ΑΠΟΨΕΙΣ

Όλα όσα συμβαίνουν την τελευταία εβδομάδα στη Σταυρούπολη έχουν πολλαπλές ερμηνείες και εξηγήσεις. Είναι όμως αδύνατο να αποπειραθεί κάποιος να δώσει μια πειστική εξήγηση αν δεν δει τη μεγάλη εικόνα και μείνει στις μικρές αποτυπώσεις της, στα μικρά κομμάτια του παζλ. Είναι πιθανότερο να σχηματίσει μια στρεβλή εικόνα. Ακριβώς γιατί στην εικόνα, στο παζλ, δεν υπάρχουν μεγάλα κρίσιμα κομμάτια, η τοποθέτηση των οποίων προσανατολίζει και τα υπόλοιπα. Το πρώτο και το κύριο είναι ότι η πόλη δε διαθέτει ισχυρούς παράγοντες με επιρροή και κύρος ικανούς να στρέψουν την γνώμη της κοινωνίας.

Στην πολιτική πρέπει να γυρίσει το ρολόι στην κυβέρνηση Σημίτη για να εντοπίσει ισχυρούς υπουργούς. Στις κυβερνήσεις Καραμανλή ευλόγως ο πρωθυπουργός δεν ασχολιόταν με την πόλη όπου εκλεγόταν, οι κυβερνήσεις Παπανδρέου δεν ήταν ισχυρές οι ίδιες για να μπορούν να έχουν ισχυρούς υπουργούς. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έγινε ισχυρός στην ασταθή κυβέρνηση Σαμαρά όταν δεν ήταν πλέον στη Θεσσαλονίκη, ο Τσίπρας είχε μόνο υπουργό τον Παρασκευόπουλο, ο οποίος όταν ζήτησε σταυρό ήρθε όγδοος, ενώ ο Μητσοτάκης μόνο έναν υφυπουργό έχει και αυτόν μάλλον από θεσμική υποχρέωση για να μην κλείσει το Υ(φυ)πουργείο Μακεδονίας - Θράκης και αρχίσει η γνωστή γκρίνια. Το θέμα είναι ποιος περιμένει ν’ ακούσει τη γνώμη των βουλευτών σε μια πόλη που έχει 16 βουλευτές και εκλεγεί πάντα 2-3 αρχηγούς κομμάτων που δεν έχουν αλλού να εκλεγούν.

Σε κομματικό επίπεδο οι επικεφαλής σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν... διακριτική παρουσία και ελάχιστη επιρροή. Ο χρόνος πρέπει να γυρίσει στη δεκαετία του 2000 στον αείμνηστο Ν. Βακάλη της ΝΔ ή τον Κώστα Μαμέλη του ΠΑΣΟΚ για να βρει κομματικούς παράγοντες με κύρος και άποψη, ο λόγος των οποίων μετρούσε .

Στην αυτοδιοίκηση… Ο περιφερειάρχης στην τρίτη θητεία του λειτουργεί θεσμικά, αυστηρά στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του και σε μία διαρκή αναζήτηση ισορροπίας με την κεντρική εξουσία, έτσι ώστε να διατηρεί ζωντανές τις προσωπικές του φιλοδοξίες.

Ο παραδοσιακά ισχυρός μητροπολίτης Θεσσαλονίκης μετά από μία δεκαετία άστοχων πολιτικά παρεμβάσεων, ανάμεσα στις οποίες ήταν η εκλογή στη Θεσσαλονίκη του δημάρχου που υποτίθεται ότι δεν ήθελε, επιμένει είναι παρών παρά το υπέργηρο της ηλικίας του και την κλονισμένη υγεία του, όπως φαίνεται στις ελάχιστες δημόσιες εμφανίσεις του. Το ότι διοικεί δεν είναι βέβαιο... Οι δήμαρχοι έχουν ως βασικό στόχο την επανεκλογή τους και προτιμούν να είναι πρώτοι στο χωριό, το οποίο στους περισσότερους εξασφαλίζει μακρές θητείες. Τρεις κλείνουν ένα τέταρτο αιώνα στη θέση. Και θέλουν να συνεχίσουν, τώρα που έμαθαν τη δουλειά. Αρκούνται στα λίγα και δεν έχουν κανένα λόγο να θέλουν να συγκινήσουν. Αν μπορούν...

