ΑΠΟΨΕΙΣ

Έρχεται δύσκολος χειμώνας, από αυτούς που δεν έχει δει μία ολόκληρη γενιά, ίσως και πιο πολλοί. Κατάσταση νευρικής κρίσης φέρνει στην Ευρώπη η νέα ξέφρενη κούρσα των τιμών φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού. Έντρομοι οι ευρωπαίοι καταναλωτές και κυρίως τα ευάλωτα οικονομικώς στρώματα, βλέπουν τις αλλεπάλληλες αυξήσεις, που είναι πλέον αβάσταχτες την τελευταία εβδομάδα, ενώ ακολουθούν και τα χειρότερα.

Ο κόσμος θα βρεθεί μπροστά σε μία αναπόφευκτη, μη αντιμετωπίσιμη, αύξηση στο κόστος ζωής στη Γηραιά Ήπειρο με πλατειά στρώματα να φτάνουν στο όριο των στερήσεων, ακόμα και της πείνας.

Η ζημιά άρχισε προτού καν τελειώσει το καλοκαίρι και το φλέγον ερώτημα είναι αν πέρα από αναθέματα κυρίως κατά του Πούτιν και σπασμωδικές κινήσεις, μπορεί να υπάρξει συντονισμένη και αποτελεσματική ευρωπαϊκή απάντηση στις ενεργειακές ανατιμήσεις.

Και επειδή ενός κακού κυρία έπονται, αυτές οι απότομες και μεγάλες ανατιμήσεις συνιστούν μεγάλο πρόβλημα και για τη βιομηχανία, ειδικά τους ενεργοβόρους κλάδους, με αποτέλεσμα να εντείνονται οι φόβοι για τεράστια ύφεση στην ΕΕ μέσα στους επόμενους μήνες.

Όλο και πιο πολύ σκέφτομαι -για τις πικρές αλήθειες του- αυτά που έγραψε ο Simon Jenkins στον Guardian σε άρθρο του με τίτλο «Το ρούβλι εκτινάσσεται στα ύψη και ο Πούτιν είναι ισχυρότερος από ποτέ -οι κυρώσεις μας απέτυχαν».

Εκεί που ισχυρίζεται ότι: «Οι δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι η πιο κακοσχεδιασμένη και αντιπαραγωγική πολιτική στην πρόσφατη διεθνή ιστορία».

«Η στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία είναι δικαιολογημένη, αλλά ο οικονομικός πόλεμος είναι αναποτελεσματικός κατά του καθεστώτος στη Μόσχα και καταστροφικός. Οι παγκόσμιες τιμές ενέργειας εκτοξεύονται, ο πληθωρισμός εκτινάσσεται στα ύψη, οι αλυσίδες εφοδιασμού είναι χαοτικές και εκατομμύρια λιμοκτονούν για φυσικό αέριο, σιτηρά και λιπάσματα. Ωστόσο, η βαρβαρότητα του Βλαντιμίρ Πούτιν και τα κυνικά του παιχνίδια μόνο κλιμακώνονται».

Και όποιος ρωτήσει ποιοι φταίνε για όλα αυτά, ας ψάξει την απάντηση και στις αλλοπρόσαλλες σκοπιμότητες και πολιτικές της Γερμανίας (που είναι και με τον… χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ) κυρίως, αλλά και της Βρετανίας.

Το λες όμως, μεταξύ των κραυγαλέων κυβερνητικών ευθυνών, και μεγάλη ατυχία το ξέσπασμα του σκανδάλου των υποκλοπών στη χώρα μας σε μία τέτοια διεθνή συγκυρία. Η φύση του θέματος, είναι τέτοια που φέρνει δικαίως οργή, ομόψυχη απαίτηση για πλήρη διαλεύκανση και μία ατμόσφαιρα όπου «και οι θεοί διψούν».

Το σύνολο -πλην της κυβέρνησης- του πολιτικού φάσματος όπως και όλοι οι συνταγματολόγοι τοποθετήθηκαν με σκληρά επικριτικό τρόπο κατά του πρωθυπουργού προσωπικά.

Είναι δυσανάλογα μεγάλο το πολιτικό κόστος που χρεώνεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν είναι γνωστό ότι παρακολουθήσεις πολιτικών γινόταν επί όλων των κυβερνήσεων;

Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο νου είναι αρνητική, αφού είναι γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, αμέσως μετά την εκλογική νίκη του το 2019 και τον σχηματισμό της κυβέρνησής του μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Αύγουστο 2019, έσπευσε με τον νόμο 4622/2019 και υπήγαγε την ΕΥΠ στην Προεδρία της Κυβέρνησης για να συνεχίσει με την επιλογή του κ. Παναγιώτη Κοντολέοντα ως διοικητή της ΕΥΠ.

Η οικονομία και η τσέπη των πολλών κρίνει τις εκλογές λέει μία γνωστή από παλιά πεποίθηση. Τούτο σε συνδυασμό με τον ευσεβή πόθο που διακρίνεται σε κάποια κυβερνητικά στελέχη πως οι υποκλοπές δεν θα απασχολούν για μεγάλο χρονικό διάστημα τους πολίτες, δημιουργεί ένα ολόκληρο σενάριο το οποίο σε γενικές γραμμές προβλέπει ότι η προεκλογική ατζέντα δεν θα παραμείνει «μονοθεματική» και δεν θα κρίνει με καθοριστικό τρόπο το εκλογικό αποτέλεσμα. Όσο και αν στην ατμόσφαιρα πλανάται η αίσθηση ότι πρέπει «να τιμωρηθεί πρώτα ο Μητσοτάκης και μετά κάτι θα γίνει για την οικονομία, την ενεργειακή κρίση, την πανδημία και την Τουρκία»!

Στην προσπάθεια της κυβέρνησης να κερδίσει πολιτικό χρόνο «πετώντας την μπάλα στην εξέδρα», υπάρχει μία χαραμάδα για ελπίδα. Υπάρχουν κάποια λεφτά για να μοιράσει. Με τη υποσημείωση ότι στην σύγχρονη πολιτική μας ιστορία πάμπολλες κυβερνήσεις κατέφυγαν απελπισμένες σε αποφάσεις για μεγάλες προεκλογικές παροχές που όμως δεν απέτρεψαν την εκλογική ήττα, μπορούμε να επισημάνουμε στη συνέχεια πως η σημερινή δυνατότητα για να μοιραστούν λεφτά δημιουργήθηκε από τις εντυπωσιακές επιδόσεις του φετινού τουρισμού αλλά και από τα μεγάλα φορολογικά έσοδα τα οποία όμως προήλθαν κατά κύριο λόγο από τις ανατιμήσεις που αύξησαν και τα έσοδα του ΦΠΑ.

Ο πολίτης δηλαδή πιθανότατα θα πάρει πίσω ένα κομμάτι αυτών που ήδη πλήρωσε…

Το πολύ σε δέκα μήνες -αν δεν προκύψουν «ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις»- ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει ποια και τι είδους κυβέρνηση θα αναλάβει τα ηνία της χώρας για να δούμε όλοι στη συνέχεια πόσο βιώσιμη και σταθερή ή θνησιγενής θα είναι η κυβέρνηση αυτή. Για να μην επαναλάβουμε τα αναμενόμενα από την απλή αναλογική: αλλεπάλληλες εκλογές, δυστοκία στις συζητήσεις για κυβέρνηση συνεργασίας κ.λπ.

Ουδέποτε τα τελευταία χρόνια ήταν πιο επίκαιρος ο στίχος του Διονύση Σαββοπούλου «Τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε, γι’ άλλα δέκα χρόνια άιντε καθαρίσαμε».