ΑΠΟΨΕΙΣ

Είμαι νοσταλγός και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό! Κάθε τέτοια εποχή που έρχεται ο Σεπτέμβρης, είναι αδύνατον να μη θυμάμαι τη χαρά που μας πλημμύριζε, όταν επιτέλους άρχιζε η Διεθνής Έκθεση! Σε τι μαγική ατμόσφαιρα μεταφερόμασταν είναι αδύνατον να περιγραφεί! Όλα, όσα συνέβαιναν, ήταν μαγικά και σχεδόν ανεξιχνίαστα ή, τέλος πάντων, ανήκαν σε έναν άλλο κόσμο κατάφωτο, αστραφτερό, πλημμυρισμένο με λάμψη εξωπραγματική, μουσικές, μυρωδιές και κυρίως θαύματα. Αυτά τα θαύματα ήταν διάφοροι ταχυδακτυλουργοί, μάγοι, αίθουσες όπου συνέβαιναν μυστηριώδη πράγματα, τρενάκια που σε πήγαιναν σε τρομακτικά μέρη και τα αγαπημένα μου ακροβατικά στους δρόμους της Έκθεσης, με ακροβάτισσες με αστραφτερές φόρμες, όλο πούλιες και σχοινοβάτες σε ισορροπία τρόμου, λούνα παρκ με κούνιες και συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, και άλλα διάφορα που ποτέ δεν ζήλεψα... Εμένα η αδυναμία μου ήταν τα ακροβατικά και το χάζι από περίπτερο σε περίπτερο με όλα εκείνα τα μαγικά πράγματα, όπως μας φαινόταν εκτεθειμένα μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας... κυρίως όμως αυτές οι υπέροχες γυναίκες με τις αστραφτερές φόρμες και τα ακροβατικά.

Είχα μια φίλη, τη Βασούλα... Αφού επισκεφθήκαμε την Έκθεση, την άλλη μέρα στο σπίτι της Βασούλας, καθώς αναπολούσαμε όσα είχαμε δει, εκείνη φόρεσε το μαγιό της, ανέβηκε στην καρέκλα και προσπαθούσε να ανεβεί στην ντουλάπα, κρατώντας ανοιχτή την πόρτα της με τον καθρέφτη, κάνοντας την ακροβάτισσα... φυσικά γκρεμοτσακίστηκε στο πάτωμα, η δε μαμά της όρμησε στο δωμάτιο λέγοντας «Τι γίνεται εδώ, Βασούλα; τι; Η Σαπουντζάκη θέλεις να γίνεις; σήκω γρήγορα επάνω και βγάλε το μαγιό σου...». Έτσι ανεκόπη η πορεία της Βασούλας προς τον ακροβατισμόν κι εμείς γυρίσαμε στο σπίτι. Και θυμάμαι πάλι το ίδιο εκείνο βράδυ, πάλι στην Έκθεση πήγαμε με τη Βασούλα και πάλι τα ακροβατικά χαζεύαμε έκθαμβες με μεγάλη λαχτάρα!

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 8/9/2019.