ΑΠΟΨΕΙΣ

Τι θα συμβούλευε άραγε κανείς -ιδίως γονιός- έναν νέο για το πώς θα πορευτεί στη ζωή του, με ποιους κανόνες και ποιες αξίες; Το βέβαιο είναι πως ο μέσος Έλληνας θα δυσκολευόταν να απαντήσει ενόψει ιδίως του 2021.Πολλά ερωτηματικά και πλήθος αμφισβητήσεων κατατρέχουν την κοινωνική ζωή, επιδρώντας και στην επαγγελματική πορεία των νέων. Ακούμε πολλούς να διερωτώνται «γιατί να κοπιάσω, θυσιάζοντας τη ζωή μου στο διάβασμα;», «γιατί να εργαστώ σκληρά, αφού η ανταπόδοση ίσως είναι μηδενική;» και ιδίως «ποιο πρότυπο να έχω ως στόχευση;».

Δεν είναι διόλου εύκολο να πειστεί κανείς ότι η προσπάθεια, η σκληρή δουλειά, η υψηλού επιπέδου κατάρτιση είναι προς όφελός του, συγκροτώντας μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα σε αλληλεπίδραση με τους γύρω του. Η προσωπική αξία, όταν βασίζεται σε τέτοιου είδους θεμέλια, όπως ο υγιής επαγγελματικός αγώνας και η τήρηση κανόνων θετικής-έντιμης συμπεριφοράς, συνιστά από μόνη της ανυπέρβλητο πνευματικό κεφάλαιο, ικανό να μεταβάλλει και την καθημερινότητά μας. Ασφαλώς στην Ελλάδα, στη χώρα της αναξιοκρατίας, όλα αυτά ηχούν περίεργα και ενδεχομένως με πενιχρή ανταπόκριση. Στον αντίποδα παρατηρούνται υψηλές διακρίσεις προσώπων με προβολή στα μέσα ενημέρωσης, με οικονομική δύναμη, celebrities αμφισβητούμενης αξίας και ηθικής. Ο νέος, μοιραία βρίσκεται μπροστά στο ακραίο δίλημμα, να επιλέξει τον εύκολο δρόμο, τον συμβιβασμό, την αλλοτρίωσή του ή μία επίπονη επαγγελματική πορεία. Έχει όμως η αναγνωρισιμότητα ή η οικονομική υπεροχή μείζονα αξία σήμερα; Ακόμη και γι’ αυτά δεν υπάρχουν ευδιάκριτες εκτιμήσεις. Τα πρότυπα που αναδεικνύονται στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς δεν σημαίνει πως έχουν την καθολική αποδοχή των κοινωνιών. Το ποια είναι σωστά θα το αναδείξει η ιστορία και όχι η εφήμερη επιβεβαίωση, ούτε η στενή αντίληψη του μέλλοντος. Δεν χρειάζεται κανείς να προσηλώνεται σε τέτοιου είδους στοχεύσεις, ούτε στην οικονομική ισχύ εκείνων που, παρά την προφανή παραβατικότητά τους, επιβραβεύονται από την κοινωνία. Αντίθετα, το υγιές αξίωμα είναι, πέρα από οποιανδήποτε ανταπόδοση, πως μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα ακτινοβολεί από μόνη της, δεν επιζητεί καμιά τυπική αναγνώριση. Αρκείται στο αυτονόητο, «αυτοί που πρέπει να με ξέρουν, με ξέρουν ή θα ενδιαφερθούν να με γνωρίσουν. Οι υπόλοιποι δεν χρειάζεται». Βαδίζει έτσι κόντρα στα πρόσκαιρα ωφελήματα και στο θολό αξιακό σύστημα της σύγχρονης εποχής. Αποτέλεσμα; Θα υποστεί ασφαλώς το κόστος αλλά θα κερδίσει τα πάντα και θα ακτινοβολεί από την αίγλη της επιλογής του αυτής.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 25-27 Δεκεμβρίου 2020.