ΑΠΟΨΕΙΣ

Κάθε φορά διαπιστώνω πόσο έχουν αλλάξει όλα και κάθε φορά προσπαθώ να δικαιολογήσω τις αλλαγές που γίνονται μπροστά στα μάτια μου. Μια τέτοια αλλαγή τεράστια είναι οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι. Ενώ ο κλασικός δημοσιογράφος εργαζόταν πίσω από μια στοίβα χαρτιά και κρατούσε την όψη του για τον εαυτό του και τους συνεργάτες του, ο δημοσιογράφος της τηλεόρασης εμφανίζεται αυτοπροσώπως και δεν είναι γραφιάς, αλλά ομιλητής. Στη θέση του έντυπου φύλλου υπάρχει η εκμαυλιστική οθόνη και στη θέση του κειμένου υπάρχει η ομιλία και η φυσιογνωμία. Ο παλιός δημοσιογράφος απευθυνόταν σε αναγνώστες, ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος σε θεατές. Η διαφορά είναι τεράστια. Ο πρώτος ήταν σιωπηλός και αθέατος, ο δεύτερος ηχηρός και γίνεται πασίγνωστος.

Θυμάμαι να λένε «αυτός ο δημοσιογράφος έχει πένα». Σήμερα πετάχτηκε στα σκουπίδια η πένα και οι αρετές της! Ενδιαφέρει, κυρίως, η όψη, η φωνή, η αμεσότητα στο φακό, η ψυχραιμία, η πληροφόρηση.

Πολλοί δημοσιογράφοι έχουν γίνει παρουσιαστές εκπομπών ενημερώσεως της κοινής γνώμης, πρωινών γεγονότων, που συνέβησαν στην επικράτεια, ανταποκριτές στον τόπο των εγκλημάτων που έλαβαν χώρα, των ληστειών, των πάσης φύσεως γεγονότων! Άλλοι έγιναν παρουσιαστές ψυχαγωγικών εκπομπών, παιγνιδιών μαγκαζίνο και πολλά άλλα. Σε όλους αυτούς του ρόλους έχουν να διαχειριστούν, πολλές φορές, μαινόμενους κατήγορους, αγανακτισμένους τηλεθεατές, ρήτορες, τρομαγμένους, αυτόπτες μάρτυρες, θρασύτατους πολίτες, ανόητους πάσης φύσεως, όλο τέλος πάντων το λεφούσι εκείνο που καθημερινά θεατρίζεται και που «ψοφάει» να υπάρξει στο γυαλί!

Τεράστια αλλαγή! Άλλες εποχές, άλλο κοινό, άλλοι άνθρωποι! Δεν ξέρω... Εγώ προτιμώ τους γραφιάδες και τις δυνατές πένες, τους σωρούς των χαρτιών και τους σιωπηλούς αγωνιστές. Πάντα θα λατρεύω την εφημερίδα.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Νοεμβρίου 2019