιούς Θεσσαλονικείς που απέμειναν στην πολυκατοικία. Ζω μόνος μου και επειδή ξέρουν το ασφυκτικό πρόγραμμά μου, μ’ έχουν στην έννοια τους, σαν παιδί τους (χαμογελάει). Να φανταστείς, σχεδόν κάθε μέρα θα βρω κάποιο ταπεράκι με φαγητό, κρεμασμένο στην εξώπορτα του σπιτιού μου (γελάει). Αλλά κι εγώ νοιάζομαι γι’ αυτούς. Κάθε πρωί πριν φύγω θα χτυπήσω την πόρτα ή το θυροτηλέφωνο να δω εάν είναι καλά κι άλλες φόρες αν χρειάζονται κάτι. Είναι ότι απόμεινε από την αλληλεγγύη και την αστική ευγένεια της παλιάς Θεσσαλονίκης που οι πόρτες των σπιτιών μας ήταν ανοιχτές.

Στη βάφτισή του στον Ιερό Ναό της Λαοδηγήτριας της Θεσσαλονίκης. Με το σύνθημα 1-1-4 ως...φωτοστέφανο

-Οι πρώτες αναμνήσεις από τη Θεσσαλονίκη ποιες είναι;

Γεννήθηκα σε μία Θεσσαλονίκη που η έννοια γειτονιά είχε περισσότερο κοινωνικό και λιγότερο τοπικό προσδιορισμό. Αισθάνομαι τυχερός γιατί μεγαλώνοντας γνώρισα από τους γονείς μου ανθρώπους δυναμικούς, που ο καθένας με τον τρόπο του συνέβαλλε στη διαμόρφωση της σύγχρονης ταυτότητας της πόλης. Η Διεθνής Έκθεση, τα Πανεπιστήμια, τα Κάστρα, η Άνω πόλη, είναι δίπλα στο σπίτι μου, καθώς μεγάλωνα άλλαζαν κι αυτά. Θυμάμαι τους περιπάτους με τους παππούδες μου στο κέντρο της πόλης και τη γνωριμία μέσα από τις αφηγήσεις τους σαν παραμύθι, των τόπων και της ιστορίας τους. Αργότερα οι αναμνήσεις δυνάμωσαν μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες και πολλοί τόποι είναι συνδεδεμένοι με το φλερτ, τα ραντεβού, τις παρέες, τη δουλειά, τα γεγονότα της πόλης.

Καλοκαιρινές διακοπές στην Περαία με την αδελφή του, Ολυμπία

-Δύσκολα ή ανέμελα χρόνια;

Πέρασα ωραία παιδικά χρόνια. Αισθάνομαι τυχερός, γιατί έπαιξα με δημιουργική φαντασία στις μικρές αλάνες που υπήρχαν ανάμεσα στα παλιά κτίρια δίπλα στη Ροτόντα πριν τα ισοπεδώσει ο σεισμός του ΄78. Τα παιδιά της γειτονιάς ήταν παιδιά όλων. Θυμάμαι έντονα το παιχνίδι στην αυλή της Ροτόντα, ανάμεσα στις πολλές αρχαιότητες και έναν φύλακα που μέσα από την αφήγηση μας έκανε να σεβαστούμε και να αγαπήσουμε το χώρο. Μας αποκαλούσε «Οι ιππότες της Ροτόντα», με υποτιθέμενο κάστρο μας, το Μνημείο. Οι διακοπές μας τα καλοκαίρια ξεκινούσαν από τον Χορτιάτη. Για να καταλήξουμε στην Περαία ή στην Επανομή με τα ξαδέλφια μου. Απίθανες διαδρομές με τη βάρκα του θείου μου και το χειμώνα σκι στο Σέλι.

Ο Βασίλης Γάκης ως τσολαδάκι σε σχολική γιορτή

-Πώς ήταν στο σπίτι το κλίμα; Τι συζητούσατε στο οικογενειακό τραπέζι;

Δεν ήμουν εύκολο παιδί (χαμογελάει). Δεν ήμουν ζωηρός, αλλά είχα πολλά «γιατί» και απαιτήσεις για απαντήσεις. Εγώ και η αδελφή μου η Ολυμπία -μεγαλύτερη από έμενα- ήμασταν προστατευμένοι από τους γονείς μας, αλλά με πολλές ελευθερίες. Δεν αισθάνθηκα ποτέ την πίεση και τον καταναγκασμό. Το οικογενειακό περιβάλλον ζεστό και φιλόξενο, με πολλές επισκέψεις και κόσμο στις γιορτές. Δεν έλειπε συγγενής ή φίλος από το σπίτι των γονιών μου. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν σε εποχή έντονων πολιτικών ανακατατάξεων και συχνές ήταν οι πολιτικές συζητήσεις. Ακόμη και η βάφτισή μου, Σεπτέμβριο μήνα, είχε το πολιτικό της στίγμα. Ο νονός μου ήταν με την Ένωση Κέντρου και στην οικογενειακή φωτογραφία μετά τη βάφτιση, με χιουμοριστική διάθεση για να πικάρει τον πατέρα μου, κρατούσε ένα πλακάτ με το 1-1-4.

