ΑΠΟΨΕΙΣ

Κοντεύει να κλείσει 3,5 χρόνια θητείας αυτή η κυβέρνηση και πέρα από τις εκτιμήσεις που έχει ο καθένας για το τι πέτυχε, η διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα μείνει στην πολιτική ιστορία για δύο λόγους. Ήταν μεγάλης διάρκειας και με λίγες αλλαγές προσώπων.

Όποτε και αν διεξαχθούν εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ένας από τους λίγους μεταπολιτευτικούς πρωθυπουργούς που σε μία θητεία πλησίασε τα 4 χρόνια.

Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αν και κέρδισε τις εκλογές με 54% δεν συμπλήρωσε τη θητεία του και προσέφυγε στην κάλπη ύστερα από τρία χρόνια. Το ίδιο και ο Ανδρέας Παπανδρέου: Κέρδισε το 1981 με το συντριπτικό 48% και έκανε εκλογές το 1984 ύστερα από την πρόταση στον Χρήστο Σαρτζετάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στη συνέχεια κέρδισε τις εκλογές το 1990 και έπεσε το 1993, ενώ μόνο τρία χρόνια συμπλήρωσε και ο Ανδρέας Παπανδρέου μέχρι να παραδώσει στον Κώστα Σημίτη. Ο τελευταίος ήταν και ο πρώτος μεταπολιτευτικός πρωθυπουργός που το 2004 το πήγε μέχρι το τέλος: Όχι γιατί σεβάστηκε το Σύνταγμα, αλλά νωρίτερα θα έχανε σίγουρα.

Ένας που σχεδόν κατάφερε να συμπληρώσει τετραετία ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που κέρδισε τις εκλογές του Σεπτέμβριο του 2015 και προκήρυξε τις επόμενες τον Ιούλιο του 2019.

Η τετραετία ως διάρκεια της θητείας μίας κυβέρνησης έχει κατά τη γνώμη μου πολλά καλά. Πρώτον η σταθερότητα. Και δεύτερον ο χρόνος που είναι άπλετος για κάθε πρωθυπουργό, αλλά και για κάθε υπουργό. Για να δείξουν έργο. Έτσι είναι και πιο δίκαιη (και αντικειμενική) η επιλογή του πολίτη στην κάλπη: γνωρίζει τι πουλιά πιάνει κάθε κυβέρνηση, κάθε υπουργός, κάθε κόμμα, αλλά και κάθε βουλευτής. Ύστερα από τέσσερα χρόνια κανείς δεν μπορεί να πει «δεν ήξερα, δε γνώριζα».

Ο θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη είχε και ένα ακόμη χαρακτηριστικό. Δεν περιείχε ανασχηματισμούς, με αποτέλεσμα η βασική του ομάδα να παραμείνει η ίδια. Είναι εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι 11 υπουργοί σε σημαντικά πόστα δεν έχουν αλλάξει από τον Ιούλιο του 2019. Έχουμε και λέμε: Σταϊκούρας, Γεωργιάδης, Δένδιας, Παναγιωτόπουλος, Καραμανλής, Πιερρακάκης, Κεραμέως, Πλακιωτάκης, Μενδώνη, Τσιάρας και Γεραπατρίτης. Αν σε αυτούς προσθέσουμε και μία «βαριά» δεύτερη ομάδα (Σκέρτσος, Σκυλακάκης, Χατζηδάκης, Βορίδης, Μηταράκης, Γεωργαντάς, Σκρέκας, Κικίλιας και Αυγενάκης) που είτε αναβαθμίστηκαν είτε μετακινήθηκαν σε άλλο σημαντικό υπουργείο φτάνουμε αισίως τους 20 βασικούς υπουργούς που επί Μητσοτάκη έκαναν θητεία τετραετίας.

Μάλιστα σε βασικούς τομείς, όπως η παιδεία, η άμυνα, η εξωτερική πολιτική, τα ψηφιακά, οι υποδομές, η δικαιοσύνη, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, η ανάπτυξη και τα οικονομικά οι τιμονιέρηδες έμειναν στις θέσεις τους. Αυτό σημαίνει ότι είχαν την άνεση και το χρόνο να κάνουν έργο (με ή χωρίς επιτελικό κράτος). Και αυτό ήταν και είναι θετικό.

Αφήστε δε που όταν περάσουν τα χρόνια θα θυμόμαστε ποιος έκανε κουμάντο και που στην τετραετία Μητσοτάκη. Αντίθετα ποιος θυμάται σήμερα ότι επί Κώστα Καραμανλή υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ο Αναστάσιος Παπαληγούρας και επί Γιώργου Παπανδρέου ο Χάρης Καστανίδης;

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11.12.2022