Θεσσαλονίκη
Ζω στη Θεσσαλονίκη εδώ και πολλά χρόνια. Γιατί δεν ζω στην Αμερική; Γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχει αρκετή ελευθερία για μένα... Γιατί δεν ζω στην Ευρώπη;
Γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχει αρκετή φιλία. Ελευθερία σημαίνει να έχεις δικαίωμα στην υπερβολή και στο λάθος. Όσο για τη φιλία, πουθενά εκτός από την Ελλάδα δεν μπορείς να δανειστείς αυτοκίνητο φίλου σου, πουθενά δεν μπορείς να κάνεις αρμένικες (ελληνικές) επισκέψεις. Στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Γερμανία, στη Ν. Υόρκη οι οικοδεσπότες ψευτοευγενικά σε πετάνε έξω μόλις αντιληφθούν ότι τους βάζεις σε περιττά έξοδα, αν πίνεις λόγου χάρη υπερβολικά από το κρασί που έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει για δύο δείπνα και όχι για ένα!
Οι μακρόσυρτες επισκέψεις, οι παρατεταμένες συναντήσεις, η μετάθεση των ραντεβού, οι παρακάμψεις των ραντεβού επιτρέπονται ή και επιβάλλονται στην Ελλάδα, αλλά είναι ανήκουστες «αλλού». Παρομοίως είναι πολύ σοκαριστικό «αλλού» να ανοίξεις το ψυγείο για να πάρεις το μπουκάλι με το νερό ή να διπλώσεις τα πόδια σου επάνω στον καναπέ στη στάση που σε ξεκουράζει. Αυτό σοκάρει σχεδόν όλους, εκτός από τους Έλληνες.
Η ζωή μου προχωράει μαζί με τη φιλία, με τις παρέες. Συχνά, φεύγοντας από σπίτια συγγενών και φίλων έπειτα από δείπνα ή γεύματα, κουβαλάω τάπερ με φαγητά ή γλυκά που δεν πρόλαβα να φάω! Πάντα θέλω να επιστρέψω τα τάπερ στην ώρα τους, σπανίως συμβαίνει αυτό, αλλά επιστρεφόμενα είναι γεμάτα λιχουδιές πάντα.
Πριν από μέρες διάβαζα για πολλοστή φορά την Οδύσσεια. Κοπάδια με αρνάκια, προβιές, δάση, ροδοδάχτυλες αυγούλες, αφρισμένες θάλασσες, θυμωμένοι θεοί, άμυαλοι θνητοί, ήρωες και, κυρίως, το πολυμήχανον του Έλληνα. Αυτό το θαυμαστό «πολυμήχανον»! Δεν τη χορταίνω την Οδύσσεια, όσες φορές και να τη διαβάσω! Σκέφτομαι ακόμη, μερικές φορές, ότι η Ελλάδα ίσως να μην έχει αλλάξει... Ο κόσμος ναι...
Τα σκέφτομαι αυτά. Πολλές φορές στην παραλία της Θεσσαλονίκης, εκεί που σου φεύγει η μελαγχολία, ίσως πράγματι συντελεί η θάλασσα, το νερό και προσαρμόζεσαι σε έναν ρυθμό, που είναι αρχέγονος και περιπετειώδης, πολυμήχανος και λυτρωτικός, γαλήνιος και ειρηνευτικός, και σε κάνει να ξαναγυρνάς στο μέτρο, την αρμονία και την ευχαρίστηση, και αναζητάς τη χαρά της ζωής. Αλλά για τη Θεσσαλονίκη θα τα ξαναπούμε...
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9 Ιουνίου 2019