Σε ηλικία 2 ετών στην Ακρόπολη. Μαζί με τους γονείς του και την αδελφή του, Ολυμπία

-Οι γονείς;

Ο Γιώργος Γάκης, - δεν ζει - και η Δήμητρα Τζιώλα. ο πατέρας μου αν και σπούδασε νομικές επιστήμες στην Αθήνα, ασχολήθηκε με το εμπόριο. Θυμάμαι μάλιστα για πολλά χρόνια διατηρούσε στην αγορά Μοδιάνο κατάστημα τυροκομικών ειδών. Με εντυπωσίαζε η βοή της αγοράς και με ήξεραν όλοι στη «Μοδιάνο». Η μητέρα μου αφιερώθηκε στην ανατροφή των παιδιών της και όταν μεγαλώσαμε ασχολήθηκε με το επιχειρείν. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι καλοσυνάτοι, ντόμπροι, εργατικοί και πολύ αξιοπρεπείς. Χωρίς να δίνουν δικαιώματα. Αυτό που μας έμαθαν περισσότερο από κάθε τι ήταν η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός των άλλων και να στηριζόμαστε στις δυνάμεις μας.

Με φόντο τον παραδοσιακό χάρτη ως μαθητής της πρώτης δημοτικού στο 44ο

-Δημοτικό και γυμνάσιο που πήγατε;

Δημοτικό στο 44ο, Αγίου Δημητρίου και Ιουλιανού γωνία, το κτίριο υπάρχει αλλά το σχολείο πια δεν λειτουργεί. Τελείωσα το 17ο Λύκειο, πίσω από την Αχειροποίητο. Πολυπληθές σχολείο, με παράρτημα στο κτίριο του μετέπειτα 25ου Λυκείου, με περίπου 1000 παιδιά και σε διπλές βάρδιες. Μπορεί να μην είχαμε ανέσεις αλλά είχαμε καθηγητές που ήταν πάνω απ’ όλα δάσκαλοι. Θυμάμαι τον φιλόλογο μου τον Καλογερόπουλο, έναν άνθρωπο προοδευτικό με σύγχρονη αντίληψη για την εκπαίδευση. Θεωρώ με επηρέασε σημαντικά και διατήρησα τη επικοινωνία μαζί του μέχρι πριν λίγα χρόνια που πέθανε.

-Τι κάνατε ευχάριστα εκείνα τα χρόνια;

Μου αρέσουν από παιδί η ζωγραφική και οι κατασκευές. Μουσική, πολλές συναυλίες και ανάγνωση όχι μόνο λογοτεχνίας άλλα κυρίως βιβλία κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού, ακόμα και από την εφηβεία μου.

-Και στέκια;

Την περίοδο του Λυκείου πήγαινα στον «Στρατή» στην Αγίας Σοφίας με την παρέα, για μπουγάτσα. »Μετά το Λύκειο «Τόττης» στην Αγίας Σοφίας, «Μπελέρ», «Πιέρο», «Λάβαλμπον», τα καλοκαίρια «Αμνέσια» και αργότερα «Ακρόαμα», «Μύλος», «Βίλκα». Και φυσικά στα κλασσικά ταβερνάκια των φοιτητικών χρόνων Τούμπα και Άνω Πόλη. Θαυμάζω τις αντοχές της νιότης και να φανταστείς ότι εργαζόμουν κιόλας.

-Γιατί επιλέξατε για σπουδές τα οικονομικά;

Δεν ξέρω πόσο επίδρασε η επαφή στα παιδικά μου χρόνια με την αγορά. Σίγουρα όμως θυμάμαι ένα βιβλίο που έπεσε στα χεριά μου, Οικονομικών και πολιτικών επιστημών της αδελφής μου, που σπούδαζε Νομική. Νομίζω ήμουν πρώτη Λυκείου. Αποφοίτησα με άριστα το Οικονομικό τμήμα του ΑΠΘ, ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές, επιμορφώσεις… Είναι τόσο πολλά άλλα που δεν θυμάμαι πια. Να σου πω όμως ότι διετέλεσα Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Κεντρικής Μακεδονίας από το 2004 έως το 2007.

