ΑΠΟΨΕΙΣ

Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε μία πληκτική προεκλογική περίοδο για το δήμο Θεσσαλονίκης. Οι αντιπαραθέσεις πάνω στο τραπέζι ήταν λίγες και οι βαθιές μάχες γίνονταν στο παρασκήνιο. Αν το δούμε αναδρομικά, η μόνη συναρπαστική προεκλογική περίοδος ήταν η πρώτη του Μπουτάρη, το 2010, όπου είχε λύσεις για όλα, που τελικά όμως αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές σε όλα.

Η ανιαρή εφετινή προεκλογική περίοδος οφειλόταν κυρίως στο ότι οι υποψήφιοι δήμαρχοι Θεσσαλονίκης έκαναν μία διστακτική αμυντική εκστρατεία.

Διότι το πρόβλημα του Ταχιάου δεν ήταν η Νοτοπούλου. Το πρόβλημα του Ταχιάου ήταν ο Ορφανός, ο Ψωμιάδης και διάφοροι άλλοι υποψήφιοι του χώρου της κεντροδεξιάς.

Παρόμοιο ήταν και το πρόβλημα της Νοτοπούλου, δυστυχώς για αυτήν όχι τόσο εμφανές. Δυστυχώς γιατί αν εκδηλωνόταν η διαφοροποίηση δημόσια, θα μπορούσε να το διαχειριστεί. Δέχτηκε μία υπόγεια υπονόμευση από τα παλαιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία με δυσφορία αποδέχτηκαν τον παραγκωνισμό τους.

Το πρόβλημά της είναι ότι εξακολουθεί να δέχεται τον πόλεμο και θα τον δεχτεί και στο μέλλον.

Το ίδιο πρόβλημα είχε και ο Βούγιας, ο οποίος είδε μικρά εναπομείναντα κομμάτια του ΚΙΝΑΛ να αυτονομούνται. Αν είχε επιβληθεί μία κοινή εκλογική παρουσία με αυτά, θα μπορούσε δημοσκοπικά να είναι κοντά στη δεύτερη θέση, να εμφανίζεται διεκδικητής της.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι του Ταχιάου, της Νοτοπούλου ή του Βούγια, που δεν μπόρεσαν να διασφαλίσουν την απόλυτη κομματική ενότητα. Σχεδόν ποτέ δεν είχε επιτευχθεί στο παρελθόν και είναι περίπου απίθανο να επιτευχθεί στο μέλλον για κανένα κόμμα.

Το πρόβλημα είναι του ελληνικού κομματικού συστήματος, το οποίο είναι δομημένο κατά τέτοιο τρόπο, έτσι που διαρκώς στα κόμματα οι μισοί υπονομεύουν τους άλλους μισούς που καρτερικά περιμένουν να έλθουν εκείνοι στα κομματικά πράγματα, οπότε θα τους υπονομεύουν οι άλλοι.

Έτσι αυτοί που είναι στα «κομματικά επάνω» παίζουν συντηρητικά, για να μην κάνουν κανένα λάθος και χάσουν από τους άλλους.

Κι έτσι η συζήτηση γίνεται ανούσια και οι προτάσεις στην κοινωνία ουδέτερες. Κι όταν η συζήτηση δεν γίνεται, πώς να ξεχωρίσουν οι ακομμάτιστοι υποψήφιοι;

Το κακό είναι ότι αυτοί που μπορούν να αλλάξουν αυτό το κομματικό σύστημα είναι αυτοί που το διαχειρίζονται, άρα η ελπίδα να αλλάξει είναι ελάχιστη.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25-26 Μαΐου 2019