ΑΠΟΨΕΙΣ

Μία από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις απόγνωσης αυτής της εποχής του εγκλεισμού είναι «θέλω πίσω τη ζωή μου». Όση υπομονή και εάν διαθέτουμε, όσες ασκήσεις διαλογισμού και εάν επιχειρούμε, όσες δεξιότητες και εάν προσπαθούμε να αποκτήσουμε παριστάνοντας τους μάγειρες, τους ζαχαροπλάστες ή τους κατασκευαστές μακραμέ κοσμημάτων, αυτή η παρατεταμένη απομόνωση δεν αντέχεται. Μόνη καταφυγή η οθόνη. 

Απόλυτη και παντοδύναμη. Εκπαιδεύει, ψυχαγωγεί, μας απαλλάσσει από τις αμφιθυμίες μας στις επιλογές μας, υποστηρίζει ψυχολογικά, υποκαθιστά την ανθρώπινη επικοινωνία, λειτουργεί ως μια παγκόσμια έκθεση προϊόντων, προσφέρει εκατομμύρια δυνατότητες ανέπαφων συναλλαγών, διαλύει κάθε προηγούμενη σημασία της εργασίας, θρυμματίζει την πραγματικότητα που γνωρίζουμε και την επανεφευρίσκει με οδηγούς τους παντογνώστες αλγόριθμους, ξεγυμνώνει κάθε πίστη ή ψευδαίσθηση στην ανωτερότητα της κοινωνικότητας του ανθρώπου. Πιστεύουμε αλήθεια ότι όλα αυτά θα υποβαθμιστούν, μόλις και όταν ανοίξουν οι πόρτες; 

Αναλογιζόμουν, όταν έγινε πανελλήνιο θέμα ότι ένα χωριό της Πελοποννήσου δεν είχε ίντερνετ και τα παιδιά παρακολουθούσαν σχολικές παραδόσεις από τα κινητά στηριγμένα σε κολοκύθες, γιατί βιαζόμαστε; Δεν είναι μόνο ένα χωριό, είναι πολλά σημεία που, ωστόσο θα καλυφθούν από το θαυμαστό 5G που έρχεται. 

Δεν υποτιμώ το θέμα. Πιστεύω δε ότι η κάλυψη των αναγκών 14 μαθητών σε έναν τόπο που τα ΕΣΠΑ τρέχουν αφειδώς εδώ και δεκαετίες, θα έπρεπε να είχε λυθεί πριν πάρει διαστάσεις. 

Αλλά η σκέψη αυτή με επισκέπτεται κάθε μέρα. Γιατί άραγε βιαζόμαστε να ψηφιοποιήσουμε απόλυτα τη ζωή μας; Από τον σχολιασμό δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Τις τελευταίες μέρες παρουσιάζονται κάποιες διακοπές στο ίντερνετ στο σπίτι μου και έχω ξεσηκώσει τις εταιρείες τηλεφωνίας. Παρακολουθώ με συγκίνηση πρωτοβουλίες όπως το asekatotinothoni για την μερική απεξάρτηση από την ηλεκτρονική δικτύωση. 

Για σκεφτείτε το! Πιστεύουμε σήμερα ότι η προσήλωση στην οθόνη περισσότερο από 30 ώρες την εβδομάδα, ορίζει μιας μορφής εξάρτηση; Αυτά ήταν τα στάνταρ τα επιστημονικά μέχρι πρότινος, ίσως και μέχρι τώρα. 

Τότε, όλοι είμαστε εξαρτημένοι! Η αλήθεια είναι ότι καινούργια ήθη γεννήθηκαν, ερήμην μας ή με την ευγενική μας συμμετοχή και αυτά θα μείνουν ισχυρά και όταν βγούμε στον καθαρό αέρα. 

Με το κινητό στο χέρι, κάποια συσκευή health wearable για healthy life, με ποσταρίσματα αληθινών ή κατασκευασμένων συναισθημάτων, με την αλήθεια εξορισμένη στην γκρίζα ζώνη μιας διαφορετικής ζωής. Και πως ορίζεται η ζωή και πως η πραγματικότητα; Εδώ σε θέλω. Τίποτα από όσα θεωρούσαμε ακλόνητα δεν θα είναι τα ίδια. 

Οι μεγάλες εταιρείες σε όλον τον κόσμο μετακομίζουν σε μικρότερα γραφεία, η κτηματαγορά βρίσκεται σε βέρτιγκο, παλιές αξίες καταρρέουν και άλλες που κανείς δεν υπολόγιζε ανεβαίνουν, μία μεγάλη πόλη χάνει την αξία της ως τόπος διαμονής, ένας μικρός τόπος κερδίζει. 