-Ήταν χρήσιμη εμπειρία η διδασκαλία στα ΚΕΚ;

Το επάγγελμα μου είναι οικονομολόγος εκπαιδευτικός. Διδάσκω χρόνια. Ξεκίνησα από τα φοιτητικά μου χρονιά παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα προετοιμασίας για τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Είχα καλή φήμη και εξασφάλιζα αρκετή οικονομική άνεση. Αργότερα δίδαξα ως επιστημονικός συνεργάτης στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και φυσικά εξακολουθώ να εργάζομαι σε ιδιωτικές σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης. Με τη διδασκαλία στις σχολές γνωρίζω συνεχώς νέους ανθρώπους, νιώθω τις ανησυχίες τους και σε μια αμφίδρομη σχέση φρεσκάρω κι εγώ τις ιδέες μου. Ανανεώνομαι. Ενώ στα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης μου δίνεται η δυνατότητα να επικοινωνήσω κυρίως με εργαζόμενους και επαγγελματίες και να αφουγκράζομαι τη δυναμική και τις ανάγκες της αγοράς.

Αρχές του '80 σε τραπεζάκι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εκλογών

-Πως ήταν τα χρόνια της πολιτικοποίησης στο ΑΠΘ; Τι πήρατε από αυτή τη συμμετοχή;

Κατ’ αρχήν η πολιτικοποίησή μου ξεκίνησε στο Λύκειο (χαμογελάει). Χωρίς να είμαι κομματικοποιημένος εκλέχθηκα Πρόεδρος του 15μελούς. Σε ένα σχολείο 1000 και πλέον μαθητών, με ψήφισε το 73% με τον δεύτερο να ακολουθεί πολύ πίσω.

-Άρα από πιτσιρικάς είχατε πέραση στον κόσμο…

Κρατώ σε ανάμνηση το πρακτικό των τότε εκλογών (γελάει). Οι συμμαθητές μου, αλλά και οι μαθητές από άλλα Λύκεια που γνώρισα τότε ήταν η μαγιά, για να εκλεγώ πριν ακόμη τελειώσω το Πανεπιστήμιο και μάλιστα πρώτος σε ψήφους σύμβουλος στο πρώτο Δημοτικό Διαμέρισμα. Κάπως έτσι ξεκίνησε η πορεία μου στην τοπική αυτοδιοίκηση. Στο πανεπιστήμιο συνέχισα τη δράση μου πιο οργανωμένα μέσα από τη ΔΑΠ κι από ότι μου λένε, ήμουν μετρημένος, συνεργάσιμος και με καλό πολιτικό λόγο. «Εκφραστής του μεσαίου χώρου. Γι’ αυτό άλλωστε διατηρώ φίλους από το Πανεπιστήμιο, που ανήκουν σε διάφορους πολιτικούς χώρους.

-Πρώτη φορά εκλεχτήκατε δημοτικός σύμβουλος με τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο. Πως ήταν το ταξίδι ως μέλος της διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης;

Όπως σου είπα ξεκίνησα τη συμμετοχή μου στην τοπική αυτοδιοίκηση με την εκλογή μου ως Σύμβουλος του Πρώτου Διαμερίσματος, επί Κούβελα. Το 1990 ο αείμνηστος Κοσμόπουλος, παρά το νεαρό της ηλικίας μου - ήμουν 24 ετών- μου εμπιστεύτηκε τη θέση του Προέδρου του Διαμερίσματος και το 1998 εκλέχθηκα Δημοτικός Σύμβουλος με τον Παπαγεωργόπουλο. Από το 2006 έως το 2010 είχα την τιμή να υπηρετώ την πόλη από τη θέση του Αντιδημάρχου Πολιτισμού και Νεολαίας. Λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε στην πόλη και ξέρεις πολύ καλά ότι τίποτα δεν μου χαρίστηκε. Η πορεία μου είναι με σταθερά βήματα. Δούλεψα με φαντασία και υπευθυνότητα και εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι οι Θεσσαλονικείς το αναγνωρίζουν. Όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, έζησα καλές και κακές στιγμές. Διδάχθηκα, ωρίμασα μέσα από τις εμπειρίες και αισθάνομαι πιο έτοιμος.