Στον επιχειρηματικό κόσμο ο ισχυρός οικονομικά παράγοντας ήλθε απ’ έξω δορυφοροποιώντας όλο το τοπικό επιχειρηματικό δυναμικό. Είχε περισσότερα λεφτά από όλους μαζί. Μπλέχτηκε στην πολιτική ως μη όφειλε και δημιούργησε αξεπέραστες καχυποψίες. Λέγεται ότι επηρεάζει τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, αλλά ούτε καν στενό συνεργάτη κατάφερε να εκλέξει βουλευτή σε μικρό κόμμα. Δείχνει σαν να κάνουν κουμάντο ενδιάμεσοι παράγοντες, άγνωστοι στην κοινωνία κι άγνωστης επιρροής στον ίδιο. Τώρα έχει 1,5 χρόνο να εμφανιστεί. Τον τελευταίο μήνα χρειάστηκε να διαψεύσει δύο φορές ο ίδιος τις φήμες ότι είναι βαριά άρρωστος. Άλλοι αθλητικοί παράγοντες επιβιώνουν ως δορυφόροι ισχυρών παραγόντων από αλλού.

Ένας αθλητής που να μπορεί να κυκλοφορεί τον δρόμο, όπως ο Γκάλης ή Φασούλας και να μπορεί να εκλεγεί αυτόφωτα δεν υπάρχει. Τώρα πλέον είναι αμφίβολο αν κι αυτοί θα εκλέγονταν.

Η ακαδημαϊκή ηγεσία δέχεται διαρκώς τρικλοποδιές, για να αποτραπεί το ενδεχόμενο να απειλήσει οποιονδήποτε από αυτούς που είναι σήμερα βολεμένοι στις βαρωνίες τους. Οι καλύτεροι επιστήμονες κρύβουν τη δουλειά τους για να μη δουν τον εαυτό τους να στοχοποιείται και να προγράφεται, όπως συνέβαινε στην αρχαία Ρώμη. Έχουν οικογένειες. Η πνευματική ηγεσία ούτε τα βιβλία της δεν πουλάει στην πόλη και τα μέσα ενημέρωσης είναι ελάχιστα και πουλάνε λίγο.

Οι πιο influencers σε αυτά είναι αυτοί που φιλοδοξούν ανώνυμα να καθοδηγούν τον όχλο. Δυστυχώς το κάνουν με επιτυχία.

Στη Σταυρούπολη… Σε αυτό το τοπίο πολλοί «μικροί» εμφανίζονται πιο ισχυροί απ’ ό,τι πραγματικά είναι. Γιατί εκμεταλλεύονται την αποσύνθεση, την αδιαφορία, την αδυναμία των μεγάλων. Απομυζούν ό,τι μπορούν, αλλά πρώτο ρόλο ούτε μπορούν, ούτε θέλουν να παίξουν. Θέλουν να μην αλλάξει τίποτε γιατί θα τους καταπιεί.

Μια τέτοια πόλη σε πολιτική αστάθεια και θεσμική αποδρομή θα βλέπει πάντοτε μπροστά της φαινόμενα τύπου Σταυρούπολης, αλλά όταν συμβαίνουν, κανείς τοπικός παράγοντας δεν είναι αρκετά ισχυρός για να αποφασίσει πώς θα γίνει η διαχείριση τους. Έτσι αυτονομούνται οι υπηρεσιακοί μηχανισμοί, οι οποίοι ευλόγως δεν έχουν καμία διάθεση να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Γιατί στο ασταθές περιβάλλον ό,τι κι αν κάνουν θα αποκτήσουν περισσότερους εχθρούς απ’ ό,τι φίλους και η υπηρεσιακή τους απόδοση δεν θα αποτελέσει δίκτυ προστασίας. Ούτε κανένας θ’ αναγνωρίσει ότι έκαναν το καθήκον τους.

Γι’ αυτό θα καταλαμβάνεται η πρυτανεία του ΑΠΘ, η δικαιοσύνη θα δείχνει την αστυνομία κι η αστυνομία τη δικαιοσύνη κι η πρυτανεία θα παραμένει κατειλημμένη και κανένας δεν θα κληθεί ποτέ να δώσει εξηγήσεις. Ούτε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρίζει τον πρύτανη, ούτε όταν ο αρχηγός του χαριεντίζεται μαζί του.

Και όλοι εμείς θα ζήσουμε καλά κι αυτοί καλύτερα… Αρκεί να μην αλλάξει τίποτε για να διαμοιράζεται η ευθύνη και να φταίμε όλοι… από λίγο...

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 3 Οκτωβρίου 2021