ΑΠΟΨΕΙΣ

Από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει ο άνθρωπος στη ζωή του είναι το φιλί. Μετά έρχεται το φεγγάρι, η θάλασσα, τα λουλούδια, τα βουνά, τα άλογα. Μπορεί να ξεχάσεις πολλά πράγματα, τους δρόμους, την πόλη, ονόματα, αλλά ποτέ το φιλί. Φιλιά που δίνεις και φιλιά που παίρνεις. 

Μαγευτικά φιλιά, ζεστά φιλιά, κρύα, αδιάφορα, υποχρεωτικά, φιλιά γλυκά σαν μέλι, μεθυστικά φιλιά. 

Τα παλιά μας φιλιά είναι εικόνες και εκμαγεία της ζωής μας. Χαμόγελα, ξεφωνητά χαράς και παιδικά φιλιά, χέρια που μένουν μετέωρα ή αγκαλιάζουν με πάθος, πορσελάνινοι λαιμοί, μαλλιά που συμφωνούν, μάτια που μισοκλείνουν, υφάσματα και μουσικές που προετοιμάζουν τα χείλη. 

Δροσιά και εξόχως σμιλεμένες στιγμές άφατης ευχαρίστησης, που δεν μπορείς να περιγράψεις εύκολα ή να αποδώσεις επακριβώς το συναίσθημα. Έχει μια αποκλειστικότητα το φιλί, όπως και η υπογραφή.

Χιλιάδες διαφορετικά φιλιά και χιλιάδες φιλιά. Τα παιδικά απανωτά χαρούμενα φιλιά. Το φιλί του στρατιώτη. Τα πρωινά φιλιά πριν να φύγεις για τη δουλειά. Το φιλί του απογεύματος. 

Το φιλί σε τρένο που φεύγει μαζί με το σταθμό. Το φιλί σε ταινία του Βισκόντι. Τα απεγνωσμένα φιλιά, τα διψασμένα φιλιά. Τα φιλιά της ελληνικής μυθολογίας. Τα χείλη που περιμένουν Τα φιλιά που ζωγραφίζει ο Λόρκα στα ποιήματά του, το κορίτσι που κεντάει και δίνει φιλιά στο κεντημένο μαντίλι, ένα απόγευμα με κατεβασμένα τα στόρια, γεμάτο φιλιά. 

Το φιλί του κυνηγημένου που φεύγει. Τα αθώα παιδικά φιλιά στο λαιμό και στα χεράκια. Ο Μοντιλιάνι και «Το φιλί» του Ροντέν. Το φιλί των πιστών στις εικόνες. Κάποια κόκκινα φιλιά του μεσημεριού. Τα φιλιά στα ποιήματα γενικώς και ακαταπαύστως και χιλιάδες φιλιά... φιλιά... φιλιά! Το φιλί της ζωής και το φιλί του θανάτου.

Σήμερα που είναι η μέρα με τα χιλιάδες αναστάσιμα φιλιά, λέω πως τα παλιά φιλιά είναι όλα εδώ, μεταμορφωμένα σε αγάλματα για να μας τα θυμίζουν, και θέλω να ακούσω το τραγουδάκι που λέει ο Λουκιανός «…πάντα να σκέφτεσαι, πως τα φιλιά είν' η καλύτερη δουλειά...».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 27-28 Απριλίου 2019