Ένα ήσυχο χωριό, όπως αυτό της Πελοποννήσου, μπορεί με την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής του υποδομής να μεταμορφωθεί σε παγκόσμιο κέντρο. Ίσως τότε, και αυτό το τότε είναι πολύ κοντά, να προβάλλονται προορισμοί με προνόμιο την απουσία ίντερνετ. Ίσως και αυτοί οι τόποι να μην ξαναυπάρξουν. Άλλωστε, τι νόημα έχει να φτάσεις στον Μύτικα και να μην μπορείς να το ανεβάσεις την ίδια στιγμή στο Instagram; Ποια ζωή θέλουμε πίσω;

ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΘΕΤΙΚΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ

Και με τον εμβολιασμό που θα συμπέσει και με την καλοκαιρία, πολλοί θα προγραμματίσουν λουκούλλειες συνάξεις σε πόλεις και χωριά. Αλλά αυτά με τις χασαποταβέρνες, όσοι τουλάχιστον τα επιθυμείτε, χαρείτε τα όπου τα βρείτε, γιατί η παλιά ανθρώπινη συνήθεια της σφαγής, σιγά σιγά φαίνεται πως θα υποχωρήσει. Περί συνθετικού κρέατος ο λόγος είναι παλιός. 

Συμπληρώνουν δεκαετίες οι προφητείες και οι επιστημονικές δυνατότητες για κρέας, παραγόμενο in vitro, από βλαστοκύτταρα. Μια ελάχιστη ποσότητα κυττάρων μπορεί να δώσει τροφή σε πάρα πολλούς ανθρώπους, να χτυπήσει με απόλυτο τρόπο τα παγκόσμια θέματα υποσιτισμού, να προστατεύει το περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα και να απαλλάξει τον πλανήτη από αυτή την βάναυση συνήθεια της εντατικής εκτροφής. 

Έτσι λένε οι υποστηρικτές του. Οι εταιρείες παραγωγής είναι έτοιμες, όπως και τα δίκτυα διανομής, εφόσον δοθούν οι σχετικές άδειες. Η είδηση ωστόσο της λειτουργίας του πρώτου εστιατορίου στον κόσμο που σερβίρει τεχνητό κρέας κινείται εδώ και λίγους μόνο μήνες. 

Πριν λίγες ημέρες διαβάσαμε και για τη γεύση του νέου κοτόπουλου που παράγεται επί τόπου, σε δοκιμαστικά τρυβλία, καθώς, το εστιατόριο που σερβίρει συνθετικό μπέργκερ, κλειστό για το κοινό λόγω κορονοϊού, άνοιξε σε δημοσιογράφο του Guardian. Για όσους ενδιαφέρονται βρίσκεται στη Ness Ziona στο Τελ Αβίβ.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ;

Θα βγάλουμε ρίζες κλεισμένοι στο σπίτι, θα συμπληρώσουμε απ ό,τι φαίνεται πολλά τέρμινα, για να μάθουμε, αν μάθουμε ποτέ, τι συμβαίνει εδώ ψηλά και ο ιός δεν λέει να μας εγκαταλείψει. Μία από τις πιο συνηθισμένες αναφορές κυβερνητικών και τηλεοπτικών δημοσιογράφων είναι «να δούμε τι λένε οι ειδικοί». Τ

όσες οι εισαγωγές, τόσοι οι θάνατοι, τόσα τα νέα κρούσματα, μεγάλος ο κίνδυνος, ο ιός δεν υποχωρεί, κρατείστε τα μέτρα. Όπου ο ιός αραίωσε τις εμφανίσεις του, δηλαδή νότια, οι πολίτες ήταν υπάκουοι. 

Εκεί που επιμένει οι κάτοικοι είναι ατίθασοι. Χαμηλώνουν οι ενδείξεις στα λύματα τη μία μέρα, μένει στάσιμος ο ρυθμός μείωσης λίγες μέρες αργότερα. Καλές οι διαπιστώσεις, καλοί και οι αλγόριθμοι υπολογισμού, ακόμα καλύτερα και τα εργαστήρια ανάλυσης. Αλλά δεν αρκούν. 

Η επιστήμη είναι εδώ για να προσεγγίζει αιτίες. Τι συμβαίνει επιτέλους στην Θεσσαλονίκη; Ξεκινήσαμε από υψηλότατα φορτία, που μέχρι τώρα κανείς δεν αποκάλυψε; Έχουμε άλλες συνήθειες συνωστισμού από την υπερφορτωμένη πρωτεύουσα; Ευθύνεται η ατμόσφαιρα και οι καιρικές συνθήκες;

Γίνονται ανεξέλεγκτες βόλτες στα σύνορα; Έχουμε για κάποιον λόγο βαρύτερες νοσήσεις; Ισχύει κάτι άλλο που δεν υποπτευόμαστε; Τόσος καιρός, τόσοι ειδικοί, τόσες μετρήσεις, τόση εξάντληση των υγειονομικών, τόσος πόνος και θάνατος και προσέγγιση καμία. Και απαίτηση καμία.