ΑΠΟΨΕΙΣ

Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό είμαστε σε πόλεμο, άποψη την οποία συμμερίζονται τουλάχιστον ο πρόεδρος Τραμπ κι ο πρόεδρος Μακρόν.

Βεβαίως δεν έχουν το αλάθητο του Πάπα, αλλά για να το λένε αυτοί έτσι θα είναι.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η χώρα μέτρα μονοψήφιο αριθμό θυμάτων, πράγμα το οποίο καθιστά άκρως αναποτελεσματικά τα φουσάτα των εχθρών.

Αλλά υπάρχουν κι άλλοι οι οποίοι ισχυρίζονται ότι οι απώλειες είναι πολύ μεγαλύτερες.

Προτιμώ να πιστεύω τον κ. Τσιόδρα, αλλά αυτό είναι δική μου υπόθεση.

Το ζήτημα είναι πού στηρίζουν τις εικασίες τους οι «άλλοι». Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, στην επιθυμία τους για δημοσιότητα.

Είναι ένα εύλογο κίνητρο, και ας πρόκειται για γιατρούς, οι οποίοι αποκτούν αναγνωσιμότητα με ό,τι αυτό σημαίνει για τη δουλειά τους.

Κάποιος μου είχε πει προ αμνημονεύτων χρόνων ότι όταν θέλησε να αγοράσει σκάφος, πήγε στην μόνη εταιρεία που ήξερε και την οποία είχε ακούσει σε μια επιτυχία του ΣΔΟΕ κατά της φοροδιαφυγής.

Η δημοσιότητα εξασφαλίζει στον γιατρό πελάτες και κατά συνέπεια δουλειά.

Όμως πριν λίγο καιρό θρηνήσαμε παγκοσμίως τον Κινέζο γιατρό, ο οποίος πέθανε αφού προσβλήθηκε από τον ιό την επικινδυνότητα του οποίου δε δέχονταν οι πολιτικοί προϊστάμενοι του στην πόλη Ουχάν, από όπου ξεκίνησε ο ιός.

Εκείνος προσπάθησε να αναδείξει το πρόβλημα, μάθαμε, απέτυχε κι έδωσε τον καλύτερο εαυτό του να σώσει ανθρώπους στην Ουχάν.

Και το πλήρωσε με τη ζωή του.

Καλός λοιπόν ο καταλογισμός ταπεινών κινήτρων σε όσους μιλούν, αλλά και στον δύσμοιρο Κινέζο γιατρό δεν καταλογίστηκαν τα καλύτερα.

Το ζήτημα στα μέσα ενημέρωσης δεν είναι ποιος λέει τι, αλλά ποιος μπορεί να αποδείξει αυτά που λέει.

Για το ποιον καλούν τα μέσα να μιλήσει έχουν ευθύνη τα ίδια τα μέσα. Για το ότι πανηγυρίζουν για τη δημοσιότητα που θα έχουν μέσω της ανοησίας που θα πει ο καλεσμένος, έχουν ευθύνη τα ίδια τα μέσα.

Ας μη ζητάνε εξηγήσεις μετά για τη χαμένη αναξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης.

Τα δάκρυα είναι κροκοδείλια, είν’ ο Λίβας που καίει τα σπαρτά.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22 Μαρτίου 2020