ΑΠΟΨΕΙΣ

Κρίνοντας από τα δημοσιεύματα, ήταν καλές για τη Θεσσαλονίκη οι εβδομάδες μετά τη ΔΕΘ. Μεγάλα κέντρα Logistics βρίσκονται στα σκαριά, Μοδιάνο και Καπάνι σηματοδοτούν την αναγέννηση του ιστορικού κέντρου, οι επενδύσεις σε ακίνητα και ξενοδοχεία συνεχίζονται, ο αμερικανικός κολοσσός Chubb παίρνει τη σκυτάλη από Deloitte, Pfizer, Accenture, DeutscheTelekom και Sisco, ξεκινά η υλοποίηση πολυαναμενόμενων μεταφορικών υποδομών, κάποιες εξέχουσες διπλωματικές αποστολές ισχυροποιούνται, έρχονται νέες διεθνείς αεροπορικές συνδέσεις με το «Μακεδονία», οι δε εξωστρεφείς επιχειρήσεις της Κεντρικής Μακεδονίας πάνε πολύ καλά και οργανώνονται για να πάνε ακόμη καλύτερα. Μία επίσης σημαντική διάκριση της πόλης ως εξαιρετικού προορισμού για ψηφιακούς νομάδες προστέθηκε σ’ εκείνη της UNESCO περί γαστρονομίας μα πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, με τόσα θετικά που ακούγονταν αυτές τις μέρες .

Κι όμως, την περασμένη Τρίτη η σκληρή πραγματικότητα του τόπου μας ήρθε να μας τριφτεί στη μούρη και να μας θυμίσει γιατί υστερούμε. Τα αναρτημένα πλάνα από το θεαματικό μαλλιοτράβηγμα στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν στιγμή πρωτοφανούς ντροπής για τον κεντρικό δήμο, και κατά προέκταση για όλη την πόλη. Τέσσερις σύμβουλοι -ο ένας αντιδήμαρχος- εμφανίζονται να ανταλλάσουν προσβολές σε υψηλότατους τόνους, ενώ ο πρόεδρος του οργάνου αδυνατεί να επιβάλει τάξη και ευπρέπεια. Αν και αφορμή της σφοδρής λεκτικής αντιπαράθεσης ήταν ένα σοβαρότατο θέμα -ο τρόπος αξιοποίησης ενός υπηρεσιακού στελέχους εγνωσμένης αξίας- οι αιρετοί έδωσαν την εντύπωση ότι περισσότερο τους ενδιαφέρει η «γαλαζοσύνη» παρά η διοίκηση του Δήμου. Εύλογα, όσοι δημότες παρακολούθησαν το συμβάν ένιωσαν απογοήτευση. Στα μάτια τους οι θεωρούμενοι άριστοι της τοπικής κοινωνίας, οι επιφορτισμένοι να διαχειρίζονται τις απαιτητικές υποθέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, ασχολούνται με κοκορομαχίες τη στιγμή που η όψη της πόλης δεν είναι η αρμόζουσα. Ορισμένα μέλη του δημοτικού συμβουλίου μοιάζουν να βρίσκονται σε μία γυάλα, όπου σημαντικότερες είναι οι μεταξύ τους προσωπικές και κομματικές αντιδικίες παρά η καθημερινή λειτουργία της Θεσσαλονίκης και οι μελλοντικές προοπτικές της.

Όμως οι Θεσσαλονικείς δε καθόμαστε μπροστά στις οθόνες για να βλέπουμε τους τοπικούς άρχοντες να πλακώνονται• παρακολουθούμε τις συνεδριάσεις ενός από τους κορυφαίους τοπικούς θεσμούς επειδή αγωνιούμε, επειδή έχουμε βαρεθεί κούφιους τίτλους για συμπρωτεύουσες κι ερωτικές πόλεις, επειδή δεν επαναπαυόμαστε στα όσα θετικά και ζητούμε περισσότερα, επειδή τελικά θέλουμε τη Θεσσαλονίκη εκεί που της αξίζει. Πλέον υπάρχει ευρεία συναίνεση για το τι πρέπει να γίνει, ακόμη και για το πώς. Μετά τις πολυετείς διαφωνίες για τη Βενιζέλου ο κόσμος έχει κουραστεί από τα λόγια: ζητά λύσεις, λύσεις λογικές και εφικτές, λύσεις υπερκομματικές, και τις ζητά τώρα, όχι στον αιώνα των άπαντα.