ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο Νοέμβριος και ο Δεκέμβριος αναμένεται να είναι οι μήνες που θα έχει το πολιτικό ρεπορτάζ και ο τηλεοπτικός χρόνος πιο εμφανή την παρουσία του ΚΙΝΑΛ και του ΠΑΣΟΚ. Τα σενάρια που πυκνώνουν και θέλουν πρόωρες εκλογές την Άνοιξη του 2022, η απλή αναλογική, η ένταση στις σχέσεις κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η υπαρκτή πιθανότητα κυβερνήσεως συνεργασίας, σίγουρα θα στρέψουν την προσοχή στο τρίτο σε δύναμη κόμμα που καλείται να αποκτήσει νέα ηγεσία.

Eντείνονται αυτές τις μέρες οι εσωκομματικές διεργασίες στο Κίνημα Αλλαγής και όπως όλα δείχνουν, η διαδικασία πρόκειται να ξεκινήσει στα τέλη Νοεμβρίου και να ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, αλλά χρονοδιάγραμμα ακόμη δεν υπάρχει.

Από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, το επόμενο Σαββατοκύριακο (2-3 Οκτωβρίου) αναμένεται να προκύψουν πάντως οι κανόνες και ο χρόνος της προεκλογικής εκστρατείας των υποψηφίων.

Τα πρόσωπα του δράματος γνωστά:

Η Φώφη Γεννηματά, ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλακης και οι βουλευτές και πρώην υπουργοί Χάρης Καστανίδης και Ανδρέας Λοβέρδος είναι οι υποψήφιοι για την ηγεσία του κόμματος.

Μέχρι τότε θα μάθουμε και τις εταιρείες που θα αναλάβουν τη διαδικασία οι οποίες θα καταθέσουν τεχνικές και οικονομικές προτάσεις.

Η συζήτηση όμως για την προσέλευση στις κάλπες ζωντανεύει σιγά σιγά στους κύκλους των εναπομεινάντων ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ και θυμίζει το παλαιό σλόγκαν που είχε χρησιμοποιηθεί για την απογραφή πληθυσμού της Ελλάδος: «Ωραίοι είμαστε, αλλά πόσοι είμαστε;».

Στο υπαρξιακό ερώτημα που απασχολεί όλους τους υποψήφιους «τι κάνουμε αν η συμμετοχή είναι μικρή» οι απαντήσεις και τα συμπεράσματα θα είναι στενάχωρα. Θα φταίει η πανδημία ή μικρή απήχηση του κόμματος στον κόσμο;

Υπάρχουν οι σκεπτικιστές. Πώς να στήσεις κάλπες ενώ δεν ξέρεις την πορεία της πανδημίας; Αν οι περιοχές που θα είναι εκείνες τις μέρες στο κόκκινο είναι πολλές, τι κάνεις; Ύστερα, σκέφτονται, «σε συνθήκες πόλωσης , πόσοι θα ασχοληθούν με το ΚΙΝΑΛ»;

Υπάρχουν όμως και άλλοι που κάνουν μια πιο περίπλοκη αλλά και αισιόδοξη ανάλυση: Θέλουν δεν θέλουν κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ, πάνω από την προεκλογική περίοδο και κυρίως πάνω από την κάλπη θα πλανάται και το φάντασμα του ΠΑΣΟΚ.

Αν τεθεί -που σίγουρα θα τεθεί έστω κι αν και δεν ξέρουμε τις νομικές και διαδικαστικές εγγυήσεις- επισήμως από υποψήφιους το θέμα της επαναφοράς του τίτλου ΠΑΣΟΚ και του «πρασίνου ήλιου» η συζήτηση αλλάζει. Και αυτή η συζήτηση ενδιαφέρει πολύ περισσότερους από το 6-7,5% του κόσμου που φέρεται να είναι η σημερινή πραγματική εκλογική δύναμη του ΚΙΝΑΛ.

Έχει συμβεί πολλές φορές το παρελθόν άλλο να είναι λ.χ. το ερώτημα ενός δημοψηφίσματος και άλλο αυτό που θα έχουν οι ψηφοφόροι πηγαίνοντας στην κάλπη. Οι παλιότεροι θυμούνται το «Όχι» των Γάλλων και των Ολλανδών στο Ευρωσύνταγμα , όταν εκεί ο κόσμος ψήφισε έχοντας στο νου τα θέματα της εσωτερικής πολιτικής και της οικονομίας.

Μην υποτιμάμε την όποια «δυναμική ΠΑΣΟΚ». Ένα κύμα «νοσταλγίας» του στιλ «τι όμορφα περνάγαμε με το ΠΑΣΟΚ» που ξεκίνησε σαν κάτι καλτ και ρετρό με σίριαλ, τραγούδια, ιστοσελίδες, διαδικτυακές ομάδες κ.λπ. αλλά σιγά σιγά επισημοποιήθηκε από την πρόθεση υποψηφίων για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να επαναφέρουν την ονομασία ΠΑΣΟΚ, για να τιμηθεί η ιστορία του κινήματος και να αποκατασταθεί η αδικία σε βάρος του τα χρόνια της κρίσης όταν ο χώρος αυτός στοχοποιήθηκε ως υπεύθυνος για της γης όλα τα λάθη.

Σ’ αυτό προσθέστε και το πράσινο χρώμα που «έντυσε» κομμάτι του σκηνικού πίσω από τον Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, όπου επιστρατεύθηκαν τρικ του πολιτικού μάρκετινγκ αλλά και την αναφορά του στην ανάγκη «να σηκώσουμε τον ήλιο». Αυτή η κίνηση επανέφερε στη συζήτηση τα «πώς» και τα «γιατί» του «αντιΣΥΡΙΖΑ» κλίματος.

Το λεγόμενο «αντιΣΥΡΙΖΑ» ρεύμα το οποίο μελετούν πολιτικοί αναλυτές, λατρεύει η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ -που δεν είναι όμως και λαοθάλασσα πια- και ξορκίζουν οι στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, δεν δημιουργήθηκε τυχαία. Είναι μάλλον «πολυσυλλεκτικής» αιτιολογίας.

Αναδύθηκε από μία σειρά πεπραγμένων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα οποία δεν θέλει να επανέλθουν στη ζωή του, μεγάλος αριθμός πολιτών.

Ανάμεσα αυτά πιστεύεται ότι δεσπόζουν η «μεροληπτικά ταξική» επίθεση στο εισόδημα της μεσαίας τάξης, το «εξάμηνο Βαρουφάκη», το αχρείαστο τέταρτο μνημόνιο, το αλήστου μνήμης δημοψήφισμα του 2015 και η «απαξίωση της ετυμηγορίας», το εν ου παικτοίς επικοινωνιακό σόου εν μέσω τραγωδίας στο Μάτι κ.ά.

Κάποιοι λένε ότι μετά τις αστοχίες, τις γκάφες, τη «δεξιά στροφή» που έφεραν μια εντεινόμενη φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ρεύμα αυτό άρχισε να εξασθενεί, αν και το πιο σημαντικό βήμα για να απαλλαγεί ο ΣΥΡΙΖΑ από αυτό θα πρέπει να το κάνει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας πείθοντας ότι κάποια πράγματα δεν θα επαναληφθούν, αν γίνει ξανά πρωθυπουργός.

Έρχεται λέτε μια «μονομαχία στον πράσινο ήλιο» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ με φόντο την κληρονομιά του Ανδρέα;

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 26 Σεπτεμβρίου 2021