ΑΠΟΨΕΙΣ

Από τη μέρα που ο Τσίπρας μοίρασε χρήμα στο Ζάππειο, τα ελληνικά ομόλογα γκρεμοτσακίστηκαν. Σε μία εβδομάδα το δεκαετές έχασε 7%, το επταετές 10% και συνεχίζουν να κατρακυλούν. Λογικό, λογικότατο! 

Οι αγορές δεν παριστάνουν το κορόιδο. Αυτό το κάνουν ευχαρίστως οι δανειστές, οι οποίοι δέσμευσαν τη χώρα για εξαντλητικά πλεονάσματα, εξασφάλισαν την εκχώρηση της κρατικής περιουσίας για 99 χρόνια, πήραν τη Συμφωνία των Πρεσπών, κατάλαβαν με ποιον μπορούν να κάνουν δουλειές και από τότε οι έλεγχοι γίνονται για τα μάτια του κόσμου. 

Οι αγορές, δηλαδή οργανισμοί που διαχειρίζονται τα χρήματα των εντολέων τους και μόνο σ’ αυτούς δίνουν λογαριασμό, δεν παίζουν πολιτικά παιχνίδια. Γι’ αυτό, τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων αποτυπώνουν πιστότερα από κάθε τι άλλο τις προοπτικές, τις δυνατότητες, τις ανησυχίες, εντέλει την αξιοπιστία της οικονομίας κάθε χώρας.

Ο Τσίπρας μπορεί όντως να μην κατάλαβε ακόμη πώς λειτουργεί η οικονομία. Άλλωστε, μεταπολεμικώς, ποτέ η Ελλάδα δεν είχε πρωθυπουργό τόσο υποδεέστερο του αξιώματός του, σε γνώσεις, υπευθυνότητα, αξιοπρέπεια και ήθος. 

Αλλά ο Τσακαλώτος δεν μπορεί να μην κατάλαβε. Έστω και ως μαρξιστής οικονομολόγος, αντιλαμβάνεται ότι αυτό που εμφανίζεται ως «13η σύνταξη» και θα χορηγηθεί ξεκάρφωτα πέντε μέρες πριν από τις εκλογές, στέλνει στον έξω κόσμο το μήνυμα της δημοσιονομικής καιροσκοπίας. Οι αγορές ξέρουν ότι εάν αυτά συμβαίνουν ενόψει των ευρωεκλογών, στις εθνικές δεν θα τηρηθούν ούτε τα προσχήματα. Και αντιδρούν, ανεβάζοντας τα επιτόκια. Αλλά ούτε τον Τσακαλώτο ούτε γενικώς τον ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρει η οικονομία ως στοιχείο του εθνικού συμφέροντος. Δεν τους πειράζει να κλέψουν από τη νέα γενιά, για να καλοπιάσουν την παλιά. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ιδεολογία, δεξιά, αριστερή, κεντροαριστερή, αριστερίστικη, σοσιαλδημοκρατική, γι’ αυτό, άλλωστε μια χαρά χωνεύει τον Λάμπρου, τον Κουίκ, τον Κόκκαλη, τον Μπαλαούρα, τον Θεοχαρόπουλο, τον Ραγκούση, τον Τζουμάκα -ο κιμάς αλέθεται παρουσία του πελάτου.

Ό,τι υπήρχε από ιδεολογία στον ΣΥΡΙΖΑ, το πήραν ο Γλέζος με τον Λαφαζάνη και έφυγαν. Από αυτήν την κατηγορία απέμειναν ελάχιστοι που αδυνατούν να απαγκιστρωθούν από τις φοιτητικές τους εμπειρίες στην αριστερά ή από την οικογενειακή αφήγηση για «έναν παππού στο βουνό». Ένας κόσμος αρμοδιότητος πολιτικών ψυχιάτρων που απόλαυσε όλα όσα του προσέφερε η Ελλάδα του δυτικού κόσμου, αλλά θρηνεί επειδή το ’49 δεν γίναμε Βουλγαρία του Ντιμιτρόφ. Ουσιαστικά, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνεταιρισμός οικονομικών συμφερόντων, ο οποίος κατά πρόσχημα μόνο περιβάλλεται μανδύα πολιτικού κόμματος. Συνεκτική ουσία και τροφός του συνεταιρισμού είναι η εξουσία. Για να μη χαθεί αυτή η εξουσία, θα δούμε πράματα και θάματα.

Το ειδικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι κατά βάση απευθύνεται σε ένα κοινό είτε εκμαυλισμένο, πρόθυμο να προσκυνήσει όποιον του πετάξει ένα επίδομα, είτε οικονομικά αναλφάβητο, που αδυνατεί να κατανοήσει πώς λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος. 

Είναι δύσκολο να αντιπαρατεθείς σ’ αυτόν το διάλογο, που δεν είναι διάλογος γιατί διεξάγεται με ατάκες και ψυχοπονιάρικες κραυγές. Ούτε χρόνο έχεις για να αναπτύξεις μια πλήρη σκέψη, να εξηγήσεις ότι προϋπόθεση για το κοινωνικό κράτος αποτελεί η ακμαία οικονομία που με τη σειρά της δεν συμβιβάζεται με συντεχνίες, κρατισμό, παραβίαση του συμβολαίου γενεών , ούτε υπάρχει κοινό πρόθυμο να σε ακούσει. Είναι το κοινό που προετοίμασαν αισθητικά και αντιληπτικά η βολεψάκικη δεξιά και το αυριανικό ΠΑΣΟΚ. Και που εδώ και καιρό αποτελούν το μόνο αληθινό ΣΥΡΙΖΑ.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 19 Μαΐου 2019