-Ο τομέας με τον οποίο ασχοληθήκατε ήταν τα πολιτιστικά. Ποιο είναι το ατού της πόλης σήμερα στον πολιτισμό;

Η Θεσσαλονίκη έχει αξιόλογες υποδομές και φορείς που δεν έχουν ενδεχομένως άλλες πόλεις ίδιου μεγέθους. Έχει ένα αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που όμως δεν μπορεί να το κρατήσει. Ίσως αυτό να δικαιολογείται και από την ελευθερία της φύσης του καλλιτέχνη, που δεν έχει τόπο, δεν έχει σύνορα.

-Τι μας λείπει;

Θεωρώ ότι η πόλη οφείλει να δίνει βήμα στους ανεξάρτητους δημιουργούς και να προβάλει τη δουλειά τους. Έχουμε έλλειμμα ως πόλη στην ανάδειξη και προβολή της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ας το δούμε και διαφορετικά. Αν αναδείξουμε την πολιτιστική μας δημιουργία, μπορούμε να προσελκύσουμε επισκέπτες και να διαμορφώσουμε τον πολιτιστικό τουρισμό. Η πόλη δεν είναι μόνο τα μνημεία και οι ιστορικοί τόποι της, έχει μια σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία από νέους ανθρώπους που αναζητούν την ευκαιρία ή τη διέξοδο παρουσίασης τους στο κοινό.

-Συνδυάζεται το ελληνικό λαϊκό στοιχείο με την ευρωπαϊκή κουλτούρα;

Η ελληνική κουλτούρα σε όλες τις εκφάνσεις της είναι μέρος της Ευρωπαϊκής. Αν το δούμε με την στενή του έννοια έχω βιώσει εξαιρετικές καλλιτεχνικές παραγωγές όπου συνδυάζουν ποιοτικά στοιχεία του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού με τα ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά ρεύματα. Είναι αυτό που συνηθίζεται να αποκαλείται εναλλακτικό, που σε πάρα πολλές περιπτώσεις είναι εξαιρετικά ευφάνταστο και παραγωγικό.

Στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, όπου ήταν πρόεδρος για πάνω από 3 χρόνια. «Ενα δύσκολο και προκλητικό ταξίδι»

-Τρία χρόνια στο τιμόνι στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης: πως ήταν το ταξίδι;

Δύσκολο και προκλητικό. Σου θυμίζω ότι 20 μέρες από την εκλογή μου ως Προέδρου του Μεγάρου, είχαμε το «κλείσιμο» λόγω της πανδημίας. Νομίζω ότι επιδείξαμε γρήγορα αντανακλαστικά, λόγω της καλής συνεργασίας μεταξύ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά κυρίως των εργαζομένων και του στελεχιακού δυναμικού του Μεγάρου. Δεν αφήσαμε το χρόνο να πάει χαμένος. Αξιοποιήσαμε την ψηφιακή τεχνολογία συντροφεύοντας τους συμπολίτες μας, στηρίξαμε οικονομικά νέους καλλιτέχνες της πόλης, πενταπλασιάσαμε τη διαδικτυακή προσβασιμότητα μας και κυρίως εκμεταλλευτήκαμε το κλείσιμο, για να πραγματοποιήσουμε έργα συντήρησης και αποκατάστασης του κτιρίου και αναδείξαμε το Μέγαρο ως τοπόσημο με την φωταγώγηση του. Το πιο σημαντικό όμως, ξεκινήσαμε τις διαδικασίες ενεργειακής αναβάθμισης, αξιοποιήσαμε προγράμματα ΕΣΠΑ και προετοιμάσαμε τη συμμετοχή μας στο Ταμείο Ανάκαμψης για τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων μας.

-Η πανδημία έπληξε σοβαρά τις εκδηλώσεις του πολιτισμού και γενικά τον πολιτισμό. Θα μπορέσει να ανακάμψει ο κλάδος;

Ήταν τόσο μεγάλη η στέρηση των ζωντανών εκδηλώσεων και η ανάγκη του κοινού να ανταμώσει τους καλλιτέχνες, που με την άρση των περιορισμών και με ένα εξωστρεφές καλλιτεχνικό πρόγραμμα γεμίσαμε απίστευτα τους χώρους μας. Πολύ περισσότερο και από την προ COVID εποχή.

