ΑΠΟΨΕΙΣ

Γκρίνιες προκάλεσε στη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο, η ανακοίνωση για τις αλλαγές στη διαδικασία κατασκευής του μουσείου Ολοκαυτώματος.

Ευλόγως.

Μετά από τέσσερα χρόνια που η προετοιμασία δούλευε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, τώρα αλλάζει.

Το ζήτημα όμως δεν είναι η διαδικασία. Αλλά ο στόχος της, ο οποίος ήταν να κατασκευαστεί το μουσείο.

Μπορεί να ήταν μία εξαιρετική σύλληψη η κατασκευή μέσω ενός ιδρύματος το οποίο θα είχε την έδρα στις Βρυξέλλες.

Όμως τρία χρόνια μετά, δεν είχε μπει ούτε τούβλο.

Και για αυτό η αλλαγή των όρων για την κατασκευή του μουσείου, προφανώς δεν θα κριθεί από τις διατυπώσεις στην τροπολογία. Άλλωστε καμία δεν μπορεί να είναι πιο πρωτότυπη από την τοποθέτηση στις Βρυξέλλες της έδρας ενός φορέα που θα κατασκεύαζε στη Θεσσαλονίκη με χρηματοδότηση από τη Γερμανία κι ένα διεθνές ίδρυμα ένα μουσείο. Ένα μουσείο η κατασκευή του οποίου θα υπόκειτο σε 6-7 εθνικά δίκαια...

Η υπόθεση μουσείο θα κριθεί από το κατά πόσο στα επόμενα τρία χρόνια θα έχει μπει το τούβλο που δεν μπήκε στα προηγούμενα.

Ο δήμος Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Δημόσιο υπό τις παρούσες διοικήσεις μας διαβεβαιώνουν ότι διορθώθηκαν τα κακώς κείμενα των ρυθμίσεων στις οποίες είχαν καταλήξει οι προηγούμενες διοικήσεις για τον ίδιο ακριβώς σκοπό. Για να διασφαλιστεί η κατασκευή του μουσείου.

Αλλά επί τόσα χρόνια δεν είχε μπει ούτε τούβλο.

Πάντως δεν είναι το μόνο παρόμοιο μουσείο που είχε τέτοια προβλήματα.

Τα ίδια έγιναν και στα Σκόπια, όπου το μουσείο λειτουργεί από το 2005.

Για αυτό και αντιμετώπισαν πολύ νωρίτερα, το πρόβλημα με το πώς γεμίζει ένα τέτοιο μουσείο. Και το έλυσαν γεμίζοντας το μεγαλύτερο μέρος των προθηκών με φωτογραφίες από εβραϊκές οικογένειες της Θεσσαλονίκης. Το υπόλοιπο ήταν από οικογένειες του Μοναστηριού, όπου ζούσε μια μεγάλη -ποσοστιαία- εβραϊκή κοινότητα.

Το ζήτημα είναι το μουσείο που θα κατασκευαστεί και οποίο δείχνει, σύμφωνα με όσα ξέρουμε ως τώρα, πολύ μεγαλύτερο από αυτό των Σκοπίων να μπορεί να γεμίσει με εκθέματα μιας κοινότητας ευάριθμης και ευημερούσας.

Μόνο που αυτό έχει δύσκολα πολιτικά πλαίσια γιατί πρέπει να συνδυάσει διαφορετικά και πολλές φορές αντικρουόμενα εθνικά αφηγήματα.

Δηλαδή, η υπόθεση κινδυνεύει να φτάσει στο σημείο να μπει τελικά το τούβλο που δεν είχε μπει τόσα χρόνια, αλλά να μην έχει βρεθεί τι θα μπει μέσα.

Αλλά μέσα δεν μπαίνουν τούβλα.

Διότι ένα μουσείο δεν είναι μονάχα κατασκευαστικό έργο.