ΑΠΟΨΕΙΣ

Μία εβδομάδα πριν από τις ευρωεκλογές όλα δείχνουν πως τα κόμματα που κινούνται στα δεξιά των Χριστιανοδημοκρατικών και Κεντροδεξιών κομμάτων θα γνωρίσουν μία σημαντική αύξηση. Οι λόγοι είναι γνωστοί και αφορούν την ακρίβεια -την οποία οι πολίτες τη χρεώνουν στα συστημικά κόμματα- και φυσικά το μεταναστευτικό και τις υπερβολές του woke κινήματος. Δε μπορούν να μπουν στην ίδια κατηγορία όλα αυτά τα κόμματα, καθώς μεταξύ τους υπάρχουν σημαντικές διαφορές, με κλασικό παράδειγμα την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι που μόνον αντισυστημική δε μπορεί πλέον να θεωρείται. Έχει ασπαστεί όλες τις σταθερές του ευρωιερατείου, για να μπορέσει να κυβερνήσει χωρίς συγκρούσεις και ανέξοδες μαγκιές. Και αυτό εκτιμήθηκε από τους Ιταλούς πολίτες, καθώς σε όλες τις δημοσκοπήσεις προηγείται σταθερά με 27-29% έναντι 20% της Κεντροαριστεράς.

Και η Μαρί Λεπέν, με άλλη ιστορική διαδρομή, και αυτή έβαλε πολύ νερό στο κρασί της. Άφησε τις ακραίες θέσεις της για την ΕΕ και δηλώνει πως θέλει να αλλάξει τις δομές της και όχι να υπονομεύσει τους θεσμούς της. Έτσι, αν λάβουμε υπ’ όψη και τις νέες μετριοπαθείς θέσεις του Ολλανδού αντι-ισλαμιστή Γκέερτ Βίλντερς μπορούμε να μιλούμε για μία ήπια ακροδεξιά, που ουδεμία σχέση έχει με τα νεοναζιστικά μορφώματα. Βέβαια, αν θα δούμε τη μεγάλη εικόνα, θα διαπιστώσουμε πως και στο νέο ευρωκοινοβούλιο θα κυριαρχούν οι δύο μεγάλες ιστορικές ομάδες της Κεντροδεξιάς και της Σοσιαλδημοκρατίας. Απλώς η άνοδος των κομμάτων της ήπιας ακροδεξιάς μπορεί να καταστήσει την ψήφο τους στην εκλογή προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καθοριστική και για αυτό ήδη παρατηρούνται οι σχετικές διεργασίες που προκαλούν την οργή των Πράσινων και της Αριστεράς.

Όλο αυτό το σκηνικό δείχνει πως τα τρία ιστορικά ρεύματα της Ευρώπης, οι Χριστιανοδημοκράτες, οι Σοσιαλδημοκράτες και η Αριστερά βρίσκονται σε μία φθίνουσα πορεία; Ή μήπως αυτή η στροφή προς τα δεξιά είναι συγκυριακή, που οφείλεται σε πολύ συγκεκριμένους λόγους. Νομίζω πως αυτό που θα βαρύνει θα είναι κυρίως η διαχείριση του μεταναστευτικού η οποία μέχρι στιγμής προκαλεί πολλά προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες. Και το σημαντικότερο, το μεταναστευτικό στο εγγύς μέλλον θα οξυνθεί. Η δημογραφική έκρηξη στην Αφρική θα προκαλεί συνεχώς αλλεπάλληλα κύματα μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη, της οποίας οι ηγεσίες θα βρίσκονται διαρκώς μπροστά σε νέα κοινωνικά προβλήματα ένταξης, ρατσισμού και βίας.

Πιθανόν τα παραδείγματα ευρωπαϊκών κρατών με αμφιλεγόμενους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά με αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος και των ακροτήτων του woke κινήματος, να είναι αυτά που θα συγκινήσουν τους Ευρωπαίους πολίτες την επόμενη δεκαετία. Είναι γνωστό πως η δράση προκαλεί την αντίδραση και να μην εκπλαγούμε αν στις μεθεπόμενες ευρωεκλογές, δηλαδή σε δέκα χρόνια, θα έχει διαμορφωθεί μία Ευρωπαϊκή Ένωση που ουδεμία σχέση θα έχει με τη σημερινή. Ας αναλογιστεί ο αναγνώστης πώς ήταν η Ευρώπη μας δέκα χρόνια πριν, για να αντιληφθεί την ταχύτητα των εξελίξεων.

Συμπερασματικά, φαίνεται πως αυτές οι ευρωεκλογές θα είναι η αρχή μίας διαδικασίας αλλαγής του πολιτικού χάρτη της Γηραιάς και γερασμένης Ηπείρου μας. Το ερώτημα είναι αν οι υπάρχουσες δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις νέες απαιτήσεις ή αν και αυτές θα πρέπει να μετασχηματιστούν ριζικά.