Με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, τη σοπράνο Μυρτώ Παπαθανασίου και τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Μεγάρου Χρίστο Γαλιλαία

-Λέγεται ότι η ΝΔ παραδοσιακά δεν έχει προνομιακές σχέσεις με τους ανθρώπους του πολιτισμού, όπου κυριαρχεί η Αριστερά. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Θεωρώ ότι τη ΝΔ την ενδιαφέρει η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά δεν πιστεύει στην οικειοποίηση των καλλιτεχνών για κομματικό όφελος. Άλλωστε ιστορικά υπήρξαν και υπάρχουν κορυφαίες προσωπικότητες του πολιτισμού οι οποίοι δεν χρησιμοποιήθηκαν κομματικά. Από θέσεις ευθύνης που κατείχα σε φορείς πολιτισμού, με ενδιέφερε η ποιοτική συμμετοχή και ποτέ δεν μπήκα στη λογική του “αριστερού” ή “δεξιού” καλλιτέχνη. Ενίοτε επικρίθηκα. Εκ του αποτελέσματος, όμως, αισθάνομαι δικαιωμένος, τόσο για το αποτύπωμα των εκδηλώσεων στην πόλη, όσο και για τις ισχυρές προσωπικές σχέσεις που διατηρώ με πολλούς από αυτούς.

Με τους ηθοποιούς Αθηνά Μαξίμου και Αιμίλιο Χειλάκη

-Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον πολιτισμό πώς τα πήγε;

Κατ’ αρχήν επέδειξε γρήγορα αντανακλαστικά στην περίοδο της πανδημίας. Έδωσε κίνητρα και στήριξε τον πολιτισμό με στόχο την ψυχολογική στήριξη των πολιτών. Επενδύει σε υποδομές και εγκαταστάσεις, χρηματοδοτεί έργα αποκατάστασης και ανάδειξης και διεύρυνε τους μουσειακούς και εκθεσιακούς χώρους. Με αφορμή τις δράσεις για το 1821 ενίσχυσε την εξωστρέφεια και την προβολή της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας στο εξωτερικό. Χρησιμοποιεί την πολιτιστική διπλωματία κι αυτό που φαινόταν διαχρονικά ως όραμα για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, τώρα πια μιλάμε για συγκεκριμένους όρους επιστροφής.

-Γενικά τι βαθμό θα βάζατε στη διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη; Πώς θα την αξιολογούσατε;

Με τόσες απανωτές κρίσεις ποτέ δεν θυμάμαι να βρέθηκε αντιμέτωπος Κυβερνήτης της Ελλάδας, συν την επιθετικότητα της Τουρκίας. Παρόλα αυτά, μπόρεσε να διαχειρισθεί την πανδημία, να στηρίξει τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, να ανακάμψει τη χώρα οικονομικά, να βγει από τα μνημόνια, να ανακτήσει την αξιοπιστία της στο εξωτερικό, να ενισχύσει την εισροή κυρίως ξένων επενδύσεων, να μειώσει την ανεργία, να ξεκινήσει έργα υποδομής, να τελειώσει έργα που κωλυσιεργούσαν και να προσπαθεί παρά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς να στηρίξει τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Εκτιμώ και αναγνωρίζω τη δύναμη και την αντοχή του.

-Πάμε για εθνικές εκλογές σε συνθήκες έντονης αντιπαράθεσης. Σας προβληματίζει αυτό;

Έχω ζήσει περιόδους και πιο έντονης αντιπαράθεσης. Σας θυμίζω τα «γαλάζια», «πράσινα» και «κόκκινα» καφενεία. Και μπορεί οι συνθήκες αντιπαράθεσης να είναι έντονες μεταξύ των πολιτικών, έχω την αίσθηση όμως ότι δεν είναι έντονες μεταξύ των πολιτών. Ο Έλληνας επιδεικνύει σε πολλές των περιπτώσεων μία ωριμότητα που δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν.

-Τι θα θέλατε για την επόμενη ημέρα στη χώρα; Τι χρειάζεται αύριο η Ελλάδα;

Με τρομάζει η ιδέα του κινδύνου να γίνουν ή να επαναληφθούν λάθη που να μας οδηγούν προς τα πίσω, στην εποχή των μνημονίων και όλα όσα ζήσαμε. Για μένα η λύση βρίσκεται πίσω από την ανάπτυξη, που μπορεί να γίνει εφικτή με δύο τρόπους. Ο ένας με επενδύσεις και κυρίως προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, που σημαίνει νέες θέσεις εργασίας, επιστροφή των παιδιών μας στην πατρίδα και περισσότερα εισοδήματα.

