ΑΠΟΨΕΙΣ

Μία από τις πιο επώδυνες παρενέργειες της υπογραφής και υλοποίησης των μνημονίων ήταν η φυγή χιλιάδων νέων ανθρώπων από τη χώρα μας. Το φαινόμενο αυτό γνωστό και σαν «brain drain» πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις τη δεκαετία 2010-2020 γεγονός που οδήγησε τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη να έχει πολύ ψηλά στην ατζέντα της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας το θέμα της επιστροφής των νέων ανθρώπων στην πατρίδα.

Δυστυχώς σε τούτο τον τόπο τα λόγια περισσεύουν και όταν έρχεται η ώρα του απολογισμού το αποτέλεσμα προκαλεί απογοήτευση και έντονο προβληματισμό. Η επιστροφή στην Ελλάδα των νέων ανθρώπων δεν ήταν η αναμενόμενη παρά τα φορολογικά κίνητρα που δόθηκαν ενώ η φυγή συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς και μπορούμε πλέον να μιλάμε για ένα νέο κύμα εξαγωγής όχι μόνο επιστημόνων αλλά και εργαζόμενων πάσης φύσεως στο εξωτερικό. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι περιπτώσεις ανθρώπων που επέστρεψαν στην Ελλάδα για να φτιάξουν εδώ τη ζωή τους και ξαναέφυγαν απογοητευμένοι αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο στην Ευρώπη και σε άλλες ηπείρους.

Γιατί λοιπόν η Ελλάδα δεν είναι μία ελκυστική χώρα για τα μυαλά και τα χέρια των ανθρώπων της;

Πρώτα και κύρια η χώρα μας είναι πλέον μία ακριβή χώρα. Οι δαπάνες για στέγη και διατροφή έχουν εκτοξευτεί επικίνδυνα και τα μέτρα τα οποία ανακοινώθηκαν για να αντιμετωπιστεί το στεγαστικό και η ακρίβεια απέτυχαν παταγωδώς. Οι τιμές των ενοικίων συνεχώς αυξάνονται, οι τιμές των καυσίμων μας καθιστούν τη δεύτερη πιο ακριβή χώρα της Ευρώπης ενώ οι μισθοί παρά τις φιλότιμες αυξήσεις του κατώτατου μισθού τα τελευταία χρόνια, υπολείπονται πολλών Ευρωπαϊκών κρατών. Πολύ απλά θα το γράψω. Γιατί να ζήσει στην Ελλάδα ένας νέος άνθρωπος που χρειάζεται το λιγότερο 500 ευρώ τον μήνα για νοίκι, που πληρώνει 2 ευρώ το λίτρο την αμόλυβδη, 15 ευρώ το κιλό τη φέτα και αμείβεται με λίγο πάνω από τα 700 ευρώ το μήνα καθαρά;

Είναι εξοργιστικό αυτό που γίνεται σε τούτο τον τόπο. Πληρώνεις τις σπουδές των παιδιών σου από τη στιγμή που θα διαβούν την πόρτα του νηπιαγωγείου μέχρι τα μεταπτυχιακά τους και αφού έχεις δώσει κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ, καλείσαι να καλύψεις τον βιοπορισμό τους καθώς οι μισθοί δεν φτάνουν ούτε στον ιδιωτικό αλλά ούτε και στον δημόσιο τομέα (είναι ενδεικτικό αυτό που συμβαίνει με χιλιάδες γονείς οι οποίοι βοηθούν τα παιδιά τους που διορίζονται σαν αναπληρωτές εκπαιδευτικοί σε κάποιο νησί ή αστυνομικοί στο λεκανοπέδιο της Αττικής διότι οι πρώτοι μισθοί τους δεν φτάσουν ούτε για τα έξοδα της στέγασης).

Αυτά βλέπουν και βιώνουν οι νέοι άνθρωποι και την κάνουν για άλλες πολιτείες. Από τον γιατρό, τον οικονομολόγο, τον μηχανικό μέχρι τον εργαζόμενο στην εστίαση. Δυστυχώς η χώρα μας διώχνει τα παιδιά της. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Και ακόμα πιο πικρή ότι τα παιδιά που δεν μπορούν να φύγουν, γίνονται τα γκαρσόνια της Ευρώπης τους θερινούς μήνες .Την περίοδο που το κυβερνητικό επιτελείο επαίρεται για την καλύτερη τουριστική σεζόν των τελευταίων χρόνων…