-Και ο δεύτερος;

Ο δεύτερος τρόπος με την αύξηση των εσόδων του κράτους που θα προέλθουν από την αύξηση των εισοδημάτων λόγω της ανάπτυξης και όχι της φορολογίας. Με αυτούς τους τρόπους, το κράτος σε συνδυασμό με την αξιοποίηση Ευρωπαϊκών προγραμμάτων θα μπορεί να εκτελεί έργα υποδομής, να βελτιώσει την υγειονομική περίθαλψη, να προσφέρει κοινωνική πολιτική και να αναβαθμίσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες του.

-Έχετε συμμετάσχει στα αυτοδιοικητική πράγματα της Θεσσαλονίκης και από τη θέση της Διοίκησης και από το μετερίζι της αντιπολίτευσης. Ήσασταν και στην περιφερειακή, αλλά και στη δημοτική αυτοδιοίκηση, ενώ μετέχετε και στα όργανα της ΠΕΔ. Που αισθανθήκατε καλύτερα;

Αισθάνομαι καλά όταν αισθάνομαι χρήσιμος. Όταν μου δίνεται η ευκαιρία να προσφέρω κι όταν οι απόψεις μου ακούγονται κι αν ακόμη δεν συμφωνούν με αυτές.

-Τι πρέπει να κάνει η πολιτεία σε θεσμικό επίπεδο για να βοηθήσει την αυτοδιοίκηση;

Δυστυχώς παρ’ όλες τις μεταρρυθμίσεις η αυτοδιοίκηση παραμένει ο φτωχός συγγενής. Αποκτά αρμοδιότητες χωρίς οικονομική αυτοτέλεια και δυνατότητα, ενώ σε θεσμικό πλαίσιο, σε πολλές των περιπτώσεων, απαιτείται ακόμη η έγκριση του κράτους. Όλα αυτά φυσικά, δυσανάλογα με τις αρμοδιότητες και τις δυνατότητες των Δήμων των υπολοίπων Ευρωπαϊκών χωρών. Είναι καιρός αυτό που λέμε Ευρωπαϊκό κεκτημένο και εναρμόνιση, να γίνει πράξη.

-Ποιο είναι σήμερα το χόμπι του Βασίλη Γάκη;

(Χαμογελάει). Σταθερά μου αρέσουν η ζωγραφική και οι κατασκευές. Τα τελευταία χρόνια όμως με έχει κερδίσει η ζαχαροπλαστική. Απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και λειτουργεί ως ψυχολογική εκτόνωση. Και από ότι μου λένε είμαι πολύ καλός (χαμογελάει).

-Ποια ταινία σας άρεσε εσχάτως;

Μου αρέσουν οι ταινίες οι οποίες διαπραγματεύονται τις ανθρώπινες σχέσεις. Μία τελευταία ταινία που μου άρεσε πολύ είναι η «Φάλαινα» του Αρονόφσκι.

-Προτιμάτε ελληνική ή ξένη μουσική;

Προτιμώ την καλή μουσική. Όλα τα είδη της μουσικής έχουν καλές και κακές στιγμές. Σαφώς ακούω αυτό που ονομάζεται κλασική μουσική, το ίδιο όμως ευχάριστα ακούω ροκ, ελληνική, ποπ, είναι ανάλογα με τη στιγμή.

-Αγαπημένο τραγούδι;

«Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι», του Ξαρχάκου, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

-Ποδόσφαιρο βλέπετε;

Όταν ήμουν νέος, όχι συχνά, αλλά πήγαινα στο γήπεδο. Σταμάτησα όταν το «κλίμα» έγινε βαρύ. Τώρα από την τηλεόραση και μόνο αν συμμετέχουν ομάδες από τη Θεσσαλονίκη ή μεγάλες διοργανώσεις. Αισθάνομαι περήφανος κάθε φορά που σε διεθνείς διοργανώσεις βλέπω δίπλα στο όνομα της ομάδας τη λέξη «Θεσσαλονίκη». Είναι ένα τρόπος ανάδειξης της ομάδας και της πόλης.

-Τι λέτε για την οπαδική βία;

Είμαι φύσει και θέσει κατά της βίας από όπου κι αν προέρχεται και για οποιοδήποτε λόγο. Πολύ περισσότερο όταν αυτή μπορεί να αποτελεί αιτία διχασμού στη χώρα ή στην πόλη. Είναι άδικο να φεύγουν νέοι από τη ζωή. Φαινόμενα πιο σκληρής ομαδικής βίας υπήρξαν και σε άλλες χώρες κι όμως αντιμετωπίστηκαν. Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται λάθος σε μας. Είναι καιρός να το αντιμετωπίσουμε σοβαρά αν θέλουμε να ξαναγυρίσει στο γήπεδο η οικογένεια.

-Πάμε στα αυτοδιοικητικά της Θεσσαλονίκης: Ποιος είναι ο απολογισμός που κάνετε στα 3,5 χρόνια της διοίκησης του Κωνσταντίνου Ζέρβα; Πέτυχε σε κάποιον τομέα; Πού νομίζετε ότι απέτυχε;

Ρωτώ αυτούς που μας διαβάζουν… Τι θα θυμούνται από τη διοίκηση Ζέρβα; Κατ’ αρχήν απέτυχε στην καθημερινότητα που ήταν το σύνθημα της εκλογής του. Έγινε η πόλη πιο καθαρή; Άλλαξε κάτι στο Δημόσιο χώρο; Βελτιώθηκε η προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία; Ογκώδη στους δρόμους. Σπασμένα πλακάκια, επικίνδυνες λακκούβες, εγκαταλειμμένα πάρκα, κομμένα δέντρα, κατεστραμμένα παγκάκια, εγκαταλειμμένες πλατείες διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. 

Τι άλλο να πρωτοπώ; Σαφώς όλα δεν λύνονται μονομιάς. Θέτουμε όμως προτεραιότητες. Το να μη συντηρώ την πλατεία Αριστοτέλους περιμένοντας την ανάπλαση της, υποβαθμίζει ακόμη περισσότερο την εικόνα της πόλης. Αυτό όμως που με ενοχλεί είναι ότι αντί να ασχοληθεί με όλα αυτά, εμφανίζει με ανακοινώσεις του ως δικά του έργα, το Μετρό, τις επενδύσεις ξένων εταιρειών και πολλά άλλα. Ας μας πει, τι κίνητρα προσέφερε για να έρθουν οι ξένοι επενδυτές; Και πολλά από όσα γίνονται αποτελούν ιδιωτική πρωτοβουλία: στοά Μοδιάνο, αξιοποίηση Φιξ, κεραμοποιεία Αλλατίνη. Ακόμη και ο διάλογος για το πώς θέλουμε να αναπτυχθεί πολεοδομικά η Δυτική Θεσσαλονίκη είναι πρωτοβουλία ιδιώτη και όχι ως όφειλε, του Δήμου Θεσσαλονίκης. 

Όσον αφορά τις εξαγγελίες…«ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι». Ενδεικτικά σου αναφέρω, για την ανάπλαση της Αριστοτέλους, το ντεκ της παλιάς παραλίας, την πλατεία Διοικητηρίου και άλλα, που χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ, να μην περιμένουμε τίποτα να ξεκινήσει πριν το 2025. Υπάρχουν διαδικασίες, χρονοδιαγράμματα και φοβάμαι ότι η Διοίκηση είναι πίσω.

-Γιατί δε συμμετείχατε όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοί σας στη διοίκηση Ζέρβα;

Κατ΄ αρχήν την ίδια στιγμή που συζητούσαμε ως ομάδα για συνεργασία με την παράταξη του Ζέρβα την ίδια στιγμή κάποιοι από την παράταξη μας κλείνανε συμφωνίες για να γίνουν Αντιδήμαρχοι. Για μένα η συμμετοχή μου σε μία Διοίκηση πρέπει να είναι προϊόν σύγκλισης και ειλικρινούς συνεργασίας. Άλλωστε από τα όσα συμβαίνουν δικαιώνομαι για την επιλογή μου. Η δυσαρέσκεια του κόσμου είναι διάχυτη, ξεκινώντας από τους άμεσους συνεργάτες μας που είναι οι εργαζόμενοι στο Δήμο.

-Το 2023 είναι χρονιά εκλογών. Τι θα κάνει ο Βασίλης Γάκης στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές; Στο δήμο Θεσσαλονίκης ως επικεφαλής, συμμετοχή σε άλλο συνδυασμό ή περιφέρεια;

Όπως σου είπα τόσα χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση απέκτησα μεγάλη εμπειρία και αισθάνομαι πιο ώριμος και έτοιμος. Με όλη αυτή την πορεία, θα ήταν πολύ ψεύτικο αν έλεγα ότι δεν φαντάζομαι τον εαυτό μου δήμαρχο ή ότι δεν σκέφτηκα ποτέ τι θα μπορούσε να αλλάξει στην πόλη αν ήμουν εγώ ο Δήμαρχος. Όμως το τι θέλω και τι σκέφτομαι είναι ικανή αλλά όχι και αναγκαία συνθήκη. Έχω μάθει να περιμένω και να μετρώ τα βήματά μου.

-Ήδη έχουμε πολλούς υποψήφιους δημάρχους Θεσσαλονίκης. Και χωρίς την απλή αναλογική στις προσεχείς εκλογές. Θα πάνε όλοι μέχρι το τέλος και τις εκλογές;

Όπως σωστά λες ο νέος εκλογικός νόμος δεν ευνοεί τις πολλές υποψηφιότητες. Κάθε εβδομάδα ανακοινώνεται και ένας νέος υποψήφιος Δήμαρχος και από όσο γνωρίζω θα ακολουθήσουν πολλοί περισσότεροι. Οι φιλοδοξίες, είναι κατανοητές. Για να είναι όμως αποδεκτές θα πρέπει να συνοδεύονται από θέσεις που θα απαντούν στα ερωτήματα και θα δίνουν λύσεις στα προβλήματα του κόσμου. Σε αντίθεση με αυτή την τακτική των μέχρι τώρα υποψηφίων, προσωπικά επέλεξα πρώτα να κοινοποιήσω τις απόψεις μου και μετά να λάβω τις αποφάσεις μου. Πρέπει λοιπόν όλοι μας να καταλάβουμε ότι οι συμπολίτες μας αναζητούν λύσεις και όχι μόνο πρόσωπα.

-Τι χρειάζεται η Θεσσαλονίκη την επόμενη πενταετία;

Η πόλη της Θεσσαλονίκης αποτελείται από διαφορετικούς Δήμους που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Για παράδειγμα, μπορεί ένα εργοστάσιο να είναι στο Καλοχώρι άλλα οι εργαζόμενοί του κατοικούν σε διάφορες περιοχές της πόλης. Άρα κάποια θέματα είναι διαδημοτικά και κάποια τοπικά. Οι νέες επενδύσεις, η επέκταση του Μετρό ανατολικά και Δυτικά, ο flyover του περιφερειακού, το Νοσοκομείο Παίδων, η ανάπλαση της Έκθεσης, είναι θέματα που αφορούν την ανάπτυξη όλης της πόλης και απαιτούν κρατική στήριξη. Από κει και πέρα ο κάθε Δήμος ιεραρχεί τις ανάγκες του με παρεμβάσεις στο Δημόσιο χώρο, πλατείες, πεζοδρόμια, φωτισμοί, παρεμβάσεις στην καθημερινότητα, στα σχολεία και στην κοινωνική πολιτική.

-Πρέπει τα κόμματα να παρεμβαίνουν στις επιλογές της αυτοδιοίκησης και να δίνουν στηρίξεις;

Τα κόμματα αποτελούν τους άξονες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και σαφώς έχουν άποψη για όλο το πολιτικό γίγνεσθαι. Τα κόμματα μπορούν να κάνουν τις προτάσεις τους, αλλά όπως η πρόσφατη ιστορία απέδειξε, οι πολίτες αποφασίζουν με τα δικά τους κριτήρια.

-Η ΝΔ τι στρατηγική πρέπει να έχει στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές; Εσείς υπάρχει περίπτωση να πάτε κόντρα σε αυτή;

Να σας ρωτήσω κάτι; Ο Ζέρβας θέλει τη δημόσια στήριξη της ΝΔ; Ή μόνο «φλερτάρει» και αξιοποιεί κάποια στελέχη της; Γιατί διαφορετικά πως θα δικαιολογήσει τη συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο του στελεχών που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ; Όσον αφορά εμένα δεν αποποιούμαι την πολιτική μου ταυτότητα και ούτε ζητώ το ίδιο από κανέναν συνεργάτη μου από όποιον χώρο κι αν ανήκει. Όπως και στο παρελθόν, έτσι σήμερα και στο μέλλον ζητώ να με εμπιστευθούν σε ένα κοινό στόχο.

-Για το τέλος κάτι προσωπικό: Πώς θα χαρακτηρίζατε τον Βασίλη Γάκη;

Άνθρωπο της επιμονής, της συνέπειας και της αποτελεσματικότητας. Η επαγγελματική μου πορεία στην ελεύθερη αγορά μου δίδαξε ότι αυτά είναι τρία απαραίτητα στοιχεία στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Οι συμπολίτες μας μετρούν τις πράξεις. Και εγώ θέλω να διακρίνομαι σε αυτό το πεδίο.